ჟერარ დეპარდიე ბედის მიუხედავად მსოფლიო კინოს ვარსკვლავი გახდა. მრავალი წლის წინ მისთვის რომ ეთქვათ, რომ სიღარიბეში გაზრდილ, ღარიბ სტუდენტს და ქურდს შეუძლია ასეთ სიმაღლეებს მიაღწიოს, ამას არასოდეს დაიჯერებდა!

ჟერარ ქსავიე მარსელ დეპარდიეს ოჯახი შეძლებული ნამდვილად არ ყოფილა. . მამა მეთუნუქედ მუშაობდა, მაგრამ თითქმის მთელ ხელფასს სასმელში ხარჯავდა, ამიტომ ექვსი შვილის რჩენა მხოლოდ სოციალური შეღავათების წყალობით შეძლოთ. უმეტესწილად, მშობლები თავიანთ საქმეს აკეთებდნენ, ბავშვები კი საკუთარ თავს თავად უვლიდნენ. ის, რომ მათი ვაჟი ჟერარდი თითქმის არ ლაპარაკობდა, ჟესტიკულაციით ურთიერთობდა დაბნეული იყო, არავის ადარდებდა.


სკოლის დაწყებით კლასებში ჟერარდი კარგად სწავლობდა, მაგრამ მეტყველების პრობლემებისა და დაცინვის გამო თავს ძალიან დაუცველად გრძნობდა. მალევე დაიწყო თამაში, ჩხუბი, ჩამორჩა პროგრამას, მერე კლასშიც ჩარჩა და 14 წლის ასაკში საბოლოოდ მიატოვა სკოლა. ახალგაზრდამ მუშაობა დაიწყო სტამბაში და თავისუფალ დროს ატარებდა კრიმინალურ კომპანიაში ან სამოყვარულო კრივის რინგში. ერთხელ დუელში ცხვირი გაუტეხეს და ჩაფსკვნილი ახალგაზრდა მამაკაცის გარეგნობამ შეუხედავი სახე მიიღო. გატეხილი ცხვირი მისი „სავიზიტო ბარათი“ გახდა და მაშინაც კი, როცა დეფექტის გამოსწორების საშუალება ჰქონდა, ამით არ ისარგებლა.
თავის ახალ მეგობრებთან ერთად, დეპარდიე იპარავდა საწვავს საჰაერო ბაზიდან, იპარავდა მანქანები, ძარცვავდა გამვლელებს და სხვა ბნელ საქმიანობებში ერთვებოდა. ის რამდენჯერმე დაიჭირეს და არასრულწლოვანთა აღრიცხვაში შეიყვანეს, მისი ბინა რამდენჯერმე გაჩხრიკეს, პოლიციამ კი მშობლებს ღიად ურჩია მისი კოლონიაში გაგზავნა. 16 წლის ასაკში მომავალი მსახიობი მანქანის ქურდობისთვის ციხეში გაუშვეს, თუმცა სამი კვირის შემდეგ არასრულწლოვანი გაათავისუფლეს.

როდესაც ჟერარ დეპარდიე 17 წლის იყო, ნაცნობმა შესთავაზა მას პარიზში წასვლა. ის სამსახიობო კურსზე გადიოდა და ფიქრობდა, რომ ჟერარდი შესაძლოა დაინტერესებულიყო ამით. მასწავლებელმა ყურადღება მიაპყრო არაჩვეულებრივი გარეგნობის მქონე ახალგაზრდაზე, მიიწვია სცენაზე გასასვლელად და სამსახიობო ჩანახატი შესრულება სთხოვა პანტომიმით. ჟესტებით ახსნა დეპარდიესთვის ჩვეულებრივი რამ იყო, ამიტომ დავალებას შესანიშნავად გაართვა თავი და სტუდენტებისა და მასწავლებლის აპლოდისმენტებმა მაშინვე შეცვალა მისი შეხედულება ცხოვრებაზე! მალე ის გახდა თეატრალური სტუდიის სტუდენტი და მეტყველების პათოლოგიის პაციენტი.

ჟერარ დეპარდიე პირველად გამოჩნდა ფილმებში 1967 წელს - მან მთავარი როლი შეასრულა მოკლემეტრაჟიან ფილმში "ბიტნიკი და ამხანაგი". მან მაშინვე მიიპყრო რეჟისორების ყურადღება, რომლებსაც არ სჭირდებოდათ მელოდრამატული სიმპათიური მამაკაცები. დეპარდიე ბევრს მუშაობდა, მაგრამ პირველი წარმატება მას მხოლოდ 1974 წელს ეწვია შოკისმომგვრელ ფილმში "ვალცერები" შესრულებული როლის შემდეგ. ფილმს უწოდეს 70-იანი წლების ყველაზე ამორალური ფილმი, მაგრამ მხოლოდ საფრანგეთში მას ხუთ მილიონზე მეტმა ადამიანმა უყურა და წლის სალაროებში მესამე ადგილზე გავიდა. მოგვიანებით, რეჟისორმა, ბერტრან ბილეტმა, დეპარდიე გადაიღო კიდევ ექვს ფილმში და მსახიობი რეგულარულად იღებდა შემოთავაზებებს ეროტიკულ დრამებში სათამაშოდ. სხვათა შორის, ის ყოველთვის უარს არ ამბობდა...

1968 წელს მსახიობი შეხვდა სამსახიობო სკოლის სტუდენტს, ელიზაბეტ გუნიოს, მემკვიდრეობით არისტოკრატს, რომელიც გაიზარდა პარიზის ერთ-ერთ უმდიდრეს ოჯახში. მათ დაიწყეს რომანი და მალევე დაქორწინდნენ, რაც ჟერარდის მშობლებს გაუკვირდათ. ისინი თავს უადგილოდ გრძნობდნენ მდიდრულ ქორწილში, მაგრამ გაუხარდათ, რომ მათი შვილი ასე ავიდა სოციალურ კიბეზე. ჟერარდი და ელიზაბეთი ორი შვილის მშობლები გახდნენ და 26 წელი ქორწინებაში გაატარეს- ისინი განქორწინდნენ მას შემდეგ, რაც მსახიობმა სენეგალელი მსახიობის ქეთრინ სილას უკანონო ქალიშვილი აღიარა.

თავიდან დეპარდიეს იწვევდნენ დრამატული ბედის მქონე სასტიკი გმირების როლების შესასრულებლად - მას სწორი ტექსტურა ჰქონდა და ძალადობისა და დანაშაულის სამყაროს უშუალოდ იცნობდა. მოგვიანებით, რეჟისორები მიხვდნენ, რომ მსახიობი ძალიან კარგად ჯდებოდა კლასიკური ლიტერატურის ისტორიულ დრამებსა და კინოადაპტაციებში. მსახიობს უყვარდა ისტორიული დრამები და კოსტუმირებული ფილმები. სიამოვნებით თამაშობდა შექსპირის, როსტანდის, ზოლას, დიუმას და სხვა ცნობილი მწერლების პერსონაჟებს. მაგრამ რეჟისორმა ფრენსის ვებერმა დეპარდიეში ნამდვილი კომიკოსი დაინახა. მისი კომედიის „უიღბლოების“ გადასაღებ მოედანზე მსახიობი პიერ რიშარს შეხვდა, რომელიც მისი საუკეთესო მეგობარი გახდა.
70-80-იან წლებში ჟერარ დეპარდიე იყო ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული ფრანგი მსახიობი და თანამშრომლობდა ყველაზე ცნობილ ევროპელ რეჟისორებთან - ფრანსუა ტრიუფოსთან, ბერნარდო ბერტოლუჩისთან, კლოდ ზიდთან, ჯუზეპე ტორნატორთან და ბევრ სხვასთან ერთად. მისი მონაწილეობით რამდენიმე ფილმი გამოდიოდა ყოველწლიურად, ის რეგულარულად იყო ნომინირებული ეროვნული კინოს ცეზარის ჯილდოზე, როგორც საუკეთესო მსახიობი, ხოლო 1981 წელს მან მიიღო პირველი ჯილდო ომის დრამაში „უკანასკნელი მეტრო“ შესრულებული როლისთვის. მისი პოპულარობა მხოლოდ 2000-იანი წლების დასაწყისში დაიწყო - მსახიობზე კვლავ დიდი მოთხოვნაა სამშობლოში, მაგრამ მისი როლები სულ უფრო მცირდება...
ელიზაბეტ გინიოსთან განქორწინების შემდეგ მსახიობმა რომანი დაიწყო ცნობილ ფრანგ მსახიობ კაროლ ბუკეტთან. ისინი დაახლოებით რვა წელი იყვნენ ერთად, მაგრამ ბუკეტის ეჭვიანობის გამო დაშორდნენ. და იყო საკმარისი მიზეზები - დეპარდიე ყოველთვის დიდი წარმატებით სარგებლობდა ქალებთან! მას ჰქონდა ურთიერთობა იზაბელ აჯანთან და კეტრინ დენევთან, მაგრამ ყველაზე მოულოდნელი, ალბათ, ჟერარ დეპარდიესა და ვუპი გოლდბერგის რომანი იყო... 2006 წელს მან კიდევ ერთი შვილი აღიარა- ვაჟი სახელად ჟანი კამბოჯელი ჰელენ ბიზისგან. თავის მოგონებებში წერდა რომ ჰყავდა 20 მდე შვილი ჰყავდა, მაგრამ მან მოახერხა მათ დედებთან მოლაპარაკება. ბოლო წლებში მსახიობი მწერალთან და ვენახების მენეჯერთან, კლემენტინ იგუსთან ერთად ცხოვრობს.