ვესტერნის თვალსაჩინო ნიმუში, რომელმაც ნათლად აჩვენა რომ ამ ჟანრში იწყებდა გადაფასების პროცესი ფიც ლანგის „სახელგატეხილი რანჩო“ იყო, რაც იყო თრილერის ელემენტების გადატანა ვესტერნში და ასევე ჯონ ფორდის „წყნარი ადამიანი“ რომანტიკული მელოდრამა, რითაც მისმა ავტორებმა ხაზი გაუსვა რომ არა მარტო ვესტერნები გამოსდიოდა.
სანიმუშო ვესტერნი „შეინი“ გამოუშვა „პარამაუნტმა“. მთავარ გმირს ასახიერებდა ალან ლადი, რომელიც იმთავითვე იქცა მაყურებლის იდეალად, თუმცა მისი პერსონაჟი მითოლოგიური იყო. ტრადიციული თავგადასავალი ამაღელვებელი პერიპეტიები, ოსტატური ხედები ნათლად მიუთითებდა ჟანრის გამრავალფეროვნების ტენდენციაზე.
ვესტერნის აღორძინებას ემსახურებოდა ენთონი მანისა და ჯეიმს სტიუარტის მეხუთე და ბოლო ერთობლივი ნამუშევარი „ლარარმელი კაცი“ ოგორც კრიტიკა წერდა მათი ფილმების გმირები ყვნენ მორალურა გაბზარული ვაჟკაცები, ორმლებიც ებრძოდნენ ბოროტებას.
თუმცა ურო დიდი ავტორიტეტით სარგებლობდა ემეორე დუეტი ჯონ ორდი და ჯონ უეინი, რომელთა ნამუშევარი „მაძიებელნი“: აღიარეს კლასიკურ ჰოლივუდურ ვესტერნად, შემდეგ კი უდიდეს ამერიკულ ილმად.
არტურ პენის პირველი ფილმი ფსიქოლოგიური ვესტერნი „ცაციას იარაღი“ ჟანრში მოსალოდნელი ვცვლილებების მაუწყებელი სიგნალი იყო, რაღაც პერიოდის შემდეგ მართლაც წარმოიქმნა ახალი მიმართულება ვესტერნში რასაც ანტივესტერნი უწოდეს.
„მირიშის ვესტერნი“ „შესანიშნავი შვიდეული“ განსაკუთრებული მოწონებით აღინიშნა ევროპის აზიისა და ლათინური ამერიკის ქვეყნებში.
ჯონ ფორდმა „პარამაუნტში“ გადაიღო ვესტერნი „კაცი რომელმაც მოკლა ლიბერტი ვალანსი“ სადაც აჩვენა რომ ძველმა დასავლეთმა დაკარგა ეპიკურობა და რელაობად წარმოჩნდა.
სემ პეკინპამ გადაიღო ანტივესტერნი „ველური ბანდა“, რომელშიც ნაჩვენები სასტიკი ნატურალიზმითა და განსაკუთრებით მოულოდნელი ფინალური ეპიზოდით გააოგნა მაყურებელი.
