საგანგებო მდგომარეობა ლენინგრადში გამოცხადდა 1941 წლის 25 აგვისტოს. მაგრამ წინა დღესაც კი, ქალაქში კომენდანტის საათი გამოცხადდა. ლენინგრადელებს უფლება ჰქონდათ ქუჩებში გადაადგილებულიყვნენ მხოლოდ სპეციალური საშვით. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მათ გარდაცვალების საფრთხე ემუქრებოდათ.
საომარი მდგომარეობისა და კომენდანტის საათის დაწესება
დიდი სამამულო ომის დაწყების ოფიციალური თარიღია 1941 წლის 22 ივნისი. სწორედ მაშინ შემოიჭრა ნაცისტური გერმანია საბჭოთა კავშირის ტერიტორიაზე. იმავე დღეს, პუბლიკაციის "ლენინგრადის ფრონტის სამხედრო ტრიბუნალი დიდი სამამულო ომის დროს" ავტორების თანახმად, მიხაილ ხოდიაკოვი, აბდულა დაუდოვი და იური კუნცევიჩი, სსრკ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის განკარგულება " საომარი მდგომარეობის გამოცხადება სსრკ -ს გარკვეულ სფეროებში "და" საომარი მდგომარეობის შესახებ ". ამ დოკუმენტების თანახმად, საომარი მდგომარეობა დამყარდა ქვეყნის ევროპული ტერიტორიის უმეტეს ნაწილში, მათ შორის ლენინგრადის რეგიონში. ერთ თვეზე ნაკლები გავიდა, რაც რაციონალური ბარათები შემოიღეს ჩრდილოეთ დედაქალაქში და 1941 წლის 25 აგვისტოს გამოცხადდა ალყის მდგომარეობა. მაგრამ ქალაქში ბოლო ღონისძიებამდე ერთი დღით ადრე, წესრიგის დაცვის მიზნით, დაიწყო კომენდანტის საათი. ყოველ შემთხვევაში, ანდრეი ძენისკევიჩის თქმით, წიგნის ავტორი "რეგიონის რაიონებიდან იუწყებიან: ლენინგრადის რეგიონი ოკუპაციისაგან დიდი სამამულო ომის დროს", ეს იყო კომენდანტის საათის შემოღება ლენინგრადში და გარეუბნები, რომლებიც ნახსენები იყო ლენინგრადის რეგიონალური და საქალაქო აღმასკომის შესაბამის გადაწყვეტილებაში.
სასჯელი რეჟიმის დარღვევისათვის
იმ მომენტიდან მოქალაქეებს სასტიკად ეკრძალებოდათ ლენინგრადის ქუჩებში გამოსვლა საღამოს 10 საათიდან დილის 5 საათამდე. როგორც ლენინგრადის პოლიციის განყოფილების უფროსის მოადგილემ ავერკიევმა თქვა გამოცემაში "ალყაშემორტყმული ლენინგრადის ფენომენი", რომ ესე პოლიციის თანამშრომლები, რომლებიც ვალდებულნი იყვნენ წესრიგის დაეცვათ აკრძალულ საათებში. მილიციელებმა გამოავლინეს საეჭვო პირები, გამოააშკარავეს აგენტები, შეამოწმეს გამვლელების დოკუმენტები. სამართალდამცავი ორგანოების მუშაობა გართულდა იმით, რომ დრო არ იყო წითელი ლენტისათვის: საჭირო იყო თითქმის ყველა საკითხის მოგვარება უშუალოდ ადგილზე. ამასთან, სამართალდამცავებს და სამხედრო ხელისუფლებას ჰქონდათ შესაბამისი უფლებამოსილება და ჰქონდათ უფლება დაეკისრებინათ სასჯელი არა მხოლოდ სასამართლო, არამედ ადმინისტრაციული თვალსაზრისით. როგორც ვ.პ. სალნიკოვი, ს.ვ. სტეპაშინი და ნ.გ იანგოლი წერენ თავიანთ წიგნში "რუსეთის ჩრდილო-დასავლეთის შინაგან საქმეთა ორგანოები დიდი სამამულო ომის დროს", დადგენილი რეჟიმის დარღვევის გამო, დამნაშავეები ადმინისტრაციულ პასუხისმგებლობას იღებდნენ სახით ჯარიმა 100 რუბლამდე და იძულებითი შრომა 1 თვემდე. ბოროტი დამნაშავეები ისჯებოდნენ.
