მე -19 საუკუნეში აშკარა იყო, რომ ადამიანის შრომას ძალიან იაფად აფასდებდნენ და უბრალო არაკვალიფიციური მუშის სიცოცხლე ღირებული არც კი ყოფილა. მაგალითად, ამ დროს გახდა პოპულარული ლეგერის პროფესია. ლეგერი იყო ადამიანი ძლიერი ფეხით. ისინი მუშაობდნენ ნავებზე და გვირაბებსა თუ არხებში ძრავების ცოცხალ ფუნქციას ასრულებდნენ.



ისინი თითქმის სრულ სიბნელეში მუშაობდნენ. ბევრი მათგანი დაშავდა და დაზიანებები მიიღეს, ბევრიც დაგროვებული გაზის შედეგად დაიღუპა. სამაგიეროდ მგვარად გვირაბების შექმნაზე ეკონომია გააკეთეს და არ გააფართოვეს, იაფი მუშა-ხელი ხომ გაცილებით მომგებიანი იყო. ყოველი მუშა დღეში 7-10 ფუნტს იღებდა ( დღევანდელი კურსით). ხოლო “ფრთები", რომლებიც დაზიანებებისგან დაიცავდა მუშებს, მხოლოდ ამ პროფესიის არსებობის დასასრულს გაუკეთეს ნავებს.

უბრალოდ დაათვალიერეთ ფოტოსურათები და მიხვდებით, რა სახიფათო და რთული უნდა ყოფილიყო ეს პროფესია: