ჩვენს წელთაღრიცხვამდე პირველი ათასწლეულის ბოლოს ყველაზე მნიშვნელოვანი ცვლილებები მოხდა ინდოეთში. იმ დროს, როგორც ასეთი, არ არსებობდა ქვეყანა და ინდუსტანი მოიცავდა სხვადასხვა სამთავროებს, რომლებსაც აკავშირებდა მეცნიერებისა და კულტურის განვითარება და გარიჟრაჟი.
და სწორედ იმ მომენტში აყვავდა ბრაჰმანების ენა - სანსკრიტი, რომელშიც დაიწერა პირველი მნიშვნელოვანი დოკუმენტები ყველა თემაზე. უძველესი მწერლები აღწერდნენ სხვადასხვა სასიცოცხლო და ფილოსოფიურ ჭეშმარიტებას, რომლებიც ადრე ინახებოდა ზეპირ მეტყველებაში.
ერთ-ერთი ასეთი სწავლება იყო კამაშასტრა - მეცნიერება სიყვარულის შესახებ, წესების ერთობლიობა, რომელიც დედები გადასცემდნენ თავიანთ ქალიშვილებს, მამები კი ვაჟებს. მაგრამ მალე ბრაჰმინმა, სახელად მალანაგა ვაციაიანამ, გადაწყვიტა დაეწერა ყველა ეს "ინსტრუქცია".

საინტერესოა, რომ კამასუტრას არ ჰქონდა სურათები და იყო მხოლოდ ტექსტი, რომელიც აღწერდა ყველა წესს. წიგნი შედგებოდა 7 ნაწილისგან:

- პირველში ავტორი საყოველთაო სიყვარულზე საუბრობს

-მეორე ნაწილი მოგვიანებით გახდა ყველაზე პოპულარული - სიყვარულის 64 პოზა.

-მესამე ნაწილში ავტორი ასწავლის ცდუნების უნარს, როგორ და რა უნდა გააკეთონ, საპირისპირო სქესის ყურადღების მისაპყრობად.

-მეოთხე ნაწილში იყო სასარგებლო რჩევები, რომლებიც დაეხმარებოდა მეუღლეებს ქორწინებაში ურთიერთგაგების მიღწევაში

-მეხუთე ნაწილი ასწავლიდა სხვისი ცოლის შეცდენას ისე, რომ არავის შეემჩნია!

-მეექვსეში ფილოსოფიაში პროსტიტუციისა და ამ პროფესიის წარმომადგენლებთან კომუნიკაციის შესახებ იყო დაწერილი.

-მეშვიდე ნაწილში საუბარია სექსუალობასთან დაკავშირებულ ჯანმრთელობის პრობლემებზე.
ტრაქტატი იმდენად პოპულარული გახდა თანამედროვეებში, განსაკუთრებით მეორე ნაწილი, რომ ნიჭიერმა მხატვრებმა და მოქანდაკეებმა მაშინვე დაიწყეს ყველა აღწერილი 64 პოზიციის გამოსახვა ტილოებზე, კედლებზე და ა.შ.