ეს მონატრება ვერ იქნა და

დღემდე ვერ ვძლებ,

ყველგან თან დამაქვს შენი ხსოვნა

წმინდა ვით ლოცვა.

დაუწერელი ლექსი მტკივა

ო, ისე ძლიერ,

როგორც გტკიოდა, ალბათ, მაშინ,

მაჩენდი როცა.

ათი წელია ათ სტრიქონს რომ

ვრანდავ და ვკვეთავ,

კვლავ არ გამოდის, ვერ ვერევი

გრძნობათა მორევს...

პატარა ლექსსაც რომ ვეღარ ვწერ დედაზე,

დედავ, იქნებ ყველაზე დიდი ლექსი ეს არი სწორედ.