გაბრიელ მთავარანგელოზი მივლინებულ იქნა ნაზარეთს, ქალწულ მარიამთან. წარუდგა ანგელოზი ქალწულს და უთხრა:“გიხაროდენ, მიმადლებულო, უფალი შენთანა. კურთხეულ ხარ დედათა შორის''. მარიამი შეაძრწუნა მისმა სიტყვებმა და გაიფიქრა

:“ვითარ-მე არს მოკითხვაი ესე?''. ანგელოზმა უთხრა:“ნუ გეშინინ, მარიამ, რამეთუ ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა. და აჰა, ესერა შენ მუცლად-იღო და ჰშვა ძე და უწოდი
სახელი მისი იესუ''.

საეკლესიო გადმოცემა გვამცნობს, რომ მთავარანგელოზის გამოჩენის ჟამს წმინდა

მარიამი კითხულობდა ესაიას წიგნს, სადაც აღბეჭდილია წინასწარმეტყველური სიიტყვები:“აჰა, ქალწულმან მუცლად-იღოს და შვას ძე''. ამოტომ ხარების ხატებზე ზოგჯერ

ღვთისმშობელი გაშლილი წიგნით არის გამოსახული.

ხარება ოდითგან მიიჩნეოდა დიდ უქმედ, ხალხში გავრცელებული იყო გამოთქმა:“ხარებას ჩიტიც კი არ აგებსო ბუდეს''-ანუ, ამ დღეს არ შეიძლებაო მუშაობა. იყო ასეთი მინიშნებაც:“როგორც გაატარებ ამ დღეს, ისეთი იქნებაო შენთვის მთელი წელიწადი!''