პოეტუი რეალიზმის გაჩენას სხვადასხვა ფაქტორებთან ერთად ხელი შეუწყო რამოდენიმე ფილმმა. მათ შორის იყო ჟან გრემიიონის „პ[ატარა ლიზი“, მისი სცენარისტი იყო შარლ სპააკი. ფილმი გააკეთეს ბერნარ ნათანის ეგიდით. რეჟისორს დიდი იმედები ჰქონდა ფილმთან დაკავშირებით, თუმცა როცა ნათანმა იხილია ფილმი საშინალდ არ მოეწონა და გრემიიონი გააგდო. ფილმიარავის არ მოეწონა, თუმცა გარკვეული ხნის შემდეგ იგი შედევრად აღიარეს. ამ ფილმში იყო ნაკლები დიალოგები, უცნაური ხმოვანი ეფექტები, რომე;ლშიც გადმოცემული იყო რეალურ იცხოვება. რეჟისორმა აქცენტი გაამახვილა გამოსახულებაზე, რამაც ხელი შეუშალა მსახიობებთან მუშაობაში, რადგან ისინი ხშირად ვარდებოდნენ გამოსახულების თავისებურ ტყვეობაში
ჟან რენუარის „ძუკნაც“ პოეტური რეალიზმის წინამორბედ კინოსურათად ითვლება, რომელშიც „ფილმნუარის“ ადერული ნიშნებიც გამოჩნდა.
პიერ შენალის „უსახელო ქუჩა“, რომელსაც სფუძვლად დაედო მარსელ ემეს ამავე სახელწოდებისნაწარმოები, რომელიც პოეტური რეალიზმის ნიმუში გახდა.
ჟაკ ფეიდერიც დაინტერესდა პოეტური რეალიზმისთ და გააკეთა რომანტიკული დრამა „დიდი თამაში“ რომლის გადაღების უდიდესი ნაწილი მიმდინარეობდა მაროკოშ.