1896 წელს ფრანგი ფიზიკოსი ანრი ბეკერლის მიაერ აღმოჩენილი იქნა რადიაქტიული გამოსხივების მოვლენა.მან საფუძველი დაუდო ატომური ენერგიის გამოყენებას და შესწავლას.

1945 წლის 16 ივლისს ისტორიაში პირველად ატომური ბომბის აფეთქება მოხდა ქალაქ ხიროსიმაში.მიწის ზედაპირზე ტემპერატურა 4 000 გრადუსი გახდა, ცეცხლის ალი და რადიაცია, რომელიც შეკუმშული ჰაერის ფეთქებად, მომაკვდინებელ ტალღას ქმნიდა, მომენტალურად გავრცელდა ყველა მიმართულებით.რამდენიმე წამში 400 წლიანი ქალაქი ფერფლად იქცა.ადამიანები, ცხოველები, მცენარეები განადგურდნენ.ასფალტი გადნა, შენობები დაინგრა, ზოგი მათგანი აფეთქების ტალღამ გადააგდო.ეპიცენტრიდან ძალიან შორსაც კი მაღალი ტემპერატურის გამო ქვებმა და ფოლადმა მომენტალურად დაიწყო დნობა.

ნავარაუდევი იყო, რომ მოსახლეობა თავშესაფრებს მიაშურებდა, მაგრამ ეს არ მოხდა, რადგანაც არ იქნა გამოცხადებული საგანგაშო შეტყობინება. ეპიცენტრის ახლოს საშველად მოსულმა ადამიანებმა ჯერ არ იცოდნენ, რომ რადიაციული დაბინძურების ზონაში შევიდნენ და შედეგად მძიმე დაავდება ელოდათ.

გაეროს მონაცემებით ხიროსიმაში აფეთქების შედეგად 140 000 ადმიანი დაიღუპა.იმავე წლის 9 აგვისტოს ქალაქ ნაგასაკში ჩამოგდებული იქნა მეორე ბომბი.დაიღუპა 75 000 ადამიანი.ის, ვინც ამ ტრაგედიას გადაურჩა, დღესაც გრძნობს საკუთარ თავზე ბირთვული აფეთქების შედეგებს.

ბომბის გამოცდამ აჩვენა, რომ ახალი იარაღი მზად არის საბრძოლო გამოყენებისათვის.ამ იარაღის შექმნა ნიშნავდა ახალი ეტაპის დაწყებას ომებსა და საომარ ხელოვნებაში.