სიყვარულისთვის მსხვერპლს ბევრი ადამიანი იღებს, განსაკუთრებით კი ეს ნებისმიერი ეროვნების მწერლის ნაწარმოებშია ნაჩვენები.თუ უზომიდ გიყვარს მსხვერპლსაც გაიღებ, ყველაზე უარეს შემთხვევაში სიცოცხლესაც კი დათმობ.მე გავიღებ მსხვერპლს სიყვარულისთვის, იმიტომ რომ მივიღო ის სიყვარული, რასაც იმ ადამიანისაგან ველოდები.მარამ ეს მხოლოდ ჩემი აზრია.ახლა ჩვენი დროისთვის არაა დამახასიათებელი მსხვერპლის გაღება.ჰგონიათ რომ მსხვერპლი მხოლოდ საპირისპირო სქესის ადამიანის მიმართ უნდა გაიღონ.ეს კი ძალიან იშვიათია.ნებისმიერ ცოცხალ არსებასაც ხომ შეუძლია მსხვერპლის გაღება, სიყვარულის თხოვნა, მიღება, პასუხი და...მე კი რატომღაც მგონია, რომ ქართველებმა სიყვარული სხვანაირი იციან, უფრო სულწრფელი, სამუდამო.სხვა ერებთან შედარებით მათი მსხვერპლიც კი რომელსაც სიყავრუისთვის გაიღებენ გულიდან მოდის.მაგრამ ერთი ნაკლიც გვაქვს, თუ მსხვერპლი გავიღეთ მისგანვე თანაგრძნობას ველით....რაც უფრო პროგრესული და ცივილიზებულია ერი, მით უფრო ცოტა დრო რჩება გრძნობებისათვის.სოფლად ჰაერიც უფრო სუფთაა და გრძნობებიც უფრო ღრმაა, ვიდრე მეგაპოლიებში.უფრო მეტია მიჯნა სიყვარულისა და სიძულვილის, ბოროტებასა და სიკეთეს, ერთგულებასა და ღალატს შორის.ცხოვრების სწრაფი ტემპი არ გვაძლევს საშუალებას ჩაუღრმავდე შენს გრძნობებს.