თუ ოდეს ფარი მიმუხთლებს მარდად,

თუ ოდეს გრძნობა დამტოვებს მსწრაფლად,

იცოდე, მიყვარხარს დაგიწერ ნაზად

და გულს დაგიყოფ უთვალავ ფაზად.

თუ ჩემი გრძნობაა უჩინო, ბნელი,

სიტყვები იქნება ათასჯერ ნელი,

ნეტავ, იცოდე, რომ შენ მე გელი,

ვერას დამაკლებს სამოთხის გველი.

ტირი და ვსტირი,

დარდობ და ვდარდობ,

ჩემი პოეზია დარჩება მარტო,

ჩემი სიტყვები დარჩება მგოსნად

და ვერას ვიტყვი შენს შესამოსად.

მიყვარხარ, მიყვარხარ, მიყვარხარ გეტყვი,

მაგრამ სიტყვები იქნება უტყვი.

ვიქნები, ვიქნები, ვიქნები ჩუმად,

მაგრამ როდემდის იქნება ასე.

ზაზა ბულია