ჩვენს წელთაღრიცხვამდე პირველი ათასწლეულის ბოლოს ინდოეთში ყველაზე მნიშვნელოვანი ცვლილებები ხდებოდა. იმ დროს, ქვეყანა როგორც ასეთი ჯერ არ არსებობდა, ინდოსტანი მოიცავდა სხვადასხვა სამთავროებს, რომლებსაც ერთმანეთთან განვითარება და მეცნიერებისა და კულტურის აღმოცენება აკავშირებდათ.

სწორედ იმ დროს მოხდა ბრაჰმანების (ინდუიზმის ყველაზე მაღალი წოდების - ვარნის წარმომადგენლები, ქურუმები, ინტელექტუალები. ბრაჰმანის უმთავრესი მოვალეობაა, შეისწავლოს ვედები და ბრაჰმანის ჭეშმარიტებას დაეუფლოს, ამიტომ სიტყვა ბრაჰმანი "სწავლულის" მნიშვნელობითაც იხმარება) ენის - სანსკრიტის ფორმირება, რომელზეც დაიწერა პირველი მნიშვნელოვანი დოკუმენტები თითქმის ყველა თემაზე. სწორედ ლიტერატურულ ძველინდურ ენაზე აღწერდნენ იმ დროინდელი მწერლები სხვადასხვა სასიცოცხლო და ფილოსოფიურ ჭეშმარიტებას, რომლებიც ადრე მხოლო ზეპირ მეტყველებაში ინახებოდა.

ერთ-ერთი ასეთი სწავლება იყო "კამაშასტრა" - მეცნიერება სიყვარულის შესახებ, წესების ერთობლიობა, რომელსაც დედები თავიანთ ქალიშვილებს, მამები კი - ვაჟებს გადასცემდნენ, მაგრამ მალე ბრაჰმინმა, სახელად მალანაგა ვაციაიანამ თავისი სწავლების წიგნად გამოცემა გადაწყვიტა. საინტერესოა, რომ "კამასუტრას" არ ჰქონდა დართული თან სურათები და თავიდან ის მხოლოდ ცარიელ ტექსტს წარმოადგენდა, რომელშიც ყველა წესი იყო აღწერილი. წიგნი 7 ნაწილისგან შედგება:

1. პირველში ავტორი საყოველთაო სიყვარულზე საუბრობს

2. მეორე ნაწილი მოგვიანებით ყველაზე პოპულარული გახდა - სიყვარულის 64 პოზით

3. მესამე ნაწილში ავტორი მკითხველს ცდუნების ხელოვნებას ასწავლის, ანუ რა უნდა გააკეთო იმისთვის რომ საპირისპირო სქესის ყურადღება მიიპყრო

4. მეოთხე ნაწილი სასარგებლო რჩევებს ეთმობა, რომლებიც მეუღლეებს ქორწინებაში ურთიერთგაგების მიღწევაში ეხმარება

5. მეხუთე ნაწილი თქვენი გზამკვლელი იქნება სხვისი ცოლის მოხიბვლასა და ამასთან, შეუმჩნევლად დარჩენაში!

6. მეექვსე ნაწილი წარმოადგენს პროსტიტუციის ფილოსოფიას და ამ პროფესიის წარმომადგენლებთან კომუნიკაციის დამყარების პრინციპებს ემყარება

7. მეშვიდე ნაწილში საუბარია სექსუალობასთან დაკავშირებულ ჯანმრთელობის პრობლემებზე

ტრაქტატი იმდენად პოპულარული გახდა თანამედროვეებში, განსაკუთრებით კი მეორე ნაწილი, რომ ნიჭიერმა მხატვრებმა და მოქანდაკეებმა უმალვე დაიწყეს ყველა აღწერილი 64 პოზიციის ტილოებსა და კედლებზე გამოსახვა.