ალბათ ბევრს სმენია უძველესი დროიდან წამოჭრილი ერთ-ერთი ყველაზე მაცდური იდეის შესახებ, რომელიც დედამიწის ზედაპირის ქვეშ არსებული ფარული სამყაროს კონცეფციას განიხილავს. აგგარტა (ასევე მოხსენიებული, როგორც აგარტი, აგარტა ან აგართა) ამ ტიპის ლეგენდათაგან ყველაზე პოპულარული ვერსიაა, რომელიც ამა თუ იმ ფორმით მოიხსენიება რამდენიმე სხვადასხვა უძველესი საზოგადოების მიერ, კაცობრიობის ისტორიის მანძილზე.

არსებობს ზეპირი ტრადიციებისა და პოპულარული ლეგენდების სიმრავლე, რომლებიც ნაპოვნია რამდენიმე ქვეყანაში, სადაც დეტალურადაა აღწერილი უცხო არსებების მიწისქვეშა ცივილიზაციის შესახებ, რომლებსაც აქვთ ზებუნებრივი ინტელექტი და გასაოცარი სულიერი ძალა. საყოველთაოდ მიჩნეულია, რომ ეს მიწისქვეშა ხალხი აგარტას მკვიდრნი არიან.

მიიჩნევენ, რომ აგარატა არის მიწისქვეშა სამეფო, რომელიც მდებარეობს აზიის კონტინენტის ქვეშ და დაკავშირებულია მსოფლიოს ყველა სხვა კონტინენტთან, გვირაბების უზარმაზარი ქსელის საშუალებით. ამბობენ, რომ ეს გვირაბები აშენდა ნაწილობრივ ბუნებრივი ძალებით და ნაწილობრივ აგართას მკვიდრთა ძალისხმევით.

ამ მიწისქვეშა ქსელის ერთ-ერთი ყველაზე დამაინტრიგებელი ნაწილი არის ის, რომ, სავარაუდოდ, დედამიწის ზედაპირიდან არის რამდენიმე შესასვლელი აგართას სამეფოში, მათ შორისაა მამონტის გამოქვაბული კენტუკიში, გიზას დიდი პირამიდის ბაზა, მანაუსი ბრაზილიაში, ასევე ჩრდილოეთ და სამხრეთ პოლუსები.

ამ მიწისქვეშა გასასვლელების ზუსტი ადგილები განიხილება საგულდაგულოდ დაცულ საიდუმლოებად, მხოლოდ რამოდენიმე გათვითცნობიერებულ პირს აქვს რაიმე კონკრეტული ინფორმაცია მათი ადგილსამყოფელის შესახებ. ლეგენდის თანახმად, გვირაბების ეს მასიური ლაბირინთი ასევე ორმაგდება, როგორც ვრცელი საკომუნიკაციო ქსელი, სადაც ზოგიერთი სხვადასხვა შესასვლელი წარმოადგენს იმას, რაც ცნობილია როგორც „პლანეტარული ქსელის წერტილები“ ​​- ენერგეტიკული კვანძები, სადაც შესაძლებელია მონაცემთა ინტერკონტინენტური გადაცემა.

აგართას ლეგენდა თავის ფესვებს პოულობს „დედამიწის ღრმული“-ს თეორიაში, რომელიც ამტკიცებს, რომ დედამიწა სინამდვილეში ღრუა და რომ არსებობს შიდა სფერო დედამიწის შიგნით, რომელიც შეიცავს ცენტრალიზებულ მზეს.

„დედამიწის ღრმული“-ს თეორიის თანახმად, ამ მიწისქვეშა გარემოში განთავსებულია რამდენიმე ცივილიზაცია, რომლებიც სულიერად და ტექნოლოგიურად უფრო განვითარებულია, ვიდრე მის ზედაპირზე მცხოვრები ხალხები.

სინამდვილეში, „დედამიწის ღრმული“-ს მრავალი მიმდევარი თვლის, რომ უცხოპლანეტელები არ არიან უცხოპლანეტელები, არამედ ისინი შექმნილი არიან იმ არსებების მიერ, რომლებიც ცხოვრობენ დედამიწის შიგნით. აგარტა ითვლება ყველაზე გამორჩეულ საზოგადოებად შიდა დედამიწაზე და ითვლება, რომ ის დედამიწის ბირთვში ცხოვრობს.

ლეგენდის თანახმად, აგარტას დედაქალაქი ცნობილია, როგორც შამბალა (ასევე შანგრი-ლა ან შამბალა), და ჩვეულებრივ გამოსახულია რამდენიმე ძველ კულტურაში, როგორც მითიური სამოთხე. შამბალას მოიხსენიებენ სხვადასხვა ტიტულით, მათ შორის გასხივოსნებული სულების ქვეყანა, აკრძალული მიწა, ცოცხალი ცეცხლის ქვეყანა, თეთრი წყლების ქვეყანა, საოცრებათა ქვეყანა და ცოცხალი ღმერთების ქვეყანა.

ზოგიერთი უძველესი ლეგენდა მიიჩნევს, რომ შამბალა დაკავშირებულია ედემის თავდაპირველ ბაღთან. ტიბეტელები თვლიან, რომ შამბალა უძველესი ცოდნისა და განმანათლებლობის ეპიცენტრია, მაგრამ მათ ასევე სჯერათ, რომ შამბალას მაცხოვრებლები ფლობენ მოწინავე სამეცნიერო ტექნოლოგიას, რომელიც აღემატება იმას, რაც ამჟამად ცნობილია პლანეტის ზედაპირზე მცხოვრებთათვის.

ზოგიერთი ლეგენდა ამტკიცებს, რომ ატლანტისის დაკარგული ტექნოლოგია ამ იდუმალ ქვესკნელშია, ზოგი კი ამტკიცებს, რომ მაიას ცივილიზაცია რეალურად გადავიდა ამ მიწისქვეშეთში. ეს თეორია გვთავაზობს მათი იდუმალი გაუჩინარების ახსნას.

ავტორმა ბრედ შტეიგერმა დაწერა სტატია სათაურით „დედამიწის ღრმული: მითი თუ რეალობა", სადაც მან გააზიარა პოპულარული ლეგენდა "ძველების" შესახებ, ჰომინიდების უძველესი რასის შესახებ, რომელიც ბინადრობდა დედამიწის ზედაპირზე მილიონობით წლის წინ, მაგრამ შემდგომში, მიწისქვეშ გადავიდა. ის ამტკიცებდა, რომ ძველები იყვნენ "მეცნიერულად მოწინავეები" და "უზომოდ გონიერები", ასევე "უკიდურესად დიდხანს ცხოვრობდნენ".

ითვლება, რომ ეს მითიური ცივილიზაცია დასახლებულია აგარტაში და რომ ისინი, როგორც წესი, შორს იჭერენ თავს ზედაპირზე მაცხოვრებლების საქმეებისგან, მაგრამ შტეიგერის თქმით, ისინი დროდადრო გამოჩნდებიან, რათა შესთავაზონ "კონსტრუქციული კრიტიკა". შტეიგერმა ასევე აღნიშნა, რომ ძველები „ხშირად იტაცებენ ბავშვებს აღსაზრდელად და ზრდიან მათ, როგორც საკუთარს“.

მეცხრამეტე საუკუნის ფრანგი ალქიმიკოსი, სულიერი მოძღვარი და ფილოსოფოსი ალექსანდრ სენტ-ივ დ’ალვეიდრი მტკიცე მორწმუნე იყო უმაღლესი არსებების ამ ქვესკნელის რასისა და ის აცხადებდა, რომ ტელეპათიურ გადაცემებს იღებდა აგარტას ზოგიერთი მკვიდრისგან.

სენტ-ივი ამტკიცებდა, რომ აგარტას მთელი სიბრძნე და სიმდიდრე ხელმისაწვდომი გახდება კაცობრიობისთვის, „როცა ქრისტიანობა შესაბამისობაში მოვა იმ მცნებებთან, რომლებიც ოდესღაც მოსესა და იესოს მიერ იყო შედგენილი“, ან სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, „როცა ჩვენს სამყაროში არსებული ანარქია ჩანაცვლებული იქნება სინარქიით“. სენ-ივ ასევე მოიხსენიებდა აგარტას მიწისქვეშა მკვიდრებს, როგორც „ამაღლებულ ბატონებს“, ტიტული, რომელიც ხაზს უსვამს მათ სულიერ უპირატესობას.

ძველ ბუდისტურ ფილოსოფიაში ასევე მოიხსენიება აგარტა, რომელიც ამტკიცებს, რომ საზოგადოება წარმოიშვა მაშინ, როდესაც წმინდა კაცმა ტომი ქვესკნელის გამოქვაბულებში შეიყვანა. ბუდისტური თეორია ამტკიცებს, რომ არსებობს მიწისქვეშა სუპერკაცებისა და სუპერქალების რასა, რომლებიც ფლობენ ცოდნას და ინტელექტუალურ აზროვნებას, რომელიც ბევრად აღემატება იმას, რაც დამახასიათებელია ადამიანებისთვის.

მათი ლეგენდის თანახმად, ეს უმაღლესი არსებები ზოგჯერ ჩნდებიან ადამიანთა რასის პროგრესის გამოსაკვლევად. ბუდისტური მითი ასევე ვარაუდობს, რომ ეს ქვესკნელის საზოგადოებები რეალურად შეიცავს მილიონობით მოსახლეს, რამდენიმე მიწისქვეშა ქალაქში.

ასევე მიჩნეულია, რომ ტიბეტის დალაი ლამა არის ამ მიწისქვეშა საზოგადოების მეფის წარმომადგენელი ხმელეთზე და რომ ის თავის შეტყობინებებს იღებს პლანეტარული ქსელის წერტილების მეშვეობით, რომლებიც აგარტას აკავშირებს ტიბეტთან.

რამდენიმე ეთნიკური ამერიკული კულტურული ტრადიცია ასევე ამტკიცებს, რომ კაცობრიობის წინამორბედები წარმოიშვნენ დედამიწის ქვემოდან. პუებლოს ინდური ტრადიცია ასევე ირწმუნება, რომ მათი ღმერთები წარმოიშვნენ დედამიწის შიგნიდან და რომ ეს შინაგანი სამყარო, სავარაუდოდ, დაკავშირებულია ზედაპირის მაცხოვრებლებთან ჩრდილოეთში არსებული დიდი ხვრელის საშუალებით.

ეს მტკიცებები არ არის ინდიელი ამერიკელებისთვის უცხო; ეგვიპტელებს, ჩინელებსა და ესკიმოსებს აქვთ უძველესი ნაწერები, რომლებიც აღწერს დიდ გახსნას ჩრდილოეთში, ისევე როგორც ადამიანთა რასას, რომელიც ცხოვრობს დედამიწის ზედაპირის ქვეშ. ყველა ეს სხვადასხვა ლეგენდა ასევე ამტკიცებს, რომ მათი წინაპრები წარმოიშვნენ მისტიკური სამოთხიდან, რომელიც მდებარეობს დედამიწის შიგნით.

რამდენიმე თანამედროვე მეცნიერი თვლის, რომ არსებობს ორი ძირითადი ღიობი, რომელიც მიდის აგარტაში და რომ ეს ღიობები ხელმისაწვდომია ჩრდილოეთ და სამხრეთ პოლუსებიდან 84, 4 გრადუსით ჩრდილოეთ და სამხრეთ განედზე.

მიუხედავად იმისა, რომ თანამედროვე მეცნიერება დიდწილად უარყოფს ამ მოსაზრებებს, ისევე როგორც სხვა ვარაუდებს, რომლებიც დაკავშირებულია აგგართას არსებობასთან, იდუმალება ამ უძველესი სამეფოს ირგვლივ ინარჩუნებს ინტრიგას და შთააგონებს მათ, ვისაც უყვარს უცნობი სამყაროების საიდუმლოებათა შესწავლა.

არსებობს ვარაუდი, რომ 660 კილომეტრის სიღრმეში შესაძლოა დიდი რაოდენობით წყალი იყოს. ეს მიწისქვეშა ოკეანის არსებობის იდეა ერთი ნაბიჯით გვაახლოებს ჟიულ ვერნის იდეასთან დედამიწის სიღრმეში ოკეანის არსებობის შესახებ. უცნაურია, მაგრამ მითებს და ლეგენდებს ხშირად პირდაპირი კავშირი აქვთ ლიტერატურაზე, თუმცა, ძნელი სათქმელია, ლიტერატურა ახდენს ზეგავლენას მათზე, თუ პირიქით (ავტორი).

წყარო: leladanang.com