1.სვანს თავის მოკვლა უნდა შეეშლება და ტყუპისცალ ძმას მოკლავს

2. 1941 წელია გერმანიამ დაიწყო ომი საბჭოთა კავშირთან. მიხოს ბიჭი ჯარში გამოიძახეს. ბიჭი, ცოტა არ იყოს, შეშინდა. მიხომ გადაწყვიტა შვილი დაემშვიდებინა, დაისვა გვერდით და ეუბნება:
– შვილო, იქ რო წაგიყვანენ, ორი ვარიანტი გექნება: ან ფრონტის წინა ხაზზე მოხვდები, ან ზურგში. თუ ზურგში მოხვდი ხო გიგრიალია და ეგ არი. თუ ფრონტის წინა ხაზზემოხვდები კიდე ორი ვარიანტი გექნება: გერმანელები ან მოგკლავენ, ან არ მოგკლავენ. თუ არ მოგკლეს ხო გიგრიალია და გიგრიალია, თუ მოგკლეს კიდე ორი ვარიანტი გექნება: ან სამოთხეში მოხვდები, ან — ჯოჯოხეთში. თუ სამოთხეში მოხვდი ხო გიგრიალია და ეგ არი. თუ ჯოჯოხეთში მოხვდები კიდე ორი ვარიანტი გექნება: ეშმაკი ან მოგხარშავს ან არ მოგხარშავს თუ არ მოგხარშა ხო გიგრიალია და გიგრიალია, თუ მოგხარშა კიდე ორი ვარიანტი გექნება: ეშმაკი ან შეგჭამს ან არ შეგჭამს. თუ არ შეგჭამა ხო გიგრიალია და ეგ არი. თუ შეგჭამა კიდე ორი ვარიანტი გექნება ან გისაქმებს ან არა. თუ არ გისაქმებს ხო გიგრიალია და გიგრიალია, თუ გისაქმებს, შენ მაგაზე არ იდარდო, რა ნეხვიცა ხარ ისევ იმ ნეხვად დარჩები.

3. მიხოს როგორც იქნა, ნანატრი ვაჟი შეეძინა. გადიოდა წლები, ბავშვმა კი ლაპარაკი ვერ ისწავსლა. ლაპარაკს ვინ ჩივის, ერთი სიტყვაც არ იცოდა. ბოლოს, ოთხი წლის თავზე, ბავშვმა თავისი პირველი სიტყვა თქვა. ეს სიტყვა იყო ”პაპა”. ყველამ მაგრად გაიხარა, მაგრამ მეორე დღეს პაპა მოკვდა. გავიდა რამოდენიმე კვირა ბავშვმა თავისი მეორე სიტყვა წარმოთქვა. ეს სიტყვა იყო ”ბებო”. მეორე დღეს ბებია უკან გაჰყვა პაპას. გავიდა კიდე რამოდენიმე კვირა. ბავშვმა თქვა თავისი მესამე სიტყვა. ეს სიტყვა იყო ”ძაღლი”. მეორე დღეს ძაღლი მგლებმა შეჭამეს. შეშინდა მიხო, ღმერთსა სთხოვდა ”ღმერთო, მამა არ ათქმევინო, ამ მამაძაღლს, ამასაო.” მაგრამ ამაოდ, ბავშვის მეოთხე სიტყვა იყო ”მამა”. გაემზადა მიხო: ანდერძი დაწერა, ახლობლებს დაემშიდობა, დაწვა და ელოდება... ამ ლოდინში ჩაეძინა და მომდევნო დღის დილამდე ეძინა. გაღვიძებულს, ჯერ გაუკვირდა, რომ არ მომკვდარა, შემდეგ გაუხარდა... ამ დროს მიხოს ცოლი შემოვიდა:
– მიხო, კაცო, რას წამოწოლილხარ, ქა, ვერ გაიგეე?! ჩვენი მეზობელი მიტუა მამკვდარა!

4:ნარკომანმა სარკეში ჩაიხედა.
– ვაა, მე ვარ, ბიჭო!
მერე მეორედ ჩაიხედა:
– ეეე, ისევ მე ვარ, ბიჭო!
კარზე კაკუნია.
– ვინ ხარ? _ ეკითხება ნარკომანი.
– მე! _ ესმის პასუხი.
– ვაა, გარეთაც მე ვარ, ბიჭო!