1910 წლისთვის გაჩნდა ისეთი სურათები, რომლებიც საგნებს კი არ გამოხატავდა არაამედ თვითონ იყო საგნები.ამ მხატვრობას აბსტრაქტული ეწოდა.აბსტრაქტულლი მხატვრობის ერთ-ერთი პიონერი იყო ვასილი კანდინსკი.იგი ამბობდა, რომ აბსტრაქტული სურათების ხატვა მას ამობრუნებული სურათის ნახვამ შთააგონა, რომელიც, მისი თქმით, უფრო საინტერესო ეჩვენა.
დაახლოებით ამავე დროს რუსმა კაზიმირ მალევიჩმა აბსტრაქტული, გეომეტრიული კომპოზიციების ხატვა დაიწყო.საკუთარ თემებს იგი “სუპრემატისტულს '' უწოდებდა. მას მიაჩნდა, რომ ფიგურები უფრო კარგად გამოხატავდა ემოციებს ვდრე სხვა სურათები.თავის მიზნებს მალევიჩი ასე აღწერდა: “ნაშინ, როდესაც სასოწარკვეთილი ვცდილობდი მხატვრობის განთავისუფლებას რეალური სამოყაროს მკვდარი ტვირთისაგან, თავშესაფარი კვადრატში ვიპოვე.მხატვრობას აღარ სურს ქონდეს რაიმე კავშირი ობიექტთან, როგორც ასეთთან, და სწამს, რომ მას თავისთავად არსებობდა შეუძლია.