ყველა მოვალთ ერთ დღეს შენთან უფალო
და რომელ გზას გაგვიყენებ ნეტავი?
გეკითხებით ნებით თავისუფალნო,
ერთი მაინც თუ ვიქნებით ნეტარნი?
უსასრულოდ, უმეცრების მორჩილნო
ბოლო მაინც უდაოდ ხომ ეგ არი?
ზოგი სულის სიწმინდით რომ ბოგინობს,
გული ვნებით გაჰგუდვია მეძავის.
საათში წუთის სურნელებით მოხიბლულს
რა მოგკითხო, რა სიამრთლეს ესწრაფვი
გესლიან და უსინდისო აზრებზე,
წამით მაინც გამოგება ეჟვანი.
რთულია და უფრო მწარე ცხოვრება,
ერთ დღეს გუდა ნაბადივით შეკარი,
ხორბლის ყანებს რომ გასცდები სამოთხის
ერთი კონა მომითიბე ლერწამი.
ავტორი: ბესო გოგილავა
