მეც მყავს ძაღლი, ასე მგონია ადამიანებზე მეტად ის მიგებს, ჩემი ერთგული მეგბარი არასოდეს მტოვებს..

ძაღლები მეც ძალიან მიყვარს, ერთ დროს მყავდა კიდეც და მართლა სასწაულია, იმის გამო, რომ ქალაქში ვცხოვრობდით და ყეფა მეზობლებს აწუხებდა, რაიონში ახლობელს ვაჩუქეთ, (მონადირე ჯიშის სეტერი იყო). გავიდა წლები და მომიწია ერთ-ერთ ზაფხულს რაიონში ჩასვლა, თუმცა სადაც სტუმრად მივედი, იმ ადგილიდან 200 მეტრში მაინც ცხოვრობდა ჩემი ძაღლი თავის ახალ პატრონთან, მაგრამ სასწაული ის იყო, რომ სუნი აიღო რომ ჩავედი და ელვის სისწრაფით მორბოდა ჩემსკენ, რომ დავინახე ვეღარ ვიცანი, გაზრდილა და თავიდან შემეშინდა, ამომახტა, მლოკავდა, აწკმუტუნდა და არ მიდიოდა პატრონთან, ღამე ყელსაბამით სულ ძალით წაიყვანა. საოცრებები არიან, დღეს ასეთი ერთგულება ადამიანებს არ შეუძლიათ.