სამოციანი წლების დასაწყისისთვის მკვეთრად შემცირდა კინოთეატრების რიცხვი. რა თქმაუნდა, ამაში უპირველეს ყოვლისა დამნასავე იყო ტელევიზია. კინოდემონსტრატორებ.ა ახალ პოლიტიკას მიმართეს - მაყურებლის მისაზიდად კინოდარბაზებს აწყობდნენ მსხვილ სავაჭრო ცენტრში. ამან გაამართლა და ორგანიზატორებს შვება აგრძნობინა, თუმცა დროებით. ამავე ხანებში პრობლემური გახდა უცხოური კინობაზრების საკითხი, რასაც სერიოზული მიდგომა სჭრიდებოდა. კინოკომპანიებმა დაიწყეს ამ მიმართებით ახლებური სტრატეგიის შემუშავება.
თუკი ამერიკული კინოსათვის 50-იანი წლები დახუნძლული იყო სხვადასხვა ტექნიკური ეპქსპერიმენტით, რასაც მოჰყვა კიდევ ერთი (გახმოვანების შემდეგ) ტექნოლოგიური რევოლუცია, 60-იანმა წლებმა თვალნათლივ გამოკვეთა ეპოქა, რაც კლასიკურად ახალ ერაზე გადასვლას გულისხმობდა და რომელიც მინიმალური დანაკარგებით უნდა გაევლო ჰოლივუდს.