თავისებურ კომედიებს იღებდა მსახიობი და რეჟისორი ჟაკ ტატი. მისი იუმორი ახლოს იყო ფარსთან, ხოლო მისი არაკოორდინირებული სხეული მხიარულ ეექტებს სთავაზბდა მაყურებელს. ის იმითაც გამოირჩეოდა, რომ იყენებდა გაცილებით მეტ გადასაღებ მოედანს, ვიდრე სხვები, გაცილებით პატარა გადასაღებ ჯგუს და მცირე დროში იღებდა ფილმს. მისი ნამუშევარი „ბატონ იულოს არდადეგები“ ძალიან პოპულარუი გახდა.
ტატის მორიგი კინოსურათი „ბიძაჩემი“ ქვეყნის კულტურული ცხოვრების ერთერთ მოვლენად იქცა. მან დაიმსახურა „ოსკარი“ სწორედ მას შემდეგ დამკვიდრდა ტერმინი „ტატის იუმორი“.
იმავე ხანებში ამოიზარდა კომიკოსი მსახიობის ბუვილის ფენომენიც ასევე კარიერის მწვერვალზე იმყოფებოდა ერნანდელი, რომლის სტილისტიკა მოდიოდა რანგული სოციალური სტრუქტურებიდან.
ცირკის ყოფილმა კლოუნმა პიერ ეტექსმა რომელიც ტატისთან მუშაობდა თავად დაიწყპ ფილმების გადაღება და როლების თამაში. მისმა „მომჩივანი“ და „ბედნიერი წლისთავი“ მნიშვნელოვანი წარმატებები მოიპოვეს. ისინი წარმოადგენდნენ უზადო პაროდიებს.
ღირსშესანიშნავ კომედიებს აკეთებდა მიშე დევილიც, რომელიც ახალგაზრდა ქალების ცხოვრებისა და სიყვარულის თემებს აღწერდა.
კინოკომედიებს იღებდა ასევე ფილიპ დე ბროკა. საერთაშორისო აღიარება მოუტანა მას ფილმმა „კაცი რიოდან“. ასევე შესანიშნავი ფილმი იყო „დოყლპია“ რეჟისორი ჟან ური, მალევე გადაიღო მანდ „დიდი გასეირნება“ ის 17 მილიონზე მეტმა მაყურებელმა ნახა და 20 წელზე მეტხანს ლიდერობდა კინოგაქირავებაში.
კინოკომედიაში ზეობდნენ ბერკელი და ლუი დე ფიუნესი. ბერვილმა ჩინებულად ითამაშა ფილმში „დიდი რეცხვა“ ხოლო ფიუნესმა ფილმში „გაყინული“.