..ეს ის შემთხვევაა, როცა მგონია რომ ვერ მოვუყარო სიტყვებს თავი, მაგრამ მაინც ვბედავ და გითხარი კიდეც, რომ რაღაც კარგს გრძნობს გული..., ისევ ჩრდილებია ამ კედლებზე... სადაც შენ გაივლი.. არავისთვის არ ხარ შორი..., თვალები სახის გარეშეა__ინკოგნიტო!...გონებისა და გულის ლაბირინთში... ოხ ეს შუალედი გონებისა და გულის, ... ამას არაფერი არ ცვლის... სინათლესა თუ სიბნელეში... კედლებზე ჩრდილი დადის, სახის გარეშეა..., კვალი მრავალსახეობის დაკარგულია დროში.., მაგრამ მაინც ვბედავ და მგონია რომ რაღაც კარგად მიცემს გული...