მაროკო არის ადგილი, სადაც შეგიძლიათ იხილოთ მრავალფეროვანი კულტურული მემკვიდრეობის შერწყმა აფრიკული, არაბული, ბერბერული, მავრიული და დასავლური გავლენის ელემენტებით. წარმოგიდგენთ საინეერსო ფაქტებს ტურისტების საყვარელი ადგილის შესახებ, რომლებიც უკეთ გაგაცნობთ ქვეყნის კულტურას.

1. ფულს ითვლიან არა მხოლოდ ეროვნულ ვალუტაში, არამედ „ვირტუალურშიც“

მაროკოს დირჰემი (MAD) არის ოფიციალური ვალუტა 1960 წლიდან, მაგრამ თქვენ ასევე შეგიძლიათ მოისმინოთ ფასები რიალში. თანხის რიალიდან დირჰამში გადასაყვანად დასახელებული რიცხვი უნდა გაყოთ 20-ზე, ასევე უნდა აღინიშნოს, რომ დირჰამის კურსი არ იცვლება. ქვეყანაში, მკაცრი სამთავრობო რეგულაციების წყალობით, დირჰამი დაახლოებით $0.1 და €0.09-ია და მხოლოდ ოდნავი ცვლილებებით შეიძლება ნახოთ. შეიძლება შეგხვდეთ 10, 20, 50 და 100 დირჰემის ბანკნოტები, 10, 5, 2, 1 და 1/2 დირჰემის ნომინალის მონეტები, ასევე 5, 10 და 20 სანტიმი (100 სანტიმი უდრის 1 დირჰემს).

2. ქორწინების შემდეგ არ იცვლიან გვარს

ქორწინების შემდეგ, თითოეული მეუღლე ინარჩუნებს თავის გვარს. „ნარინჯისფერი სამეფოს“ მოქალაქეები ამ ფაქტს ოჯახის შექმნისას დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებენ. ხოლო როცა შვილები იბადებიან, ისინი მამის გვარზე იწერებიან.

3. სახლებს არ აქვთ ნომრები

მაროკოს მისამართები ჩვენი ხალხისთვის სრულიად განსხვავებული სამყაროა. გარდა იმისა, რომ მრავალბინიან კორპუსებს ჩვეულებრივ რეზიდენციებს უწოდებენ, მათ ხშირად არ აქვთ ნომრები და სახელები გამოიყენება მათ აღსანიშნავად. ადგილობრივებისთვის ლეილას ან ფატიმას რეზიდენციაში ცხოვრება ჩვეულებრივი მოვლენაა. ამიტომ, მოგზაურთათვის, საკუთარი მისამართის პოვნის მცდელობა, სავარაუდოდ, ძალიან რთული იქნება. ამას ემატება ისიც, რომ შენობებზე ნომრებისა და ქუჩების სახელების აღმნიშვნელი ნიშნები საკმაოდ იშვიათია.

4. ქუჩაში უამრავი ფეხსაცმლის მწმენდავია

თუ მოულოდნელად მაროკოს მაცხოვრებელს ფეხსაცმლის გაწმენდა დაავიწყდა ან გზაზე დაბინძურდა, მცირე საფასურად მას შეუძლია ისარგებლოს ფეხსაცმლის გამწმენდის მომსახურებით. და თუ ეს ჩვენს ყურში უცნაურად ჟღერს, მაშინ მაროკოს ქუჩებში მამაკაცი ხის ყუთით ხელში, რომელიც სავსეა სამუშაოსთვის საჭირო ნივთწბით, კლიენტის ფეხსაცმელს გაასუფთავებს და გააკრიალებს. ასე რომ, შეჰერეზადას ზღაპრების ქვეყანაში, შეიძლება კვლავ შეგხვდეთ ამ გადაშენებული პროფესიის წარმომადგენლებს.

5. ქუჩაში გაჭირვებულებს ყოველთვის ეხმარებიან

ელ-მაგრიბეში მშობლები ასწავლიან შვილებს გაჭირვებულთა დახმარებას ბავშვობიდან. ამიტომ, ხელგამოშვერილი ადამიანები ქალაქის ყველაზე დატვირთულ ადგილებში (სუპერმარკეტებსა და კაფეებში ავტოსადგომებზე, ატრაქციონების მახლობლად, ხალხმრავალ გზაჯვარედინებზე, ტურისტულ ადგილებში და, რა თქმა უნდა, მეჩეთების შესასვლელთან), რომლებიც დახმარებას ითხოვენ, არ იწევენ რაიმე გაღიზიანებას იწვევს მაროკოელებში, მით უმეტეს, ზიზღს. ყველაზე ხშირად, როცა ბებიას, ბაბუას, ბავშვს ან თუნდაც მოზარდს ხედავს გაშლილი ხელით, მაროკოელი მას მონეტას აუცილებლად ჩუქნის.

6. მათ ორზე მეტი ენა იციან

სახელმწიფოს ისტორიული განვითარების თავისებურებანი, კერძოდ, ხანგრძლივი კოლონიური სტატუსი საფრანგეთთან და ესპანეთთან მიმართებაში, ამ რეგიონის ტერიტორიაზე მულტილინგვიზმის განვითარების განსაკუთრებულ საფუძველს ქმნიდა. მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა, გარდა არაბულის ადგილობრივი დიალექტისა, დარიჯისა, რომელიც გამოიყენება ყოველდღიურ ცხოვრებაში, ასევე საუბრობს ფრანგულად, ხოლო სამეფოს ჩრდილოეთით ესპანურად. ამავდროულად, ოფიციალური სახელმწიფო ენებია არაბული და თამაზითი (მისი რამდენიმე დიალექტი შეგიძლიათ იპოვოთ ბერბერულ მოსახლეობაში).

7. სამზარეულოში ერთი შეხედვით შეუთავსებელ პროდუქტებს აერთიანებენ

მაგრიბას სამზარეულო აერთიანებს სამზარეულოს რამდენიმე ტრადიციას და ადგილობრივი კერძები სავსეა მრავალფეროვანი, ზოგჯერ ერთი შეხედვით შეუთავსებელი გემოებით. ამრიგად, ცხარე პომიდვრის სუპს ჰარირას მიირთმევენ ტკბილ ფინიკთან ერთად. ტაგინის ერთ-ერთი სახეობა (შესაძლოა ადგილობრივი სამზარეულოს ყველაზე ცნობადი კერძი) ხორცისგან მზადდება ქლიავის დამატებით, ხოლო ქათმის ან ზღვის პროდუქტებით სავსე ტრადიციული ფაფუკ ღვეზელებს შაქრის პუდრას აყრიან. აქ ასევე ამარილებენ ლიმონს და სვამენ ძალიან ტკბილ, ძლიერ ჩაის პიტნით.

8. კანს აცლიანთითქმის ყველა ხილსა და ბოსტნეულს

მაროკოში ჩვეულებრივია ყველა ბოსტნეულისა და ხილის გათლა. ადგილობრივი მაცხოვრებლებისთვის ჩვეულებრივია ატმის, გარგარის, ვაშლისა და კიტრის გათლილად ჭამა. და პომიდორში, გარდა ამისა, ისინი ასევე ათავისუფლებენ თესლისგან, საკვებად მხოლოდ რბილობს იყენებენ.


9. უცხოებსაც კი ეხვევიან და კოცნიან შეხვედრისას

მაროკოელები ძალიან მეგობრული ხალხია. შეხვედრისას ორივე სქესის ადამიანები ერთმანეთს კოცნიან და ეხუტებიან იმისდა მიუხედავად იცნობენ ერთმანეთს ან თუნდაც პირველად ნახულობენ ერთმანეთს, მაგრამ, ერთსა და იმავე კომპანიაში აღმოჩენისას, სჩვევიათ ერთმანეთის ასე თბილად მოკითხვა. თუ ტაქსის მძღოლს ან ოფიციანტს გზის გარკვევაში დახმარებას სთხოვთ, მან შეიძლება მიზანშეწონილად ჩათვალოს ახსნის პროცესში მხრებზე ხელი გადაგხვიოთ.