ეს ისტორია ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი ამბით დაიწყო. 1764 წლის 1-ელ ივნისს სოფელ ლანგოლელი გლეხი ქალი ტყეში ნახირს მწყემსავდა. უეცრად ძალიან დიდი სისწრაფიტ ტყიდან გამოვარდნილი მგლისმაგვარი მტაცებელი მას თავს დაესხა. საბედნიეროდ, ნწყემსს პირუტყვის საყარაულოდ ძარლები ახლდა. ისინი მხეცს ეცნენ და მტაცებელი დააფრთხეს. სოფელში დაბრუნებულმა ქალმა თავდასხმელი აღწერა. მისი თქმით იგი მგელს ჰგავდა, ოღონდ ხარის სიდიდის იყო. ბევრმა არ დაიჯერა ეს ისტორია. იმჟამად ვერავინ იფიქრებდა, რომ ეს უჩვეულო მხეცის თავდასხმათა მხოლოდ დასაწყისი იყო. მისი ამბავი თვით მეფე ლუი მე-15-ის ყურამდეც მიაღწევდა.

თანდათანობით თავდასხმებმა იმატა და მისი მსხვერპლი ძირითადად ბავშვები იყვნენ.

გრაფმა დე მონკანმა 56-კაციანი რაზმი გაგზავნა მხეცის გასანადგურებლად, თუმცა ამან შედეგი ვერ მოიტანა. შემდეგ ორი მონადირე შემტხვევიტ გადაეყარა მას და იგი მძიმედ დაჭრეს, თუმცა მაინც მიიმალა. თანდათანობით ხალხი პანიკამ მოიცვა, მათ გარეთ გასვლა ძალიან ეშინოდათ. ზოგიერთ შემთხვევაში ხალხი მის მოგერიებას აზერხებდა.

ლუი მე-15-ემ გააგზავნა ლეიტენანტი ფრანსუა ანტუან დე ბოტერნი, რომელმაც მხეცი მოკლა, იგი ჩვეულებრივზე ორჯერ დიდი იყო, 1მეტრი და 70 სანტიმეტრი, იწონიდა 60 კილოგრამს, დე ბოტენი დარწმუნებული იყო რომ მხეცი მოკლა და მეფეს შეატყობინა, მგლის მუცელში აღმოაჩინეს წითელი ქსოვილი, რაც აზრს ამყარებდა.

მგლის ფიტული ლუი მე-15-ეს წარუდგინეს, ვერსალში.

ხალხის სიხარული დიდხანს არ გაგრზელდა, იგი 2 მცირეწლოვან ბავშვს დაესხა თავს. თავდასხმებმა მუდმივი ხასიათი მიიღო მოსახლეობა კვლავ შოკში ჩავარდა.

ამჯერად ექსპედიციას სატავესი ცაუდგა გრაფი დ'აპშე. (მისი სვილი მხეცმა მოკლა)

1767 წლის 19 ივნისს დ'აპშესა და 300 მონადირის მიერ ალყაში მოქცეული მხეცი ერთ-ერთმა მონადირემ ჟან შასტელმა. გადმოცემის მიხედვით მას თოფი ვერცხლის ტყვიებით ქონდა დატენილი და თან ბიბლიაც ჰქონდა. ამჯერადაც დაამზადეს მხეცის ფიტული, თუმცა უხარისხო გამოდგა და სუნით შეწუხებულმა მეფემ გადააგდებინა.თვითმხილველთა ჩვენებით:ძალიან ჰგავდა მგელს, სიდიდით ხარის ზომისა იყო, ჰქონდა განიერი მკერდი და ლომისმაგვარი ელასტიკური კუდი. წაგრძელებული სახიტ ჰგავდა მწევარს, ჰქონდა წაწვეტებული ყურები და ხახიდან ამოშვერილი ესვები. გადარცენილთა ულრავლესობა მიუთითებდა, რომ მას ყვითელი თვალები ჰქონდა. მისი ტაქტიკა მეტად თავისებური იყო იგი თავში ეზგერებოდა მსხვერპლს და სახეს უგლეჯდა. ბოლო დროს მხეცი ხშირად უკანა თათებზე ჰორიზონტალურად მდგომი, წინა თათებით სასიკვდილო დარტყმას აყენებდა მსხვერპლს.1764-1767 წლებში მხეცი 230 კაცს დაესხა თავს და 100-ზე მეტის სიცოცხლე იმსხვერპლა. მგლისმაგვარი ურჩხული ისტორიაში ჟევოდანის მხეცის სახელით შევიდა, მისი გამოჩენის ამბავი დღემდე ბურუსითაა მოცული. მისი ძეგლი ოვენის პროვინციაში დგას.