რადგან ახლა ამ სტატიას კითხულობთ, შესაბამისად კითხვის უნარი და შესაძლებლობა გაგაჩნიათ. ახლა კი გაიგებთ თუ რატომ გაგიმართლათ ასე სასწაულებრივად, ალბათ, კიდევ უფრო გაგიმართლებთ, თუ ამ სტატიას ბოლომდე წაიკითხავთ და გაიებთ კითხვის თავისებურ სასარგებლო თვისებებსა და მისი მეშვეობით ინტელექტის ამაღლების შესახებ.

ადამიანმა კითხვა დაახლოებით ექვსი ათასი წლის წინ ისწავლა. ამის შემდეგ მათ კომიქსები შეუყვარდათ ანტიკური ხალხი მღვიმეების კედლებზე და ხის ჩემოდნებზე ამოტვიფრულ ნიშნებსა და გამოსახულებებს სხვადასხვა მნიშვნელობას ანიჭებდა, როგორც ერთგვარ კედლის გაზეთს.

წიგნიერება ოდითგანვე დაკავშირებული იყო განათლებასთან, საზოგადოებაში მწიგნობარი და მწერალი ყოველთვის პატივსაცემ პიროვნებად მიაჩნდათ და საბედნიეროდ ეს ტრადიცია დღემდე ასეა ჩვენამდე შემორჩენილი, სხვადასხვა დამწერლობამ იეროგლიფებიდან უშუალოდ ჩამოყალიბებულ ერის, კონკრეტულ დამწერლობამდე დიდი დრო და მრავალი ტრანსფორმაცია გამოიარა.

მწერლობის ისტორიული და სოციალური მნიშვნელობა უდიდესია. სინამდვილეში, ეს მილიონჯერ უფრო მნიშვნელოვანი იყო, ვიდრე მშვილდის, ბორბლის ან, ვთქვათ, შიდაწვის ძრავის გამოგონება. იმიტომ რომ სწორედ მაშინ შეძლო კაცობრიობამ ერთდროულად გამკლავებოდა დროსა და სივრცეს: ამიერიდან ამ პლანეტაზე სიტყვამ და, შესაბამისად, ცოდნამ უკვდავება შეიძინა.

გავითვალისწინებთ კითხვის ამ უზარმაზარ ისტორიულ მნიშვნელობას, ხშირად არ ვფიქრობთ იმაზე, თუ რა მოუტანა მან ადამიანს ფიზიოლოგიურ დონეზე.

როგორ მუშაობს ტვინი კითხვის დროს

ახლა, როდესაც ამ სიტყვებს კითხულობთ, თავის ტვინში თავის ქალა ნაძვისხესავით ანათებს, რაც ტომოგრაფიულ კვლევებზე შესანიშნავად ჩანს. მიუხედავად იმისა, რომ თვალებს არარეგულარულად აცეცებთ ხაზების გასწვრივ სამუშაო განუწყვეტლივ მიმდინარეობს თავში. ნერვული სიგნალები სასოწარკვეთილი მიედინება თქვენი გონების გიგანტური ციხის ფერდობებსა და ნანგრევებში, სასოწარკვეთილი არხევს ყველანაირ ფესვებს და ნაჩქარევად ეძებს ნაჩქარევად გაშიფრული სიმბოლოების მნიშვნელობებს.

იშვიათად ვფიქრობთ იმაზე, თუ რა შეგვძინა კითხვამ ფიზიოლოგიურ დონეზე.

ჩვენ ხმოვან ინფორმაციას ბევრად ნაკლებად დრამატულად აღვიქვამთ, რადგან ჩვენი ტვინი ვითარდებოდა იმ პირობებში, როდესაც ხმოვანი სიგნალების სწრაფად გაშიფვრის უნარი ძალიან, ძალიან მნიშვნელოვანი იყო. იმიტომაა უღრან ტყეში პატარა ხის ტკაცუნის ხმაზეც რომ ლეოპარდის სისწრაფე გვეძლევა და გავრბივართ უკან მოუხედავად.

კითხვა განსხვავებულია. ტექსტები არ ციმციმებს ჩვენს წინ შავ და ყვითელ ლაქებში, არ მწყრავს მტაცებელს, არ გიჩვენებს მეზობელი ტომის მშვენიერი ქალის რძიანი ჯირკვლების მშვენიერ ელასტიურობას. ისინი უბრალოდ პატარა შავი ზოლებია, რომლებიც საწყალი ცენციუსივით მიცოცავდნენ თეთრ ფურცელზე.

იმისათვის, რომ ისინი მნიშვნელოვან სიგნალებად აქციოთ, ტვინი უნდა დაძაბოთ რაც შეიძლება მეტად. სხვისი სიტყვის მოსმენით, ჩვენ აღვიქვამთ მოსაუბრის ინტონაციას, მის სუნთქვას, მისი მღელვარებისა და ენთუზიაზმის ხარისხს და გრაფიკული სიმბოლოები ამას კი არ იძლევა.

როდესაც კითხულობთ, პირველადი ვიზუალური ქერქი გააქტიურებულია. იგი ერთგვარად ქმნის სიტყვას. ამის შემდეგ, ეს იგზავნება კუთხის გირუსისკენ, სადაც სიტყვის ვიზუალური ფორმის მიხედვით, მისი აკუსტიკური ანალოგია ნაპოვნი, რომელიც ინახება ვერნიკეს ზონაში *. ”სწორედ ვერნიკეს ზონაში იგებენ სიტყვას და ამავდროულად გააქტიურებულია მისი წარმომადგენლობა ბროკას ზონაში, რომელიც მდებარეობს მესამე შუბლის გირუსში. ბროკას ზონის გააქტიურება სიტყვის მნიშვნელობის გააზრების შემდეგ, ვერნიკეს ზონის მონაწილეობის წყალობით, უზრუნველყოფს ბოჭკოების ჯგუფს, რომლებსაც უწოდებენ arcuate bundle-ს. ბროკას ზონაში, ვერნიკეს ზონიდან მიღებულ ინფორმაციას მივყავართ დეტალური ფორმულირების პროგრამამდე. ამ პროგრამის განხორციელება ხორციელდება ქერქის სახის პროექციის გააქტიურებით, რომელიც აკონტროლებს მეტყველების კუნთებს და მოკლე ბოჭკოებით უკავშირდება ბროკას ზონას ”(ადამიანის ფიზიოლოგია. პოკროვსკი ვ.მ., კოროტკო გ.ფ. და სხვები).

რაც უფრო მეტს და უკეთესად კითხულობთ, მით უფრო მალე ხდება პროცესი. კითხვის საუკეთესო უნარის მქონე ადამიანებისთვის წამში ოდნავი ფრაქციაა საჭირო, ამიტომ ისინი ძლივს "ისმენენ" წაკითხულ სიტყვას, ხოლო ცუდი კითხვის უნარის მქონე ადამიანები სიტყვასიტყვით წარმოთქვამენ თითოეულ სიტყვას.

ფსიქიურად დაავადებული და უბრალოდ ფსიქიკურად არასტაბილური ადამიანების მკურნალობა დაიწყეს წიგნების დახმარებით ასი წლით ადრე ზუსტად იმიტომ, რომ კითხვა ასე აქტიურად მოიცავს მთლიან ჩვენს ტვინს, მას შეუძლია რადიკალურად შეცვალოს ჩვენი განწყობა, კეთილდღეობა და შეხედულებები. უხეშად რომ ვთქვათ, თუ ჩვენი დაძაბული და დეპრესიული ტვინი სამწუხარო სურათს გვიქმნის ზოგადად მსოფლიოს და განსაკუთრებით საკუთარ თავზე, მაშინ ვითარება შეიძლება გაუმჯობესდეს იმით, რომ აიძულოთ ეს ტვინი ინტენსიურად დაამუშაოს სხვა გარემოებები - გაფანტული პეპლებით, ვარდისფერი სპილოებით და სხვა. ბიბლიოთერაპია არის სულიერი კომფორტის საძიებლად სხვა სამყაროში წასვლის შესაძლებლობა

და მის გვერდით ვერცერთი ფილმი ვერ დადგება. რადგან ვერცერთი უდიდესი ტარანტინო ვერ შეძლებს თქვენს ტვინს დააჯეროს მომხდარის ნამდვილი რეალობა. ზუსტად იმიტომ, რომ უბრალო ვიზუალური სიგნალი, ეკრანის სურათი ჩვენს თავში არ განიცდის დამუშავების და დეკოდირების მეათედსაც კი, რომელსაც გადის ნაბეჭდი სიტყვა. ნელა წაიკითხეთ ფრაზა:
ბნელი ტყის გულში, ძველი ფიჭვის ტოტზე, პატარა თეთრი ფაიფურის ჩაიდანი ეკიდა, რომელის შიგნითაც მშვენიერი ვარდი იყო.

ახლა თქვენ დაგაძალეთ წარმოგედგინათ ეს ტყე, ეს ფიჭვი და ეს სულელური ჩაიდანი. თქვენ პირადად თქვენ გამოიყვანეთ ისინი დავიწყებიდან, ისე, როგორც დაინახეთ ისინი და ამიერიდან აქ სამუდამოდ დარჩებიან. ასე, რომ სხვა გზა არ არსებობს ასე კარგად და საიმედოდ წასვლა სხვა სამყაროში სხვა მეთოდით, ვიდრე კთხვაა. რაც უფრო კარგია ადამიანის კითხვის უნარი, მით უფრო სწრაფად და უფრო აქტიურად შთანთქავს გვერდებს, მით უფრო ღრმა და სავსეა ილუზია. სხვათა შორის, ეს არის ერთ – ერთი მიზეზი იმისა, რომ ადამიანები, რომლებიც ბევრს კითხულობენ და ხარბად, იშვიათად ხდებიან ალკოჰოლზე და ნარკოტიკზე დამოკიდებულნი - იმიტომ, რომ მათ ეს არ სჭირდებათ.