ფილოსოფიურ ქვას მრავალი საუკუნის განმავლობაში ეძებდნენ, მაგრამ ლეგენდის თანახმად, ამ ნივთიერების აღმომჩენი იყო ეგვიპტელი ჰერმეს ტრისმეგისტუსი "ჰერმესი - სამჯერ უდიდესი". ჰერმესი არის ნახევრად მითიური, ნახევრად ლეგენდარული ფიგურა; ლეგენდებში მას ეძახდნენ ეგვიპტური ღმერთების ოსირისისა და ისისის შვილს და ისიც კი გაიგივებული იყო ძველ ეგვიპტურ ღმერთ თოთთან და ძველ ღმერთ ჰერმესთან "მერკური".

ჰერმეს ტრისმეგისტუსს ასევე უწოდებენ პირველ ალქიმიკოსს, რომელმაც მიიღო ფილოსოფიური ქვა, მისი რეცეპტი ჩაწერილი იყო მის წიგნებში. ჰერმეს ტრისმეგისტუსის წიგნების უმეტესობა ალექსანდრიის ბიბლიოთეკაში ხანძრის შედეგად დაიკარგა, დარჩენილი ნაწილი კი, ლეგენდის თანახმად, უდაბნოში საიდუმლო ადგილას დაკრძალეს. ჩვენამდე მხოლოდ ძლიერ დამახინჯებულმა ვერსიებმა მოაღწია.


ფილოსოფიური ქვის არსებობა დღემდე საეჭვოა. არ არსებობს ფაქტები, რომლებიც აშკარად მიუთითებს მის არარსებობაზე. მაგრამ ასევე არ არსებობს სანდო ინფორმაცია, რომელიც მიუთითებს მის არსებობაზე.


უიღბლო ვაჭარმა ჰამბურგიდან, რომელსაც ბრანდი ერქვა, გადაწყვიტა თავისი საქმიანობა გაეუმჯობესებინა, იმ დროს დიდი პოპულარობით სარგებლობდა ალქიმიის დახმარებით. ვაჭარმა მალევე მოიფიქრა საკუთარი სამეცნიერო თეორია, რომლის თანახმად, ფილოსოფიური ქვის ყველაზე დიდი რაოდენობა სწორედ ადამიანშია. ყოველივე ამის შემდეგ, ადამიანის სხეული არის ღმერთის ყველაზე სრულყოფილი ქმნილება დედამიწაზე, რაც ნიშნავს, რომ ფილოსოფიური ქვა შეიძლება გამოყოფილი ყოფილიყო ადამიანის შარდისგან.

და მაშინვე პირველი დილემა გაჩნდა ახლადშექმნილი მეცნიერის წინაშე. მან ვერ მოიფიქრა თავისი ნედლეულისთვის შესაფერისი წყარო; თავად ხომ ვერ შეავსებდა საცდელ მილებს და კოლბებს? შემდეგ ბრანდი გაემგზავრა სამხედრო ნაწილში, სადაც მეწარმე მეთაური დათანხმდა მცირე საფასურად მას წყაროს მიწოდებაზე. ალქიმიკოსი მაშინვე შეუდგა საქმეს: გამოხდიდა და აცხელებდა შარდს, ნარჩენებს ქვიშას და ქვანახშირს უმატებდა და სითხეს ჰაერისა და სინათლის გარეშე ტოვებდა. შედეგად, ნივთიერებები, რომლებიც ქმნიან ადამიანის შარდს, დაიშალა, რეაქციაში შევიდა და, საბოლოოდ, მეცნიერმა გამოყო სასურველი ნივთიერება.
კოლბის ბოლოში ბრენდმა დაინახა ფილოსოფიური ქვა, მასში ერთი წუთითაც არ შეპარვია ეჭვი. ის მოყვითალო ცვილისებრ ნივთიერებას ჰგავდა, რომელსაც ნივრის სუნი ჰქონდადა ბნელ ოთახში ასევე მწვანედ ანათებდა. მოგვიანებით ბრენდმა შენიშნა, რომ ნებისმიერი ობიექტი, რომელიც მასთან შეხებაში იყო, ასევე სიბნელეში იწყებდა ციმციმს. და როდესაც ვაჭარმა ასევე ჩააგდო ნივთიერების ნაჭერი მდუღარე წყალში, მხოლოდ ექსპერიმენტის გულისთვის, მწვანე მანათობელი ღრუბელი ამოვიდა ჭურჭლის თავზე.

ბრანდის ფილოსოფიური ქვა ვერ აქცევდა ლითონს ოქროს ზოდებად და რა თქმა უნდა გამოუსადეგარიც იყო, მაგრამ ვაჭარმა მაინც შეძლო მისი საშუალებით ფულის გამომუშავება. მას მრავალი ათწლეულის განმავლობაში უჩვენებდნენ ხალხს გადასახადის სანაცვლოდ. ამ სასწაულებრივ ნივთიერებას უბრალოდ უწოდეს "მნათობი", რომელიც ბერძნულიდან ითარგმნება როგორც “ფოსფორი"