იმერეთში კანის ინფექციურ დაავადებათაგან გავრცელებული იყო სირსველი (Irichophytia), სატკბური, საწერელი (Panaritium). პირველი წერილობითი ცნობა სირსველის შესახებ გვხვდება ი. ცურტაველის თხზულებაში „შუშანიკის წამება“, სადაც ვკითხულობთ: „სირსველმან საძოვარი პოოს შენ თანა“ (ხუცესი 1982, 9). სულხან-საბა ორბელიანის განმარტებით - „სირსველი არის ხორცთ მძოარი, ხოლო მძოარი მუწუკი თმათ მაცვინებელი“ (სულხან-საბა ორბელიანი, 1993). საყურადღებოა, რომ ძველ ქართულ სამედიცინო ხელნაწერ წიგნებშიც აღწერილია ეს დაავადება უსწორო კარაბადინის მიხედვით „სირსველი, წვრილი, მსხმო, მღერი, იგივე სირსველა, ან სირსვილი, კანის დაავადება“ (ქანანელი 1940, 638).