1991 წლის ივნისში სსრკ უმაღლესი საბჭოს დახურული რიგგარეშე სხდომის დროს დეპუტატებმა, თავდაცვის, სუკის(კგბ) და შინაგან საქმეთა სამინისტროების ხელმძღვანელებისგან როდესაც შეიტყვეს, რომ ქვეყანაში კრიტიკული მდგომარეობა იყო შექმნილი, შესთავაზეს ბოლო შანსი გამოეყენებინათ საბჭოთა კავშირის გადარჩენისთვის-შემოეღოთ საგანგებო მდგომარეობა მთელს სსრკ-ს ტერიოტორიაზე ამის შესახებ Lente.ru- ს სსრკ სახალხო დეპუტატთა მსხვილი გაერთიანების- ჯგუფ "სოიუზის" ლიდერმა, ვიქტორ ალკსნისმა განუცხადა.

"დეპუტატებმა შემოგვთავაზეს დაუყოვნებლივ გამოგვეცხადებინა საგანგებო მდგომარეობა მთელ ქვეყანის მასშტაბით და დაგვეშალა ყველა ანტისაბჭოთა, სეპარატისტული და ნაციონალისტური ორგანიზაცია. ეს იყო სსრკ უმაღლესი საბჭოთა დეპუტატების აბსოლუტური უმრავლესობის მოსაზრება. მაშინ დარბაზში ვიყავი, გამიხარდა, და მხარი დავუჭირე ამ გადაუდებელ ზომებს, ”- თქვა მან.

თუმცა, საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადების საკითხი აღარ გაიტანეს კენჭისყრაზე, რადგან კრემლი წინააღმდეგი იყო. ალკსნის თქმით, სსრკ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარემ ანატოლი ლუკიანოვმა "დაარწმუნა დეპუტატები პირველადი კონსულტაციები ჯერ მიხეილ სერგეევიჩთან გაეარათ".

შემდეგ ყველა მინისტრი დაიბარეს გორბაჩოვთან, რომელმაც დაიწყო მათი დარწმუნება იმაში, რომ ისინი ცდებოდნენ, რომ ყველაფერი არც ისე ცუდად იყო. შედეგად, ორი დღის შემდეგ სსრკ უმაღლესი საბჭოს ახალი სხდომა გაიმართა, რომელზეც უკვე ამ მინისტრებმა მოუწოდეს დეპუტატებს, არ აჩქარებულიყვნენ საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადებაში....ორი თვის შემდეგ კი შეიქმნა საგანგებო მდგომარეობის სახელმწიფო კომიტეტი ", - თქვა" Lenta.ru "- ს თანამოსაუბრემ.

1991 წლის 18-21 აგვისტოს ქვეყანაში მოხდა მოვლენები, რომლებსაც "აგვისტოს პუტჩს" უწოდებდნენ. ოფიციალური პირები და სახელმწიფო ხელისუფლება მას შეთქმულებად, გადატრიალებასა და ხელისუფლების არაკონსტიტუციურად ხელში ჩაგდებად მიიჩნევდა. ამ დღეებში წარმოშობილ საგანგებო მდგომარეობის სახელმწიფო კომიტეტს ეწინააღმდეგებოდა რუსეთის ფედერაციის ხელმძღვანელობა: პრეზიდენტი ბორის ელცინი და ვიცე-პრეზიდენტი ალექსანდრე რუტსკოი. მათი მოწოდებით, ათასობით ადამიანი შეიკრიბა თეთრი სახლის წინ.

1991 წლის დეკემბერში რსფსრ-ს, უკრაინისა და ბელორუსული სსრ-ს ლიდერებმა დადეს ბელოვეჟსკაიას შეთანხმებები, რომლის რატიფიცირების შემდეგ საბჭოთა კავშირმა შეწყვიტა არსებობა.