ყირგიზეთში ყოველ მეხუთე გოგონას იძულებითი ქორწინებისთვის იტაცებენ. ასეთი მონაცემები ცოტა ხნის წინ გაავრცელა საერთაშორისო საზოგადოებრივმა ორგანიზაციამ „Girls Not Brides“, რომლის წევრებიც იცავენ იძულებით არასრულწლოვან გოგონების უფლებებს. ის, რაც ამ აზიურ ქვეყანაში ხდება, სულაც არ ჰგავს პატარძლის გატაცების სიმბოლურ რიტუალებს, რომელსაც ჩვენ შეჩვეული ვართ. შიში, ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ძალადობა, შანტაჟი - უდანაშაულო მსხვერპლებმა უნდა გაიარონ ეს ყველაფერი...

პატარძლის გატაცების ჩვეულება ყირგიზეთში მრავალი წელია არსებობს, მაგრამ ბოლო ათწლეულების განმავლობაში მან მთლიანად შეცვალა მისი არსი. ადრე, გატაცებას მიმართავდნენ საშუალო დონის მამაკაცები, რომლებიც ვერ ახერხებდნენ პატარძლის საფასურის გადახდას თავიანთი საყვარელისთვის, ან, პირიქით, მდიდარი მამაკაცები ირჩევდნენ უბრალოებს ცოლად. თუმცა, როგორც არ უნდა იყოს, კაცები ქურდობას მხოლოდ მაშინ აწყობდნენ, როცა უკვე დაამყარებდნენ ურთიერთობას გოგონასთან, გრძნობები ორმხრივი იყო და ამ შემთხვევაში ორივე მხარის მშობლები ბედნიერები იყვნენ მომხდარით.

ყირგიზეთში ამჟამინდელი მდგომარეობა გაცილებით უარესია. ყველაზე ხშირად, გოგოებს იტაცებენ პირდაპირ ქუჩაში, აიძულებენ მანქანაში ჩაჯდომას და მიჰყავთ მამაკაცის სახლში, რომელიც აქამდე არასდროს უნახავს. გოგონას რამდენიმე დღე იძულებით აკავებენ სახლში, გამუდმებით არწმუნებენ, რომ ქორწინებაზე დათანხმდეს. ხშირად, სასოწარკვეთილებში, უბედური მსხვერპლი ამბობს "დიახ" მხოლოდ ნორმალურ ცხოვრებას დასაბრუნებლად.

ასევე მნიშვნელოვანია, აზრი რომ ქალი, რომელიც მამაკაცის სახლს ეწვია, ქალწულობა დაკარგულად ითვლება (ცნობილია შემთხვევები, როდესაც გამტაცებლები ფაქტობრივად აუპატიურებდნენ მსხვერპლს), ამიტომ ამის შემდეგ მშობლებთან დაბრუნება ასევე ადვილი არ არის. უფროსი თაობისთვის გამტაცებლისთვის უარის თქმა საკუთარი თავის შერცხვენის ტოლფასი იყო. ზოგიერთი ტყვე ახერხებს გაქცევას, მაგრამ სახლში დაბრუნების შემდეგ შესაძლოა მშობლებისგან უარი თქვან მათ სახლში მიღებაზე. არის სიტუაციები, როდესაც ნაწამები გოგონები ვერ უმკლავდებიან თავიანთ გამოცდილებას და თავს იკლავენ, ტყვეობიდან გაქცევის შემდეგ.

მაკაბრულ რიტუალს ალა კაჩუუ ჰქვია, რაც სიტყვასიტყვით ნიშნავს "დაიჭირე და გაიქეცი". ყოველწლიურად დაახლოებით 15 ათასი გოგონა განიცდის ასეთ ძალადობას. ძალიან ახალგაზრდა გოგონებს ხშირად იტაცებენ; ყოველი მეათე მსხვერპლი 18 წლამდე ასაკისაა. თუ გოგონა უკვე გაიტაცეს, მაგრამ გათხოვილი არ არის, მისთვის ღირსეული ბიჭის პოვნა თითქმის შეუძლებელი იქნება; რამდენიმე ადამიანი ყურადღებას მიაქცევს შელახულ რეპუტაციის მქონე გოგონას.

ყირგიზეთის კანონი ითვალისწინებს დასჯას პატარძლის გატაცებისთვის, მაგრამ პატარძლების ნათესავები სამართალდამცავებს თითქმის არასოდეს უკავშირდებიან. უმეტესობისთვის ეს არის ტრადიციის ნაწილი, რომელიც უნდა დაიცვან. ყველაზე ხშირად პოლიციაში მიდიან გოგონების მშობლები, რომლებიც ასეთი გატაცებების შემდეგ მარტონი რჩებიან; არის შემთხვევები, როცა პოლიციაში განცხადებებს წერენ იმ გოგონების ახლობლები, რომლებმაც თავი მოიკლა, სირცხვილს ვერ უმკლავდებიან. მაგრამ ამ შემთხვევაშიც კი საქმეს არ იძიებენ, ხშირად ჩუმდებიან და დამნაშავეები პასუხისმგებლობას გაურბიან.

სტატისტიკის მიხედვით, გოგონების დაახლოებით 20% ახერხებს გაქცევას გამტაცებლისგან, დანარჩენი თანახმაა ქორწინებაზე. უმეტეს შემთხვევაში, მამაკაცები ეძებენ ახალგაზრდა და ჯანმრთელ გოგოებს, რომლებიც მიხედავენ ოჯახს, დაამუშავებენ მიწას, ეს უფრო უფასო შრომას ჰგავს. ქორწილს მართავენ სწრაფად, როგორც კი გოგონა თანხმობას იძლევა და შემდეგ იწყება მძიმე სამუშაო დღეები. ასეთი ქორწინებები ხშირად მალევე ინგრევა. ქალები ოცნებობენ მიიღონ განათლება, რომელზედაც უარი თქვეს გატაცების გამო. მხოლოდ რამდენიმე აღწევს წარმატებას ამაში, ისევე, როგორც მხოლოდ რამდენიმე ახერხებს ნამდვილი სიყვარულის პოვნას იმ კოშმარის შემდეგ, რისი გადატანაც მოუწიათ.