ამ ავტორთა შემოქედებას პრაქტიკულად ყველა განათლებული ადამიანი იცნობს. საინტერესოა, როგორი იქნებოდა მათი ნაწარმოებების მთელი აზრი მხოლოდ სამ (ან უფრო ნაკლებ) წინადადებაში რომ ჩატეულიყო...

დოსტოევსკი:

ადამიანმა ჩაიდინა.
ადამიანმა იტანჯა.
ადამიანი გაგიჟდა.

ჰემინგუეი:

ადამიანი შემოვიდა.
ადამიანმა თქვა: "წვიმა მოდის".
ადამიანს უპასუხეს: "დიახ".


ჩეხოვი:

ადამიანი უსაქმურობდა.
ადამიანი უმიზეზოდ დარდობდა.
ადამიანმა დალია ჩაი.

კონან დოილი:

ადამიანი ეწეოდა.

ადამიანი დასცინოდა.

ადამიანმა გახსნა.

მარკესი:

ადამიანი — ხოსე.
ადამიანმა გააჩინახუანი.
ადამიანი, რომელიც ხუანია, გააჩინა ხუანი და ხოსე.
ორი ადამიანი, რომლებიც ხუანი და ხოსეა, მაგრამ ხუანი არის ის, ვინ ხოსემ გააჩინა, ხოლო ხოსე არ არის ის, ვინც ხუანმა გააჩინა, წავიდნენ იმ სოფელში, სადაც ხოსემ გააჩინა ხუანი, ხუანმა კი - ხოსე, ხოსე არკადიო, აურელიანო არკადიო, ხოსე აურელიანო და პრუდენსიო. მარამ იმისათვის, რომ სიუჟეტი არ გართულდეს, პრუდენსიო წიგნში მომავალში აღარ მოიხსენიება.

კაფკა:

ადამიანი - ადამიანია.

ადამიანი - არაა ადამიანი.

მერი შელი:

ადამიანი?

ბეგბედერი:

ადამიანი მოიხმარდა.

ადამიანმა მოიხმარა.

ორუელი:

ადამიანი ცხოვრობდა.
ადამიანი დაეჭვდა.
ადამიანი არ არის და არასოდეს ყოფილა.

დანიელ დეფო:

ადამიანი.
მეორე ადამიანი.
დიდება ღმერთს! მეორე ადამიანი!