იოსებ სტალინის დედა ეკატერინა ჯუღაშვილი მკაცრი ქალი იყო. ის ხშირად წევდა ხელს შვილზე, რაც მოგვიანებით ლიდერმა არაერთხელ გაიხსენა. მას ასევე უწოდეს "მგელი", მაგრამ არა მისი სიმკაცრისთვის.

იოსებ ბესარიონის ძის ბავშვობას ძნელად შეიძლება ვუწოდოთ ბედნიერი. მამა შესაშური კანონზომიერებით სცემდა შვილსაც და მეუღლესაც. ერთ დღეს, ახალგაზრდა იოსებმა ვერ გაუძლო ავტორიტარული მშობლის მორიგ ბულინგს და მას დანა ესროლა. ცოლმა, როგორც მორწმუნემ, ამჯობინა მღვდლების მხარდაჭერა მოეძებნა.

სწორედ სასულიერო პირებმა ურჩიეს ეკატერინეს, რომ შვილის სიცოცხლე მიეძღვნა ღმერთისთვის. ასე რომ, 8 წლის იოსები გორის სასულიერო სასწავლებლის სემინარიანტი გახდა. ვინაიდან ჯუღაშვილების ოჯახი სულაც არ იყო მდიდარი, დედას, მკერავსა და მრეცხავს, ​​შრომატევადი საქმეები მოუწია სემინარიაში სწავლის საფასური რომ გადაეხადა.

ნათესავებმა და მეგობრებმა აღნიშნეს ის მსხვერპლი, რომელიცმ გაიღო ეკატერინემ იოსებისთვის. სტალინის მეგობარმა დავით მაჭავარიანმა ქალი მგელს შეადარა, რომელიც შვილს ყველასგან და ყველაფრისგან იცავდა გადამეტებული დედობრივი სიყვარულით. თუმცა, ეკატერინე არ მალავდა თავის ფანატიკურ დამოკიდებულებას ბავშვის მიმართ. ის იოსებს ფანჯარაში შუქს ეძახდა.

ამასთან, შვილისადმი უსაზღვრო სიყვარულმა ხელი არ შეუშალა, რომ გადამეტებული სიმკაცრით მოქცეულიყო და დროდადრო ეცემა. სტალინს მთელი ცხოვრების მანძილზე ახსოვდა ცემა და პერიოდულად ახსენებდა მას ამის შესახებ. ამაზე დედა მოკლედ პასუხობდა: "ამიტომ გაიზარდე ასე კარგი".

ელენა პრუდნიკოვამ თავის წიგნში "სტალინი" აღნიშნა, რომ ქალის ეს ქცევა არ უნდა განიხილებოდეს როგორც რაღაც უჩვეულო. იმ დროს საქართველოში ბავშვების ფიზიკური დასჯა საკმაოდ ნორმა იყო. მაგრამ თავად სტალინს, რომელიც მამა გახდა, არცერთი შვილისთვის თითი არ დაუკარებია.

გადაჭარბებულმა მეურვეობამ არ შეუწყო ხელი ეკატერინეს ოცნებას - მის შვილს არასოდეს დაუმთავრებია სასულიერო სემინარია, გატაცებული იყო რევოლუციური იდეებით. იშვიათი შეხვედრების დროს, მას შემდეგ რაც იოსები „რაღაც მეფის მსგავსი“ გახდა, დედა ზეციდან დედამიწაზე ჩამოაგდებდა ხოლმე, როცა ეუბნებოდა, რომ „უმჯობესი იქნებოდა, მღვდელი გამხდარიყო“.