ალბათ სათაურიდან მიხვდებით, რომ ამ სტატაში საუბარია იმ დედებზე, რომლებმაც შვილებს ბედნიერება დააკარგვინეს. ძალიან ბევრი დედა მიდის ფსიქოლოგთან და ეუბნება, რო რაიმე უშველოს რადგან ძალიან იტანჯება, ამ სტატიაში მოგიყვებით ადამიანზე, რომელიც კარგა ხანია უკვე იტნაჯება იმ შეცდომისთვის, რის გამოც შვილი ბედნიერების გარეშე დატოვა. მის შვილს სახელად თენგოს უყვარდა ერთი გოგო. ერთ დღეს თენგომ თავისი შეყვარებული ანუკი გააცნო ოჯახის წევრებს, დანახვისთანავე ამოითვალწუნა თენგოს დედამ ანუკი, ეძებდა მიზეზებს, რომ დაეშორებინა ანუკი და თენგო. გავიდა დრო და ამ ძებნაში მოახერხა და გაიგო, რომ თურმე 9 კლასში ანუკი მოუტაცებიათ და იმ დღესვე დაუბრუნებიათ, ეს ამბავი იმწუთას მიუტანა თენგოს, მაგრამ თენგოს სიყვარული ამან ვერ "წააქცია". ამის შემდეგ თენგოს დედა ადგა და პირდაპირ სახლში მივიდა ანუკისთან, სადაც მოხდა ცუდი ამბავი, როგორც კი უთხრა ანუკის მოტაცების ამბავი, ეს ამბავი თენგოს დედამ მაშინვე სახლიდან გააგდეს თენგოს დედა. ამის შემდეგ ანუკი დაშორდა თენგოს და არც კი უთხრა მიზეზი დაშორების, რადგან თენგო თავის დედას ძალიან გაუბრაზდებოდა. თურმე თენგოს დედამისისთვის რამდენჯერმე უთქვამს ხო მიაღწიო შენსასო. თუმცა თენგომ არ იცოდა, რომ ზუსტად დედამისის ბრალი იყო ეს ამბავი, მან არ იცოდა სახლში მისვლის ამბავი. ამის შემდეგ თენგომ სამსახურიც დაკარგა, დაიწყო სმა და გალოთდა, სახლში ზოგჯერ აღარც ბრუნდება. რამდენჯერმე ეცადა ანუკისთან საუბარს, მაგრამ ანუკი ვეღარ აკეთებს ამას, იმის შემდეგ რაც მისმა სადედამთილომ საკუთარ სახლში გალანძღა. ამას ეს ქალი ნანობს უკვე კარგა ხანია, მან თავის შვილს ფაქტობრივად ცხოვრება დაუმთავრა.