მსოფლიოში ომის, ბუნებრივი კატასტროფის და სიღარიბის გამო,

200 მილიონზე მეტი ბავშვი მზურნველობას მოკლებულია. სამწუხაროდ ეს

რეალური ფაქტია. განსაკუთრებით ყურადღება მახვილდება შავი კონტინენტის

ერთ-ერთ უღარიბეს ქვეყანაზე - ჩადი. ქვეყანა არის ობლების სამშობლო,

შიმშილობა, ავადმყოფობა და სიკვდილიანობა... მეტი უბედურება რაღა უნდა იყოს?!

ცენტრალური აფრიკის ცხელ კლიმატის ქვეყანაში, ჩადში ობლების, მზუნველობა

მოკლებული ბავშვების რაოდენობა დღითი-დღე მატულობს. ამ ფაქტს

ადასტურებს, ცენტრალურ აფრიკაში მდებარე აფრიკის კონტინენტის ყველაზე

დიდი ტბის, "ჩადის ტბის" დაშრობაც. ამ წუთისთვის დარჩენილია მხოლოდ

10 %.

საჰარას უდაბნოში, ბუნებრივი მოვლენების გამო ძალიან ბევრი ჩადის მოქალაქე

საკვების გარეშე რჩება... ცხელი ქვიშის წვიმა ანადგურებს, სოფლის მეურნეობას

და მეცხოველეობის ბიზნესს...

ობლად დარჩენილ ბავშვების უმეტესობამ, მშობლები 2008 წელს მომხდარ

სამოქალაქო, შიდა ომის შედეგად დაკარგეს. არ უნდა დავივიწყოთ ის ფაქტი,

რომ სიღარიბიდან გამომდინარე, ძალიან ბევრი ავადმყოფობა ვრცელდება შავ

კონტინენტზე. დედაქალაქ ნჯამენაში არის მხოლოდ ერთი დიდი საავადმყოფო,

სადაც ვერ სრულდება ძლიერი ოპერაციები, ქვეყნის ჯანდაცვის სამინისტრო

უძლურადაა, არ ჰყავთ ნორმალური ექიმები და პროფესორები.

აფრიკაში არსებობისთვის, უნდა იყოთ ძალიან იღბლიანი ან კიდევ მდიდარი.

ჩადში მდიდრებად ითვლებიან ის ადამიანები, რომლებიც მუშაობენ სამთავრობო

დაწესებულებაში და სამხედრო საქმიანობაში.

ქვეყანაში კატასტროფული სიტუაციაა, სიღარიბე მაქსიმალურად ჭარბობს,

ხალხი შიმშილით კვდებიან. არსებობს რამოდენიმე ევროპული დახმარების

ფონდი, რომლებიც ცდილობენ რამენაირად გამოკვებონ ის ობოლი ბავშვები,

რომლებსაც არსებობის არანაირი წყარო არ გააჩნიათ. სამწუხაროდ ეს არ არის

საკმარისი, ყოველთვიურად თუ 200 000 ბავშვს საარსებოს აწვდიან, 5 ჯერ უფრო

მეტი მაინც მშიერი რჩება...

მზრუნველობა მოკლებულ ბავშვებს მხოლოდ ერთი სურვილი აქვთ... მხოლოდ

ერთს ითხოვენ... სიცოცხლისთვის, არსებობისთვის ერთი შანსი... სხვა არაფერი.

პ.ს

მეგობრებო სავარაუდოდ ეს ფაქტი, თქვენზე მძიმედ იმოქმედებდა, მაგრამ

საჭიროდ ჩავთვალე, რომ ყველა საქართველოს მოქალაქემ ნახოს თუ როგორი

სიტუაციაა აფრიკის კონტინეტის ქვეყნებში.... მადლობა ყურადღებისთვის...

სტატიის ავტორი: ალექსი აბდიევი