პირველი ქალი გეიშა მხოლოდ 1751 წელს გამოჩნდა, მანამდე კი მხოლოდ მამაკაცები იყვნენ დაკავებულნი სტუმრების გართობით. ერთი შეხედვით შეიძლება ჩანდეს, რომ 21-ე საუკუნეში ამ პროფესიამ დაკარგა აქტუალობა, მაგრამ სინამდვილეში, ჯერ კიდევ არის საკმაოდ ბევრი ქალი იაპონიაში, რომლებმაც გადაწყვიტეს თავიანთი სიცოცხლე ამ ხელობისთვის მიეზღვნათ:

1. გეიშად გახდომისთვის დიდი შრომაა საჭირო. გოგონები ჯერ გეიშების მოსწავლეები ხდებიან, მათ “მაიკო"-ს უწოდებენ, რაც ნიშნავს ცეკვისთვის განკუთვნილ ქალს.

2. მე-20 საუკუნემდე გოგონები სწავლას ადრეულ ბავშვობაში, დაახლოებით 6 წლის ასაკში იწყებდნენ. დღეს მომავალმა მაიკომ უნდა დაამთავროს საშუალო სკოლა, შემდეგ კი დამოუკიდებლად მიიღოს გადაწყვეტილება ამ რთული ხელობის შესასწავლად. ეს ჩვეულებრივ ხდება საშუალო სკოლის ან თუნდაც კოლეჯის შემდეგ, საშუალოდ 17 წლის ასაკში. თუმცა, სურვილის შემთხვევაში, შეგიძლიათ დაიწყოთ კარიერა ზრდასრულ ასაკშიც კი.

3. გეიშები მხოლოდ გარკვეულ ადგილებში მუშაობენ, რომელსაც ჰანამაჩი ეწოდება. როგორც წესი, მათ არ შეუძლიათ ოპერირება უცხო ტერიტორიებზე, გარდა კლიენტების სპეციალური მოთხოვნისა ან ექსკურსიებისა.

4. თანამედროვე გეიშები ძირითადად ცხოვრობენ საერთო საცხოვრებლებში, სახელწოდებით „ოკია“, სადაც სწავლების დროს გადადიან. ჩვეულებრივ ქალები მართავენ, რომელთაგან ბევრი ოდესღაც თავად გეიშა იყო.

5. კანონის თანახმად, ყველა გეიშა გარკვეულ ჰოსტელში უნდა იყოს დარეგისტრირებული, თუმცა მას იქ მუდმივად ცხოვრება არ უწევს.

6. ოკია აძლევს გოგონებს ვარჯიშისთვის საჭირო ყველაფერს: საკვები, ტანსაცმელი, საყოფაცხოვრებო ნივთები. ამ მომენტიდან მაიკო ხელშეკრულებით არის შეკრული. როდესაც ის იწყებს მუშაობას, მას შეუძლია ნელ-ნელა გადაიხადოს ეს ვალები. მხოლოდ მაშინ, როდესაც მისი ვალები დაიფარება, გეიშა შეძლებს მთელი ფულის აღებას, რაც გამოიმუშავა. სურვილის შემთხვევაში, გოგონებს შეუძლიათ თავად გადაიხადონ სწავლის საფასური, მაგალითად, სესხის აღებით.

7. მაიკო ვარჯიშს იწყებს უფრო გამოცდილ ქალ სტუდენტებსა და გეიშებზე დაკვირვებით. ამ გზით სტაჟიორები იღებენ ყველაზე სრულ სურათს მომავალი სამუშაოს ბუნებაზე.

8. ზოგადად, მომავალი გეიშას სწავლება 3 ძირითადი ელემენტისგან შედგება. პირველი არის ფორმალური ტრენინგი ტრადიციულ ხელოვნებაში: მუსიკა, ცეკვა, სიმღერა, კალიგრაფია, პოეზია. ეს მოიცავს ჩაის ცერემონიის სწავლებას. მეორე არის წვეულებებზე და მიღებებზე მომხმარებლების გართობის ხელოვნება. ეს მაიკო სწავლობს მათი "დიდი დის" მაგალითით. მესამე არის სოციალური უნარების განვითარება და გარკვეული პროტოკოლის დაცვა: ოფიციალური მისალმებები, ვიზიტები და ა.შ.

9. პრობლემა იმაში მდგომარეობს, რომ ცეკვის და სიმღერის სწავლა Dშეიძლება, თუკი ნიჭი გაქვს, რაც შეეხება იუმორის გრძნობას, საუბრის გაგრძელების უნარს და სხვა ფაქტორებს, მათ ბავშვობიდანვე აჩვევენ, სწორედ ამიტომ, თანამედროვე გეიშებს დღეს ეს თვისებები აკლიათ.

10. მაიკო გეიშად დაახლოებით 20-21 წლის ასაკში ხდება, მათ სპეციალურ ცერემონიაზე აჯილდოებენ.

11. “დებიუტის" შემდეგ გეიშებს აღარ მოეთხოვებათ სწავლების გაგრძელება, თუმცა ზოგი ამას მაინც აკეთებს.

12. არსებითად, გეიშას სამუშაო დღეს არის შერჩეული სტუმრების გართობა, როგორც წესი, ვახშამზე, წვეულებებზე ან ბანკეტებზე ჩაის სახლებსა და ტრადიციულ იაპონურ რესტორნებში. მომსახურების გადახდა საათობრივია.

13. მაიკოსა და გეიშას გარეგნობა განსხვავებულია. ასე რომ, პირველი კურსის სტუდენტები წითელი პომადით მხოლოდ ქვედა ტუჩს იფერადებენ და თვალებსა და წარბებზე ნაკლებად მუქ საღებავს ისვამენ. ასევე მაიკო უფრო მეტ რუჟს იყენებს ვიდრე გეიშა. ხანდახან უფროსი მენტორები მათ მაკიაჟის გაკეთებაში ეხმარებიან.

14. გეიშაც და მოსწავლეებიც სახეს თეატრალური მაკიაჟით თეთრად იხატავენ, რათა შუქზე უკეთ გამოიყურებოდნენ. ადრე, ელექტროენერგიის არარსებობის დროს, ყველა იყენებდა სანთლებს და ასეთ განათებაში თეთრი მაკიაჟით სახე უფრო გამომხატველი ჩანდა. სხვათა შორის, ძველად ეს მაკიაჟი ტყვიას შეიცავდა რომელიც უაღრესად საზიანო იყო კანისთვის და ზოგადად ჯანმრთელობისთვის.

15. გეიშას კიმონო, როგორც წესი, ნაკლებად ფერადია, ვიდრე მაიკოსი: იგი დამზადებულია ნაკლებად ნათელი ქსოვილისგან და გაფორმებულია უფრო თავშეკავებული ნიმუშით. მათ ასევე აცვიათ უფრო მოკლე სახელოები. თავისუფალ დროს მაიკო და გეიშა ჩვეულებრივ ტანსაცმელს ატარებენ.

16. საინტერესოა, რომ გასული საუკუნის 70-იანი წლებიდან და დღემდე არაიაპონელი ქალები შეიძლება გახდნენ ნამდვილი გეიშები. ამისთვის უცხოელებს მხოლოდ შესაბამისი ტრენინგი სჭირდებათ. სხვათა შორის, ინტერნეტის წყალობით, ეს ბევრად უფრო ადვილი გახდა.

17. 21-ე საუკუნეში ამ პროფესიის წარმომადგენელთა რაოდენობა საგრძნობლად შემცირდა. ასე რომ, 1965 წელს ქალაქ კიოტოში გეიშების რაოდენობა შეადგენდა 548 ადამიანს, 2006 წელს კი მხოლოდ 202. მიზეზებს შორისაა ტრადიციული ხელოვნებისადმი ინტერესის შემცირება და მომსახურების ძალიან მაღალი ფასები. ზოგადად, გეიშების სამყარო საკმაოდ დახურული რჩება, მათ არ უყვართ უცხო ადამიანების იქ შეშვება. ამ პროფესიის წარმომადგენლებთან გასაუბრება აქამდე თითქმის შეუძლებელია.

18. ასევე, ბევრი მაიკო და გეიშა უჩივის ადგილობრივ ხელისუფლებას, რომ მათ მუდმივად ავიწროებენ ტურისტების ჯგუფები, ისინი მათ სურათებს უღებენ სეირნობის დროს. შედეგად, ქალაქ კიოტოში, სადაც განსაკუთრებით ბევრი გეიშაა, ტურისტებს აეკრძალათ ქუჩებში გეიშების შეწუხება და სპეციალური აბრაც კი ჩამოკიდეს.


19. ყოველწლიურად ტარდება ჩაის შჩაის ცერემონია ღია ცის ქვეშ კიოტოს ტაძარში ქლიავის ყვავილობის ფესტივალის დროს. გეიშები და მაიკოები 3000 მდე სტუმარს უმასპინძლდებიან ჩაით.

20. ისტორიულად, გეიშები ძირითადად მამრობითი სქესის სტუმრებს იზიდავდნენ, რადგან ისინი მათთვის "მხიარული" ცოლები იყვნენ. ძველ დროში ცოლები იყვნენ მოკრძალებულები, პასუხისმგებლიანები, დაკავებულები სახლისა და ცხოვრების პრობლემებით, გეიშები კი მხიარული და უდარდელები იყვნენ.

21. დღეს გეიშების წვეულებები აღარ არის მამაკაცის პრეროგატივა, რადგან ქალებმაც დაიწყეს ბევრ ღონისძიებაზე დასწრება ქმრებთან ან კოლეგებთან ერთად.

22. გეიშები ძირითადად მარტოხელა ქალები არიან, ან შეიძლება ჰყავდეთ საყვარლები. ადრე, გათხოვებისას, გეიშას ხელობა უნდა დაეტოვებინა. დღეს ასეთი მკაცრი წესები არ არსებობს და ქალებს შეუძლიათ გააგრძელონ მუშაობა ქორწინების დროსაც, თუმცა, ეს ფენომენი საკმაოდ იშვიათია.


23. წარსულში გეიშებს ჰქონდათ უთქმელი ტრადიცია, ჰყავდათ საკუთარი მფარველი, დანნა.ის იხდიდა გეიშას ხარჯებს, ჩუქნიდა საჩუქრებს და ა.შ. . ბევრი მამაკაცისთვის ეს იყო სტატუსის და პრესტიჟის საკითხი, რადგან გეიშას შენარჩუნება ძალიან ძვირი ღირდა.

24. აღსანიშნავია, რომ იაპონურ საზოგადოებაში გეიშა ერთ-ერთ ყველაზე წარმატებულ ბიზნეს ქალად ითვლებოდა. ადრე გოგონების დამოუკიდებლობისა და ეკონომიკური თვითკმარობის მიღწევის ძალიან ცოტა გზა არსებობდა, რადგან გათხოვილი ქალები არ მუშაობდნენ. და ამ პროფესიამ მისცა გარკვეული თავისუფლება და შესაძლებლობა უზრუნველყოთ საკუთარი თავი დაქორწინების გარეშე.

25. დღეს ზოგიერთი გეიშა თავის თავს განთავისუფლებულ ფემინისტს უწოდებს: „ჩვენ ვპოულობთ ჩვენს გზას ყოველგვარი ოჯახური პასუხისმგებლობის გარეშე. ეს ხომ არ არის ფემინიზმი?

26. ამავდროულად, გეიშა კვლავ ცდილობს მამაკაცის უკან 3 ნაბიჯის გავლას: ეს დიდი ხნის ჩვეულებაა. თუმცა ეს სულაც არ არის ქალთა უფლებების დარღვევა, არამედ სრულიად ბუნებრივი მოვლენაა ადგილობრივი მოსახლეობისთვის. ადრე იაპონიაში გასვლა სახიფათო იყო, რადგან ბევრი ატარებდა იარაღს, ამიტომ ჯენტლმენები პირველები მიდიოდნენ. სინამდვილეში ეს ძალიან კეთილშობილური ჟესტია.

27. ნამდვილი გეიშასთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი თვისებაა „იყოს ყველაფერი ყველასთვის“. მან უნდა შეძლოს საერთო ენის პოვნა როგორც ახალგაზრდებთან, ასევე მოხუცებთან, ადგილობრივებთან და ტურისტებთან. მისთვის მნიშვნელოვანია, დააკმაყოფილოს ყველა კლიენტის მოთხოვნილება და დარწმუნდეს, რომ კარგად ატარებენ დროს.