ოსულობა ეს არის ქალის ფიზიოლოგიური მდგომარეობა რომელიც იწყება ქალის სხეულში კვერცხუჯრედის განაყოფიერებით და მთავრდება ბავშვის დაბადებით.
ორსულობა გრძელდება დაახლოებით 267 დღე.ორსულობის დასაწყისად
შეიძლება ჩაითავალოს მენსტრუალური ციკლის შეწყვეტა გულის რევა, პირღებინება და ხასიათის სწრაფი ცვალებადობა.

აბორტი არის ორსულობის ნაადრევი შეწყვეტა საშვილოსნოდან ნაყოფის გამოძევება ორსულობის
28 კვირის შესრულებამდე.

აბორტი შეიძლება იყოს სპონტანური (თავისთავადი) და ხელოვნური.
სპონტანური აბორტი ვითარდება ქალის ორგანიზმზე ან ნაყოფზე
უშუალო ზემოქმედების
გარეშე.მისი მიზეზი შეიძლება იყოს ფიზიკური
და ფსიქოლოგიური
ტრამვები (სიმძიმის აწევა, დაცემა, მძიმე განცდა) და ნაყოფის დაავადებები.
ხელოვნური აბორტი- არის ორგანიზმზე ან ნაყოფზე სპეციალური სამეანო ინსტრუნეტებით, მედიკამენტებით ან უარყოფითი წნევის აპარატით
ზემოქმედება, როდესაც ხდება
ნაყოფის საშვილოსნოდან
გამოძევება.
ამ ფორმის სამედიცინო ჩარევის მორალურ ასპექტზე მსჯელობისას უნდა გავიაზროთ, რომ ოსრულობის დროს გარდა ქალის ორგანიზმში მიმდინარე ფიზიოლოგიური პროცესებისა ამ დროს მიმდინარეობს
ახალი ადამიანის ბიოლოგიური ფორმირების
პროცესებიც.უნდა მივიღოთ მხედველობაში
რომ აბორტი არის ქალის ორგანიზმისთვის სერიოზული (მორალური და ფიზიკური) ტრამვა, ასევე
ის წარმოადგენს ბოროტებას რადგან
წყვეტს ადამიანის უკვე დაწყებულ
სიცოცხლეს.აბორტის სამედიცინო
შედეგებია უნაყოფობა და
სიკვდილიანობა.
ძველ რომში ჩანასახი განმარტებული იყო როგორც ქალის სხეულის ნაწილი, ამიტომ მას არ სჯიდნენ ნაყოფის მოკვლის ან მისი სხეულიდან მოცილების გამო. ჰიპოკრატეს ფიცის თანახმად ექიმს ეკრძალება აბორტის გაკეთება.ამასთანავე არისტოტელე მიიჩნევდა აბორტს დასაშვებად.არისტოტელეს მოსაზრებში ყურადღებას იმსახურებს ორი მომენტი:

1.აბორტიის აუცილებლობა ემყარებოდა დემოგრაფიულ მიზნებს.აბორტი იყო შობადობის რეგულირების საშუალება.

2.აბორტი დასაშვებად ითვლებოდა მანამ, სანამ ჩანასახში ჩამოყალიბდებოდა მგრძნობელობა.

ემბრიონის მგრძნობელობას რაც შეეხება, ემბრიონის ღირებულების გააზრება დაკავშირებულია ქრისტიანობის წარმოშობასთან.უკვე ადრეულ ქრისტიანულ ეპოქაში აბორტი გაიგივებული იყო ადამიანის მკვლელობასათან.მამა ვასილ დიდი წერდა: " მუცლად
ჩასახული ნაყოფის განძრახ მოკვდინება ისეთივე გაკიცხვას იმსახურებს, როგორც მკვლელობა."

აბორტთან მიმართებაში ქრისტიანულ ტრადიციაში მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს სულის ჩასახვის
საკითხს, როცა ემბრიონი იძენს
უკვდავ სულს.მითითებული იყო
სულის ჩასახვის თარიღი ვაჟებში
მეორმოცე დღე, გოგონებში

მეოთხმოცე დღე.
შუა საუკუნეებში კი როდესაც ეკლესია ამტკიცებდა ორსულობის გარკვეულ ეტაპზე უკვდავი სულის ჩასახვას, აბორტი მკაცრად ისჯებოდა.გერმანულ კანონთა კრებულ "კოროლინა"-ს თანახმად
აბორტის
შემთხვევაში დედა სიკვდილით
ისჯებოდა.აბორტისთვის სიკვდილით დასჯა რუსეთში
შემოიღეს 1645 წელს და გაუქმდა
1 საუკუნის შემდეგ.
XIX საუკუნის II ნახევარში
აშშ-ში აბორტის აკრძალვისათვის
საყოველთაო ნაციონალური

მოძრაობა წარმოიშვა.

მოძრაობის ხელმძღვანელობა ამტკიცებდა
იმას რომ ნაყოფი თავისთვად
წარმოადგენს ცოცხალ არსებას
და არა დედის მიერ აღქმული
სხეულის მოძრაობის მომენტიდან
(ამ მომენტს"ნაყოფის გაცოცხლება"
ეწოდება).ამიტომ მედიკოსები
ამტკიცებდნენ რომ აბორტი
ორსულობის დასაწყისშივე
წაროადგენს მკვლელობას.საბოლოო ჯამში
1880 წლისთვის ამერიკაში
აბორტი, თუ ის არ ეხებოდა დედის
სიცოცხლის გადარჩენის შემთხვევას, აკრძალული იყო.ეს კანონი შენარჩუნებული იქნა
XX საუკუნის 60-იან წლებამდე.

რაც შეეხება დღევანდელ დღეს თანამდეროვე კანონები ძალიან განსხავდება.მაგალითად რუსეთში ორსულ ქალს თუ მას შეუსრულდა 15 წელი, უფლებამოსილია
მშობლებისგან ნებადართვის
გარეშე, საკუთარი სურვილით,
მოითხოვოს აბორტის გაკეთება.ამავე დროს მას შეუძლია
მოითხოვოს სამდიცინო პერსონალისგან ამ ფაქტის მშობლებისგან დაფარვა.
შვეიცარიაში ქალი თავად წყვეტს აბორტის გაკეთებას ასაკის მიუხედავად.საფრანგეთში კი ქალს ორსულობის შეწყვეტის უფლება ენიჭება მას მერე რაც მას შეუსრულდება 18 წელი.საქართველოში ყველა

მოქალაქეს აქვს უფლება
თავად განსაზღვროს შვილების რაოდენობა.აბორტი ნებადართულია:
1.მხოლოდ ლიცენზირებულ სამედიცინო დაწესებულებებში, ლიცენზირებული ექიმების
მიერ.
2.ექიმმა უნდა ჩაატაროს პაციენტთან გასაუბრება, გასაუბრების მერე უნდა გავიდეს კანონით განსაზღვრული ვადა და ამის მერე უნდა ჩატარდეს
ოპერაცია.

3.აბორტი უნდა ჩატარდეს თუ ფეხმძიმობა საქართველოს კანონმდებლობით განსაზღვრულ ვადაზე
ნაკლებია.

მნიშვნელოვანია ქალის და მამაკაცის მიერ იმის გააზრება, რომ
დაუშვებელია აბორტი გამოვიყენოთ როგორც კონტრაცეპციის საშუალება.რელიგიური მოსაზრებით დედამ რომ
საკუთრი შვილის მოკვლა შეძლოს
ჯერ ის სიყვარული უნდა

გაანადგუროს, რომელიც მას საკუთარ ჩვილთან
აკავშირებდა.ამით კი ის უარს ამბობს ქრისტეზე რადგან
" სიყვარული ღვთისაგან არს".ასევე აბორტი ანადგურებს
ცოლ-ქმრულ სიყვარულს.ხშირია შემთხვევები როდესაც აბორტის შემდეგ
მეუღლეებს ერთმანეთის მიმართ
სიძულვილი იპყრობთ და სხვაგან
იწყებენ ბედნიერების ძიებას.

და ბოლოს მინდა ვთქვა რომ დედობა ეს არის ქალის არსებობის მიზეზი, მისი დანიშნულება და შვილი ეს არის ის ვის გამოც ღირს სიცოცხლე..და გიტოვებთ ამ ანგელოზების ფოტოებს :)