ორი ქვეყანა იზიარებს პირენეის ნახევარკუნძულს, რელიგიას, ევროკავშირში წევრობას, ხელსაყრელ კლიმატს და ნაყოფიერ მიწას, კარგად ჭამის და საკმარისად დასვენების ჩვევას, ფეხბურთისადმი გატაცებას, ულამაზეს პლაჟებს სერფინგისთვის და ზაფხულის სხვა აქტივობებისთვის. რა განსხვავებაა მათ შორის?

1. ესპანეთში ცხოვრობენ ბასკები, კატალონიელები, გალისიელები და ა.შ., პორტუგალიაში - პორტუგალიელები

ესპანეთი არის ქვეყანა, რომელმაც გააერთიანა რამდენიმე ერი, რომელთაგან თითოეულს ჯერ კიდევ ახსოვს საკუთარი ენა და ტრადიციები. ყველა, ვისაც ჩვენ ესპანელებს ვუწოდებთ, რეალურად საკუთარ თავს მოიხსენიებენ, როგორც კასტილიელებს, კატალონიელებს, გალიციელებს, ბასკებს, ვალენსიელებს, ანდალუსიელებს ან რომელიმე მრავალრიცხოვან ეთნიკურ ჯგუფს, რომლებიც ქმნიან ქვეყანას. მეზობლებთან ყველაფერი უფრო ადვილია. თუ პორტუგალიელს ჰკითხავთ, საიდან მოდის, ჯერ დაასახელებს პორტუგალიას და მხოლოდ ამის შემდეგ დააკონკრეტებს პროვინციას. რა თქმა უნდა, ეს არ ამცირებს ქვეყნის შიდა კულტურულ მრავალფეროვნებას.

2. ესპანეთში - ლათინური ამერიკის გავლენაა, პორტუგალიაში - აფრიკული და ბრაზილიური

ორივე ქვეყანა ყოფილი კოლონიური იმპერიაა, მათი კავშირები ყოფილ კოლონიებთან ჯერ კიდევ ძლიერია, რაც განსაზღვრავს მიგრაციულ ნაკადებს და იწვევს ნაყოფიერ კულტურულ გაცვლას საკვების, მუსიკის, მოდის თვალსაზრისით, მაგალითად. ესპანეთში იგრძნობა ლათინური ამერიკის გავლენა, მჭიდრო კავშირები არგენტინასთან, ჩილესთან, პერუსთან, კოლუმბიასთან და სხვებთან. პორტუგალიაში - ყოფილ აფრიკულ კოლონიებთან: კაბო ვერდე, ანგოლა, მოზამბიკი. ეს ნიშნავს, რომ დიდ ქალაქებში ნახავთ შესანიშნავ აფრიკულ რესტორნებს, კონცერტებს და საცეკვაო შოუებს, კულტურულ ცენტრებს. პორტუგალიაზე საუბრისას არ შეიძლება გამოვტოვოთ ბრაზილია, ერთადერთი, მაგრამ უზარმაზარი პორტუგალიის ყოფილი კოლონია ლათინურ ამერიკაში, საიდანაც მათ მოაქვთ არა მხოლოდ მწიფე მანგო და გუავა, არამედ, მაგალითად, სატელევიზიო შოუები, საკვები და პოპულარული მუსიკის სიყვარული.

3. ესპანეთში სიესტა, პორტუგალიაში- სადილი

სიესტა ცნობილი შუადღის ძილია, ტრადიცია, რომელსაც ესპანელები დღემდე იცავენ (განსაკუთრებით დიდ ქალაქებს გარეთ). პორტუგალიაში სიესტას არ ასრულებენ, მაგრამ ხალისიანი, მშვიდი კვება აქვთ შუა დღის განმავლობაში, რომელიც გრძელდება მინიმუმ ერთი საათის განმავლობაში (და, როგორც წესი, ორივე ან სამივე) წმინდაა. დედაქალაქშიც კი, საოჯახო ბიზნესისა და რესტორნების უმეტესობა სამიდან ექვსამდე იხურება.

4. ესპანელები ქუჩაში ცხოვრობენ, პორტუგალიელებს სახლში ყოფნა ურჩევნიათ

სიესტის შემდეგ ესპანელები გამოდიან სავალდებულო საღამოს გასეირნებისთვის, ეს ის დროა, რომ მეზობელთან სიტყვა გაცვალო, საყვარელ კაფეში ყავა დალიო ან რამე უფრო ძლიერი დააყოლო. საღამოს პორტუგალიელები სადილზე მიდიან სახლში, უპირატესობას ანიჭებენ სახლში მომზადებულ რესტორანულ საკვებს და ეპატიჟებიან მეგობრებს სტუმრად და არა კაფეში. ისინი ამბობენ, რომ ესპანელები ექსტრავერტები არიან, პორტუგალიელები ინტროვერტები და ეს, როგორც ჩანს, ცხოვრების რიტმში და კომუნიკაციის სტილშიც აისახება.


5. ესპანეთში - "gracias", პორტუგალიაში - "obrigado (a)"

ასე, მაგალითად, ითარგმნება სიტყვა "მადლობა". რა თქმა უნდა, ესპანური და პორტუგალიური ერთმანეთთან არის დაკავშირებული, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ თქვენი პორტუგალიური გაგებული იქნება ესპანეთში და პირიქით. საუკეთესო შემთხვევაში, პორტუგალიელი ჩაიცინებს "como estas?"-ზე საპასუხოდ, მაგრამ, ზოგადად, შეიძლება განაწყენდეს. პრაქტიკაში, ესპანელები არ საუბრობენ ინგლისურად ან არ სურთ ლაპარაკი. პორტუგალიაში, ტურისტებთან შეხვედრისას, ქალაქის მაცხოვრებლები უპრობლემოდ გადადიან ინგლისურზე. შესაძლოა, ენებისადმი ღიაობა განპირობებულია იმით, რომ პორტუგალიაში კინოთეატრებში ფილმების უმეტესობა სუბტიტრებით მოდის, განსხვავებით ესპანეთისგან, რომელსაც, უყვარს დუბლირება.


6. ესპანეთში - ხამონი, პორტუგალიაში - სარდინი

ხამონი, მშრალი ღორის ლორი, რომელიც ცნობილია მთელ მსოფლიოში. პორტუგალიაში სარდინი ასეთი ეროვნული დელიკატესია. ახალი, შემწვარი ან დაკონსერვებული - დიდი და პატარა, მთლიანი ან დაჭრილი, ზეთში ან ტომატის სოუსში, სანელებლებთან ან ჩილის წიწაკასთან ერთად. ბევრ სანაპირო რეგიონში სარდინის ფესტივალი იმართება სწრაფი ჭამით თევზით და სხვა გასართობით. პორტუგალია მეზღვაურთა და მეთევზეთა ქვეყანაა, გასაკვირი არ არის, რომ თევზი და ზღვის პროდუქტები მართავენ პორტუგალიურ ეროვნულ სამზარეულოს.

7. ესპანეთში -კორიდა, პორტუგალიაში - ტორადა

პორტუგალიურ ხარებთან ბრძოლაში მხედარი მნიშვნელოვან როლს თამაშობს, განსხვავებით ესპანური ტრადიციისგან, სადაც მატადორი დაშვებიდან მუშაობს. მაგრამ მთავარი განსხვავება არის ბოლო აკორდი: პორტუგალიაში აკრძალულია არენაზე ხარის მოკვლა. თუმცა, სპექტაკლი ძალიან სასტიკი რჩება და დაჭრილ ხარს, როგორც წესი, მაინც კლავენ, მხოლოდ ტრიბუნებიდან მოშორებით. ორივე ქვეყანაში ბოლო წლებში ხარების ჩხუბის პოპულარობა იკლებს და ცხოველებზე სისასტიკით მიმართული პროტესტი ძლიერდება.

8. ფლამენკო ესპანეთში, ფადო პორტუგალიაში

ფლამენკო, ვნების ცეკვა და სიმღერა, ესპანეთში თავბრუს მოგხვევთ, მაშინ როცა პორტუგალიაში ტრადიციული ფადოს სიმღერა გაგაოცებთ. საუდადი არის უნიკალური ემოციური მდგომარეობა და პორტუგალიელის ეროვნული ხასიათის თვისება, რომლის აღწერა ძნელია. ამ გრძნობის ყველაზე ზუსტი გამოხატულებაა ფადოს სიმღერები, რომელთა უმეტესობა უპასუხო სიყვარულზეა და მათზე, ვისი დაბრუნებაც შეუძლებელია.

9. ესპანეთში - საჩუქრები სამი მეფის დღესასწაულისთვის, პორტუგალიაში - საშობაოდ

შობა ალბათ ყველაზე მნიშვნელოვანი დღესასწაულია პორტუგალიაში. მთელი ოჯახი იკრიბება გულიან სადილზე (მთავარი კერძი ვირთევზაა), რომელიც შუაღამისას საჩუქრების საზეიმო წარდგენით მთავრდება. ესპანეთში შობა უფრო რელიგიურია და საჩუქრების გაცვლა გადაიდება ნათლისღებამდე (სამი მეფის დღესასწაული) 6 იანვარს. კათოლიკური ტრადიციის თანახმად, სწორედ ამ დღეს მოინახულეს მოგვებმა ჩვილი იესო შესაწირავებით, ამიტომ ყველაფერი ლოგიკურია.

10. ესპანეთში მეფე, პორტუგალიაში პრეზიდენტი

ესპანეთი ერთ-ერთია ევროპის იმ მცირერიცხოვან ქვეყნებს შორის, სადაც ჯერ კიდევ შეგიძლიათ ნახოთ ნამდვილი მეფე (რა თქმა უნდა, ზოგჯერ). 1978 წლიდან აქ დამყარდა კონსტიტუციური მონარქია. პორტუგალიაში სამეფო დინასტიას ჯერ კიდევ 1910 წელს დაემშვიდობნენ, დღეს კი ქვეყანა საპარლამენტო რესპუბლიკაა პრეზიდენტითა და პარლამენტით. ორივე ქვეყანა გადაურჩა დიქტატურას მე-20 საუკუნეში: სალაზარი პორტუგალიაში, ფრანკო ესპანეთში, გაიარა დემოკრატიზაციის პროცესი 70-იან წლებში და 1986 წელს გახდნენ ევროპის ეკონომიკური თანამეგობრობის (დღევანდელი ევროკავშირის) წევრები.