სამხრეთ კორეა არის ქვეყანა, რომელსაც აქვს საკუთარი სპეციფიკური წესები ბავშვის გაჩენასთან დაკავშირებით. ამ პროცესში, ექიმები ყურადღებით უსმენენ და ახალისებენ მომავალ დედებს, რაც ნამდვილად პლუსია. მაგრამ მშობიარობის შემდეგ დედებს გარკვეული წესები აქვთ, რომელთა დაცვასაც ყველა ცდილობს:

1. თანამედროვე ოჯახები დიდ ძალისხმევასა და ფულს ხარჯავენ ორსულობის დაგეგმვაზე. ბევრი ქალი მიჰყვება ტეგიოს ძველ ფილოსოფიას. ტეგიოს მთავარი იდეა ის არის, რომ ნაყოფი არის ადამიანი და ცხოვრება იწყება ჩასახვის მომენტიდან. ეს განმარტავს, თუ რატომ ითვლება ბავშვები კორეაში დაბადებიდან ერთი წლის ასაკში.

2. მშობიარობის, პრენატალური და პოსტნატალური მოვლის ღირებულება თანამედროვე სამხრეთ კორეაში შეიძლება განსხვავებული იყოს. ამაზე გავლენას ახდენს მრავალი ფაქტორი, როგორიცაა კერძო ან საჯარო კლინიკაში წასვლის ფაქტი, საცხოვრებელი ქალაქი, დაბადების ტიპი და სამედიცინო დაზღვევის ხელმისაწვდომობა. სახელმწიფო დაწესებულებებში თითქმის ყველა სერვისი უფასო ან იაფია ადგილობრივი სტანდარტებით. მაგრამ ფასიანი მშობიარობა შეიძლება დაჯდეს 7 მილიონი ვონი (5, 389 აშშ დოლარი), საკეისრო კვეთა - 11 მილიონი ვონი ( 8, 468 აშშ. დოლარი)

3. ორსულობის 24-ე კვირამდე კორეელ ქალებს ურჩევენ ექიმთან ვიზიტს თვეში ერთხელ, 36-ე კვირიდან - ყოველ 7 დღეში ერთხელ.

4. ქალთა კონსულტაციის კლინიკაში ექიმი აძლევს ქალს ე.წ. დედის პასპორტს. სადაც ის იწერს ყველა ინფორმაციას ორსულობის მიმდინარეობის შესახებ. ასევე, მომავალი დედა იღებს ორსულობის დამადასტურებელ დოკუმენტს. მასთან ერთად მას შეუძლია წავიდეს ნებისმიერ სახელმწიფო ბანკში და მიიღოს 600 000 ვონი (დაახლოებით 460 აშშ დოლარი) სახელმწიფოსგან. ეს ფული მხოლოდ „ორსულობის საქმეებში“ იხარჯება. პატარა ქალაქში ეს შეიძლება საკმარისი იყოს მთელი ორსულობის სამართავად. ფული თუ რჩება, მაშინ საავადმყოფოს უხდიან მშობიარობის თანხას.

5. სამშობიაროში ქალებს ეკრძალებათ მაკიაჟის ტარება ან მანიკიურ-პედიკიურის.

6. ზოგადად ვარაუდობენ, რომ თუ ახალშობილთან ერთად გაგწერენ საავადმყოფოდან, ჯანმრთელი ხართ და შეძლებთ განახორციელოთ თქვენი ყოველდღიური საქმიანობა. კორეაში ასე არ არის. არსებობს მშობიარობის შემდგომი მოვლის განსაკუთრებული კულტურა. იდეის არსი იმაში მდგომარეობს, რომ მშობიარობის შემდეგ ქალს დრო სჭირდება სხეულისა და სულის აღსადგენად. ადგილობრივი ქალები დარწმუნებულები არიან, რომ მათ, ვინც უგულებელყოფს უძველეს პრაქტიკას, პრობლემები ექნება სახსრებთან და წნევასთან დაკავშირებით. ამიტომ, კორეელ ქალებს მშობიარობის შემდეგ 21 დღის განმავლობაში შეუძლიათ საჭმელი არ მოამზადონ, ღამით მშვიდად იძინონ და საკუთარი შვილის ნახვის უფლება მხოლოდ კვების დროს აქვთ. დედა-შვილს, რა თქმა უნდა, ძალით არავინ აშორებს, მაგრამ ქალს აქვს დრო, რომელსაც მხოლოდ საკუთარ თავზე ხარჯავს.

7. ადრე ქალები თავიანთ გამოჯანმრთელებით სახლში იყვნენ დაკავებულნი, მათ ეხმარებოდნენ დედამთილი ან დედები, მაგრამ თანამედროვე კორეაში პოპულარულია მშობიარობის შემდგომი სპეციალური ცენტრები - ჩორივონი.

8. ფაქტობრივად, მშობიარობის შემდგომი ცენტრები არის სასტუმროები დედებისთვის. ბავშვებს მუდმივად აკონტროლებს პერსონალი. ექთნები ყოველდღიურად აფიქსირებენ, თუ რას და როგორ ჭამს ბავშვი, რამდენჯერ გამოეცვალა საფენი, რამდენჯერ დაიბანა, რა წონისაა და ა. შ.

9. ჩორივონი ძალიან მოსახერხებელია: აქ დედებს ასწავლიან ახალშობილის მოვლას, მაგრამ უმეტესად ბავშვებს სამედიცინო პერსონალი უვლის. ისინი ასევე უტარებენ მასაჟს ახალგაზრდა დედებს, რათა დაეხმარონ მათ წონაში დაკლებაში და ფორმაში დაბრუნებაში.

10. ქალები ამგვარ ცენტრებში სხვადასხვა მიზეზების გამო წვებიან. ერთმა ქალმა აღიარა: „არ მინდოდა დაქანცული გამოვჩენილიყავი ოჯახის სხვა წევრების წინაშე, განსაკუთრებით დედამთილის წინაშე“. მეორეს კი სწრაფი გამოჯანმრთელება სჭირდებოდა, რადგან მშობიარობიდან 3 თვის შემდეგ უწევდა სამსახურში დაბრუნება.

11. მშობიარობის შემდგომი ცენტრები ფასიანი მომსახურებაა. სეულში კერძო ცენტრში დარჩენა 2 კვირის განმავლობაში 3-დან 5 მილიონ ვონამდე ღირს.

12. ტრადიციები ამბობენ, რომ კორეელმა ქალმა მშობიარობიდან მთელი კვირა შხაპი არ უნდა მიიღოს. (ეს აიხსნება იმით, რომ ძველ დროში არც თანამედროვე გათბობა იყო და არც თმის საშრობი - გაციება ადვილი იყო.) ტრადიციის თანახმად, ახალგაზრდა დედებს ჯერ კიდევ ეკრძალებათ ხელების ცივ წყალში ჩადება ზაფხულის ცხერლ დღეებშიც კი. არ შეიძლება კონდიციონერის ან ვენტილატორის გამოყენება, აკრძალულია მოკლემკლავიანი ტანსაცმლის ტარება. ფეხშიშველი სიარულიც დაუშვებელია. ახალბედა დედებს მხოლოდ თბილი წყლის დალევა შეუძლიათ. ეს ყველაფერი კეთდება ორგანიზმის ცივი ენერგიისგან დასაცავად.

13. მშობიარობიდან პირველი 3 კვირის განმავლობაში კატეგორიულად აკრძალულია სახლიდან ან მშობიარობის შემდგომი ცენტრიდან გასვლა. ეს არის თავაზიანი საბაბი, რომ არ დაუკავშირდეს ნათესავებს, რომლებსაც სურთ ბავშვის ნახვა.

14. ახალგაზრდა დედისთვის დიეტა ინიშნება. იგი ვალდებულია ყოველდღე მიირთვას ზღვის მცენარეების წვნიანი, რომელიც მდიდარია იოდით, რკინით და კალციუმით. ითვლება, რომ ის უბრალოდ შეუცვლელია რძის წარმოებისთვის. დიეტა ასევე ტრადიციულად მოიცავს ღორის ძვლების, ღორის და ხმელი ვირთევზისგან დამზადებულ სუპებს.

15. დეკრეტული შვებულება მხოლოდ 3 თვე გრძელდება. ასევე არის მშობლის შვებულება (მაქსიმუმ 1 წელი). მისი გამოყენება შესაძლებელია ნებისმიერ დროს ბავშვის 8 წლის ასაკამდე. ერთი წლის შემდეგ ბავშვებს აგზავნიან საბავშვო ბაღში. რიგი გრძელია ამიტომ ბავშვის გაჩენისთანავე იკავებენ ადგილს. ბევრი კორეელი ქალი მშობიარობის შემდეგ წყვეტს, დამოუკიდებლად დაიქირაოს მზრუნველი თუ ძიძა. ძიძა ძალიან ძვირია, მშობლები არც ისე ეხმარებიან, ამიტომაც ბევრი ახალგაზრდა დედა ტოვებს კარიერას.

16. გასაკვირი არ არის, რომ ასეთ ვითარებაში შობადობა ეცემა. საზოგადოების პატრიარქალური გზა შვილზე ზრუნვას ცოლის მხრებზე აყენებს, მაგრამ გოგონებს დიასახლისობაზე მეტად კარიერის აშენება ურჩევნიათ. ამიტომ, ერთის მხრივ, კარგი სამედიცინო მომსახურებისა და სამკურნალო ცენტრების გამო სამხრეთ კორეას მომავალი დედებისთვის სამოთხეს უწოდებენ, მეორე მხრივ კი იშვიათად ჰყავს ოჯახს 1 - ზე მეტი შვილი.

17. ოჯახი, რა თქმა უნდა, აღნიშნავს ბავშვის დაბადებიდან 100 დღეს. როდესაც ბავშვი ერთი წლის ხდება, უფრო საზეიმო ღონისძიება ეწყობა - მასშტაბით ეს მეორე ქორწილს ჰგავს.

18. ბავშვის წინ მაგიდაზე დებენ საჭმელს, ნართს, კალიგრაფიის ფუნჯებს, წიგნს და ფულს. თუ ბავშვი იღებს ფუნჯებს ან წიგნს, ის ჭკვიანი იქნება. თუ ფულს - მდიდარი, თუ საკვებს - ყოველთვის უხვად იცხოვრებს. ხოლო თუ ძაფს აირჩევს, დიდხანს იცოცხლებს.

19. საინტერესო ფაქტი: კორეელი ქალები ქორწინების შემდეგ არ იღებენ ქმრის გვარს. ითვლება, რომ გვარი არის ის, რასაც ადამიანი იღებს თავისი წინაპრებისგან. დიახ, ქორწილის შემდეგ ქალი მიდის ქმრის ოჯახში, მაგრამ არ მიატოვებს თავის გვარს. ადრე ბავშვი მამის გვარს იღებდა, დღეს კი დედის გვარის ტარებაც შეუძლია.