1985 წელს ლევონ არაკელიანს ცოლმა კარტოფილისთვის ორმოს გათხრა სთხოვა. ლევონს უარი არ უთქვამს, მაგრამ სამუშაო 23 წელი გაგრძელდა და ბოსტნეულის ორმოს ნაცვლად, სრულფასოვანი მიწისქვეშა ტაძარი შექმნა.
44 წლის ლევონმა მშობლიურ სოფელ არინში სახლის ქვეშ ორმოს გათხრა დაიწყო, დროთა განმავლობაში ორმო გაიზარდა და მან გადაწყვიტა იქ ღვინის მარანი აეშენებინა. მაგრამ მალე ლევონმა იოცნება მიწისქვეშა ტაძარზე - და ახალი გეგმა აშკარა გახდა.

23 წლის განმავლობაში მან შექმნა საკუთარი მიწისქვეშა სამყარო მხოლოდ ჩილისა და ჩაქუჩის გამოყენებით. თავიდან პროცესი ძალიან ნელა მიმდინარეობდა - ლევონმა გზა გაიყვანა შავი ბაზალტის ფენაში, დღეში მხოლოდ 7 სანტიმეტრი ჰქონდა წინსვლა; ასე გავიდა 10 წელი, მაგრამ შემდეგ დაიწყო ტუფი ( მკვრივი ვულკანური ქანი) და მუშაობა გაუმარტივდა.
ზეთოვანი კონსისტენციის ვულკანურმა ქვამ ლევონის ცხოვრება ბევრად გააადვილა. პროცესი ისე წარიმართა, რომ მან გადაწყვიტა ექსპერიმენტები ჩაეტარებინა დეკორით და სხვადასხვა ნიმუშებით.
ის ყოველდღე 18 საათს მუშაობდა, გამოკვეთდა მთელ ოთახებს, დერეფნებს და კიბეებს, რომლებიც 20 მეტრის სიღრმეზე ეშვებოდა. ტაძრის ყველაზე დაბალი შენობა მდებარეობს 21 მეტრის სიღრმეზე - ეს არის 7 სართულიანი შენობის სიმაღლე.

ლევონს ბევრი დრო ჰქონდა, მაგრამ ცოტა ფული და ამიტომ მისი ტაძრის მრავალი დეკორაცია იმპროვიზირებული მასალისგან იყო დამზადებული. ლევონი 2008 წელს 67 წლის ასაკში გარდაიცვალა და მიწისქვეშა ტაძარი მეუღლეს ტოსას დაუტოვა. ეს დაუმთავრებელი ნამუშევარი იყო, ლევონი გეგმავდა კიდევ 30 წელი დაეთმო მშენებლობისთვის.
ახლა ტოსია მართავს ადგილს, რომელიც უკვე მუზეუმად იქცა. ექსპონატებში შედის ქმრის იარაღები და თასლები, რომლებიც ლევონმა გამოიყენა არასასურველი ქვების მოსაშორებლად. თავად ქვები (დაახლოებით 450 სატვირთო მანქანა) გადაეცა ადგილობრივ სამშენებლო კომპანიას და გამოიყენეს სხვადასხვა სამშენებლო პროექტებში.

ტოსია აღიარებს, რომ ამ გამოქვაბულთან დაკავშირებით ხშირად ჩხუბობდა ლევონთან. მაგრამ ამავდროულად, ქალს უყვარს გახსენება, რომ მის ქმარს დიდი იუმორის გრძნობა ჰქონდა.