პრეზიდენტმა ვოლოდიმირ ზელენსკიმ განმარტა მისი ამჟამინდელი ურთიერთობა საქართველოს ხელისუფლებასთან და პირადი დამოკიდებულება მის მიმართ.

ამის შესახებ მან კიევში გამართულ პრესკონფერენციაზე განაცხადა.

უკრაინის ელჩის თბილისში დაბრუნების შესაძლებლობაზე ტელეკომპანია „იმედის“ კითხვაზე მან ნათლად თქვა, რომ ეს არ მოხდებოდა საქართველოს ხელისუფლების ქმედებების რადიკალური ცვლილების გარეშე, რომელიც, მისი აზრით, ამჟამად ვერ აჩვენებს მეგობრულ დამოკიდებულებას უკრაინის მიმართ.

"ჩვენ აუცილებლად დავაბრუნებთ ელჩს საქართველოში, როგორც კი ვიგრძნობთ მეგობრობას თქვენი სახელმწიფოს ლიდერებისგან", - განაცხადა პრეზიდენტმა.

ვლადიმერ ზელენსკიმ ძალიან ემოციურად გააკრიტიკა საქართველოს ხელისუფლების ქმედებები.

მისი გამოსვლიდან გამომდინარე, მთავარი დაბრკოლება არის რუსეთის ფედერაციის წინააღმდეგ სანქციების დაწესების სურვილი თბილისის მხრიდან.

"არ მესმის, რატომ არ აწესებთ სანქციებს. რომელი ეკონომიკა?მათ (რუსებმა) უკვე წაიღეს თქვენი ტერიტორიების ნაწილი, თითქმის მოაღწიეს თბილისს", - განმარტა ზელენსკიმ.

"მე არ მესმის თქვენი სახელმწიფოს ლიდერების პოზიცია. ის, რაზეც ისინი მიადიან, არ ღირს. სანქციების დაწესება კაპიკებია (რაც არ ღირს ამჟამინდელი დაძაბულობისას)", - თქვა მან.

ხელისუფლების, ისევე როგორც ოპოზიციის ქმედებებს აკრიტიკებენ თავად საქართველოში: ქართველების 60%-ზე მეტი არცერთ პოლიტიკურ ძალას არ უჭერს მხარს. („ეხო კავკასუსის“ ცნობით, ასეთი იყო მარტში ეროვნულ-დემოკრატიული ინსტიტუტის NDI-ის მიერ ჩატარებული საზოგადოებრივი აზრის გამოკითხვის შედეგები).

შეგახსენებთ, რომ 6 აპრილის სკანდალი უკრაინის ცენტრალურმა სადაზვერვო სამმართველომ წამოიწყო. ისინი აცხადებდნენ, რომ რუსები საქართველოს ტერიტორიაზე საქონლის კონტრაბანდის არხებს აყალიბებენ.

საქართველოში ასეთი განცხადება გულწრფელი გაღიზიანებით მიიღეს და უკრაინისგან ბოდიშის მოხდა მოითხოვეს.

თუმცა, უკვე ცხადია, რომ უკრაინა არ აპირებს დათმობებზე წასვლას და მოსთხოვა თბილისს თავად დაამტკიცოს ბრალდებების უსამართლობა და საპასუხო მოქმედებითაც კი იმუქრება.

ეს სკანდალი შეიძლება საკმაოდ სახიფათო იყოს საქართველოსთვის, მით უმეტეს, რომ ამჟამინდელი ხელისუფლება შესაძლოა მალე ძალიან ღრმა კრიზისის წინაშე აღმოჩნდეს.

კიევის ბრალდებები ღიად აღიზიანებდა თბილისს.

პრემიერ-მინისტრის ირაკლი ღარიბაშვილის განცხადების მიუხედავად ("არავინ მაიძულებს შევცვალო ეს გადაწყვეტილება. რაც მისაღებია ჩვენი ქვეყნის ეროვნული ინტერესებისთვის და ხალხის ინტერესებისთვის არის ის, რომ მე მხოლოდ ასეთ პოლიტიკას გავატარებ... არანაირი ეკონომიკური სანქციები საქართველოს მხრიდან არ იქნება"), ფაქტობრივად, სიტუაცია არც ისე ცუდია, როგორც ღარიბაშვილი აცხადებს. მაგალითად, ქართული ბანკები ყურადღებით აკვირდებიან დასავლური სანქციების რეჟიმს. რაც შეეხება სხვა სანქციებს, ბოლო დრომდე ძნელი წარმოსადგენია საქართველოდან რუსეთში მაღალტექნოლოგიური თუ სამხედრო ტექნიკის ექსპორტი.

ანუ საქართველო დე ფაქტო შეუერთდა დასავლურ სანქციებს, თუმცა ოფიციალურად არ გამოუცხადებია.

ოფიციალური თბილისი ახლა უკრაინასთან ურთიერთობას საშინაო პოლიტიკის პრიზმით უყურებს.

საილუსტრაციო მაგალითი: ქართულმა მედიამ ყურადღება გაამახვილა იმ ფაქტზე, რომ საქართველოს არცერთ ხელისუფლებას (გარდა თბილისის მერის კახა კალაძისა) არ მიუღია მონაწილეობა უკრაინისთვის დაღუპული ქართველი მოხალისეების დაკრძალვაში.

მიზეზი ძალიან მარტივია: ამჟამინდელი ხელისუფლებისთვის ისინი, პირველ რიგში, ქართული ოპოზიციის აქტივისტები იყვნენ.

ფორმულა „ვინც ახლა ჩვენს ოპოზიციაშია, კიევში – ხელისუფლებაშია“ სულ უფრო დომინანტური ხდება უკრაინასთან საქართველოს ურთიერთობაში.