ბერმუდის სამკუთხედის ზონაში ანომალური მოვლენების არსებობის მომხრეებსა და სკეპტიკოსებს შორის დავები დღესაც არ წყდება. ზოგიერთი მოვლენა, რომელიც იქ მომხდარა, საიდუმლოებად რჩება, მაგრამ მათი უმეტესობა ლოგიკურ ახსნას მოითხოვს.

ამბების მთხზველებს მოწონთ ინფორმაციის გაფორმება და შეცვლა: თარიღები, ადგილები, გემების სახელები დაბნეულობას იწვევს და ბერმუდის სამკუთხედში მომხდარი ტრაგედიების ასახსნელად განზრახ არაფრისმთქმელი ხდება. იყო შემთხვევა, როდესაც მედიაში გამოჩნდა ინფორმაცია ერთი გაუჩინარებული გემის შესახებ, რომელიც სინამდვილეში არსად გამქრალა.

ჩვენ, რიგით ადამიანებს, ჩვენი თანდაყოლილი ცნობისმოყვარეობით, ერთი სისუსტე გვაქვს: იდუმალი, შემზარავი ამბების სიყვარული. ალბათ ამიტომაც გვსურს გჯეროდეს, რომ ბერმუდის სამკუთხედი რაღაც საიდუმლოებით მოცულს, ფანტასტიკურს მალავს.

ბერმუდის სამკუთხედი - ტერიტორია ატლანტის ოკეანეში, რომელიც შემოსაზღვრულია პუერტო რიკოსა და ბაჰამის კუნძულებით - ცნობილია გემებისა და თვითმფრინავების იდუმალი, მისტიკური გაუჩინარებით.

მრავალი წლის განმავლობაში იგი შიშის ზარს სცემს მსოფლიო მოსახლეობას - ყველას საშინელი კატასტროფებისა და მოჩვენებათა გემების ამბები აქვს ენაზე. მრავალი მკვლევარი ცდილობს ბერმუდის სამკუთხედის ანომალიის ახსნას. ეს ძირითადად არის უცხო სამყაროს მიერ ატლანტიდის მკვიდრთა მიერ გემების გატაცების თეორიები, დროის ხვრელებში მოძრაობა ან სივრცეში გარღვევები და სხვა პარანორმალური მოვლენები. არცერთი ჰიპოთეზა ჯერ არ არის დადასტურებული.

მეცნიერები ამტკიცებენ, რომ ბერმუდის სამკუთხედში იდუმალი მოვლენების შესახებ ცნობები ძალზე გაზვიადებულია. გემები და თვითმფრინავები ქრება მსოფლიოს სხვა ნაწილებში, ზოგჯერ უკვალოდ. რადიოს გაუმართაობამ ან კატასტროფის მოულოდნელობამ შეიძლება ხელი შეუშალოს ეკიპაჟს გასაჭირის სიგნალის გადაცემაში. გარდა ამისა, ზღვაში ნამსხვრევების მოძებნა ადვილი საქმე არ არის.

ბერმუდის სამკუთხედის მიდამოში ძალიან ძნელია ნავიგაცია: ხშირად წარმოიქმნება ციკლონები და შტორმები.

ამჟამად მეცნიერთა მიერ შემოთავაზებულია ჰიპოთეზა, რომელიც ხსნის გემებისა და თვითმფრინავების მოულოდნელ დაღუპვას გაზების გამონაბოლქვით - მაგალითად, ზღვის ფსკერზე მეთანის ჰიდრატის დაშლის შედეგად, როდესაც სიმკვრივე იმდენად იკლებს, რომ გემებს არ შეუძლიათ გაჩერება. ზოგი ფიქრობს, რომ ჰაერში გამოთავისუფლების შემდეგ, მეთანმა შეიძლება გამოიწვიოს თვითმფრინავების გაფუჭებაც - მაგალითად, ჰაერის სიმკვრივის შემცირების გამო. მეცნიერები ამტკიცებენ, რომ ზოგიერთი ხომალდის დაღუპვის მიზეზი შეიძლება იყოს ე.წ. მოხეტიალე ტალღები, რომელთა სიმაღლე 30 მეტრს აღწევს. ასევე ივარაუდება, რომ ულტრაბგერების ნაკჯადის წარმოქმნა გავლენას ახდენს გემის ეკიპაჟის წევრებზე, რაც იწვევს პანიკას, რის შედეგადაც ხალხი ტოვებს გემებს.

საიდუმლოებით მოცული გაუჩინარებები ბერმუდის სამკუთხედში.

მეზღვაურები უკვე რამდენიმე ასეული წლის განმავლობაში უწოდებენ ამ ადგილს "სიკვდილის სამკუთხედს" და "ატლანტის სასაფლაოს".
თვითმხილველების თქმით, ატლანტის ოკეანის ამ ნაწილში წყალზე ზოგჯერ წარმოიქმნება ქაფით დაფარული მსუბუქი ლაქები, რომლებიც ასხივებს. ზოგჯერ ბრწყინვალება იმდენად კაშკაშაა, რომ ასტრონავტებს მასზე კოსმოსიდან დაკვირვება შეუძლიათ.

კრისტოფერ კოლუმბიც კი, ოკეანის ამ ნაწილის გადაკვეთაზე, გემის ჟურნალში წერდა ამ უჩვეულო სიკაშკაშის შესახებ. ბერმუდის სამკუთხედის ზონაში ანომალიური ფენომენის არსებობის მომხრეები ამტკიცებენ, რომ ბოლო ასი წლის განმავლობაში ამ ტერიტორიაზე 100-მდე გემი და თვითმფრინავი გაქრა. ისინი ასევე ამტკიცებენ, რომ აქ შეგიძლიათ გადაადგილდეთ სივრცეში და დროში.

ზოგიერთი ინფორმაციით, ბერმუდის სამკუთხედის მიდამოებში ათასობით ადამიანი ისე გაქრა, რომ მათი ცხედრებიც კი ვერასდროს იპოვეს.


"ევენჯერის" თვითმფრინავების გაქრობა 1945 წლის 5 დეკემბერს ხშირად ასოცირდება ბერმუდის სამკუთხედის ფენომენთან. მასში შედიოდა ოთხი ბომბდამშენი, რომელთა მფრინავებმა გაიარეს გადამზადების პროგრამა ამ ტიპის თვითმფრინავებისთვის, ასევე მეხუთე ბომბდამშენი, რომელსაც მეთაურობდა გამოცდილი ინსტრუქტორი მფრინავი ჩარლზ ტეილორი
ხუთი ბომბდამშენი გაემართა სტანდარტული სასწავლო ფრენისთვის ოკეანეზე: ტიპიური ვარჯიში მოიცავდა ორ ბრუნს და დაბომბვას. მარშრუტი კარგად იყო შესწავლილი, ამინდის პროგნოზი ხელსაყრელი იყო, მანქანები შესანიშნავად იყვნენ აღჭურვილნი იმ დროისთვის.

თვითმფრინავებს ჰქონდათ სამაშველო ჟილეტები, გასაბერი კატერები საკვების მომარაგებით, ი და საგანგებო სიტუაციების რადიოები; მანქანებზე საწვავის მიწოდება საკმარისი იყო ხუთნახევარი საათის მუშაობისთვის, ხოლო სასწავლო ფრენის ხანგრძლივობა, ყველა გათვლებით, არ უნდა აღემატებოდა ორ საათს. ინფორმაცია იმის შესახებ, თუ რა მოუვიდა თვითმფრინვბს გამგზავრების შემდეგ, საკმაოდ წინააღმდეგობრივია. ცნობილია, რომ მათ პრობლემები ჰქონდათ აფრენიდან დაახლოებით საათნახევარში: ტეილორის ბომბდამშენი მწყობრიდან გამოვიდა ორივე კომპასით.
თვითმფრინავები რამდენიმე საათის განმავლობაში ხეტიალობდნენ ბაჰამის კუნძულების მიმართულებით. მფრინავებთან კომუნიკაცია არასტაბილური იყო და ბოლოს მთლიანად შეწყდა. არაფერია ცნობილი მათი შემდგომი ბედის შესახებ, თვითმფრინავის ნამსხვრევები არსად აღმოჩენილა.

უცნაურობიდ გამო გამართულ თათბირზე ერთ-ერთმა მომხსენებელმა თქვა: "ისინი გაქრნენ, თითქოს მარსზე გაფრინდნენ!"

იმავე ღამეს ორი "მარტინ მარინერის" თვითმფრინავი გაგზავნეს ბომბდამშენების საძებნელად, მათგან ერთმა ბომბდამშენების სავარაუდო მდებარეობის ადგილას, კომუნიკაცია გაწყვიტა. უფრო სწორად კომუნიკაცია გაწყდა.

სანაპირო დაცვის გუნდმა დაინახა აფეთქება ჰაერში (სავარაუდოდ, თვითონ თვითმფრინავი აფეთქდა), შემდეგ კი 10 წუთის განმავლობაში ჩანდა წყლის უზარმაზარი სვეტი.

ძებნისთვის ასევე გაგზავნეს რამდენიმე გემი სანაპირო დაცვვიდან. სამძებრო ოპერაცია წარუმატებლობით დაგვირგვინდა: ოკეანეში ჩამოვარდნილი თვითმფრინავის კვალი ვერ მოიძებნა. 6 დეკემბერს დილით დაკარგული თვითმფრინავების მოსაძებნად გაიგზავნა 300 თვითმფრინავი და 21 ხომალდი; მასშტაბურ სამძებრო და სამაშველო ოპერაციას ასევე შეუერთდა მოხალისეების ჯგუფი. თვითმფრინავის გაუჩინარებიდან 5 დღის შემდეგ ძებნის აქტიური ეტაპი შეჩერდა, ეკიპაჟები ოფიციალურად დაკარგულად აღიარეს.

1965 წლის ივნისში, მაიამიდან დაახლოებით 400 კილომეტრში, გაურკვეველ ვითარებაში, C-119 თვითმფრინავი გაქრა; ბორტზე ეკიპაჟის ათი წევრი იმყოფებოდა.
გამოძიებამ ვერ დაადგინა C-119- ის გაუჩინარების ზუსტი მიზეზი, რამაც მკვლევარები, ჟურნალისტები და ხალხი მომხდარის რამდენიმე ვერსიაზე აალაპარაკა, რომელთაგან ყველაზე უჩვეულო იყპო თვითმფრინავის უცხოპლანეტელების მიერ გატაცების თეორია.

საქმე იმაშია, რომ იმავე პერიოდში ბაჰამის კუნძულებზე ორბიტალურ ფრენაზე იმყოფებოდა კოსმოსური ხომალდი ასტრონავტ ჯეიმს მაკდივიტთან, რომელმაც C-119 დაინახა გაუჩინარების მომენტამდე და გადაიღო დაუდგენელი მფრინავი ობიექტი, რომელსაც ხელების მსგავსი წანაზარდები ჰქონდა. ზოგიერთი წყარო ამტკიცებს, რომ მოგვიანებით მაკდივიტმა უარყო თავისი სიტყვები უცხოპლანეტელების შესახებ.

შესაძლოა, მედიამ უბრალოდ შექმნა ეს მთელი ამბავი მფრინავი თეფშით, მაგრამ შესაძლოა მიზეზი სხვაგან იმალებოდეს: NASA– მ უბრალოდ აუკრძალა ასტრონავტს ამ თემაზე საუბარი.

ბევრია ადამიანი, ვინც დარწმუნებულია, რომ ბერმუდის სამკუთხედის საიდუმლო არ არსებობს, რადგან მათი გამოთვლებით, ამ ტერიტორიაზე გაუჩინარებები იგივე სიხშირით ხდება, როგორც ოკეანეების სხვა ადგილებში. თანაც ზღვაში ნამსხვრევების ძებნა ადვილი საქმე არ არის, განსაკუთრებით ბერმუდის სამკუთხედში, სადაც ბევრი სანაპიროა და ხშირად წვიმა და ციკლონებია.

მაგრამ რატომ მაინც და მაინც ეს ადგილი იწვევს ამდენ ტერორს იწვევს მფრინავებსა და მეზღვაურებში? რატომ ზუსტად ამ ადგილებში ირევა ნავიგაციის მოწყობილობები? როგორ უნდა აიხსნას მეცნიერულად ადამიანების, თვითმფრინავებისა და გემების უკვალოდ გაქრობა?

ბერმუდის სამკუთხედში გაუჩინარების მიზეზები: ზოგიერთი მეცნიერი ვარაუდობს, რომ დამნაშავეა ე.წ. მოხეტიალე ტალღებ. ეს 20-30 მეტრიანი მკვლელი ტალღები სრულიად მოულოდნელად ჩნდება და არაფერ შუაშია ცუნამთან: მათი გამოჩენა ოკეანეში არ არის დაკავშირებული წყალქვეშა მიწისძვრებთან, ვულკანის ამოფრქვევებთან, მეწყერთან და, ზოგადად, ეს არ არის დამოკიდებული კატასტროფულ გეოფიზიკურ პროცესებზე.

დიდიხნის განმავლობაში მეცნიერებს არ სჯეროდათ არანორმალურად მაღალი ტალღების არსებობა, რადგან მათი აზრით, ოკეანეებში 20, 7 მეტრზე მაღალი ტალღები ვერ წარმოიქმნება. მხოლოდ 1995 წელს ჩრდილოეთის ზღვაში დაფიქსირდა პირველად ტალღა, რომლის სიმაღლემ 25 მეტრს მიაღწია. ამ ფაქტმა ხელი შეუწყო პროექტის წარმოქმნას, სახელწოდებით "ტალღების ატლასი", რომლის მთავარი ამოცანაა ოკეანის ზედაპირის მონიტორინგი, მოხეტიალე ტალღების მსოფლიო ატლასის შედგენა და მიღებული მონაცემების სტატისტიკური დამუშავება. კვლევის შემდეგ, ზოგიერთმა ექსპერტმა დაიწყო კამათი, რომ მკვლელმა ტალღებმა შეიძლება გამოიწვიოს დიდი გემების დაღუპვა ბერმუდის სამკუთხედის მიდამოში და მთელ მსოფლიო ოკეანეში.

ერთ-ერთი ვერსიით, ე.წ მოჩვენებათა ხომალდების (ეკიპაჟის მიერ მიტოვებული გემების) ღია ზღვაში გამოჩენის შესაძლო მიზეზია გარკვეულ პირობებში წყალზე წარმოქმნილი ულტრაბგერები.

არსებობს ულტრაბგერების ბუნებრივი და ხელოვნური წყაროები. ბუნებრივი მოიცავს: მიწისძვრებს, ქარიშხლებს, შტორმებს, ელვის დარტყმებს. ხოლო ხელოვნური მოიცავს, დიდი ძრავების, ტურბინების მუშაობისას წარმოქმნილ ბგერებს. ულტრაბგერითი ტალღები დამთრგუნველად მოქმედებს ნერვულ სისტემაზე, შეუძლია ზიანი მიაყენოს ენდოკრინული სისტემას და შინაგან ორგანოებს. კვლევის თანახმად, ულტრაბგერითი ტალღები იწვევს პირის სიმშრალეს, თავბრუსხვევას, ხველებას, ხრჩობის შეგრძნებას, ყურებში შუილს სხვა ნიშნებს. ბევრი მეცნიერი დარწმუნებულია, რომ ინფოგრაფიკის გავლენით ეკიპაჟს, პანიკაში ჩავარდნით, შეუძლია დატოვოს გემი, რომელსაც ფიზიკური საფრთხე არ ემუქრება.

ბერმუდის სამკუთხედში კურსიდან გასვლა მარტივია, განსაკუთრებით მაშინ, თუ გავითვალისწინებთ სწრაფ დინებებს, ხშირად ცვალებად ამინდს და მთელ ტერიტორიაზე მიმოფანტული კუნძულების დიდ რაოდენობას .

მეცნიერთა ჰიპოთეზის თანახმად, 11 ათასი წლის წინ, იმ ადგილას, რომელსაც დღეს ბერმუდის სამკუთხედს უწოდებენ, კომეტა ჩამოვარდა და ოკეანის ფსკერზე დაეშვა. ზოგიერთი ექსპერტის აზრით, ამ ციური სხეულის ელექტრომაგნიტურმა თვისებებმა შეიძლება დაამახინჯოს სანავიგაციო მოწყობილობების მონაცემები და თვითმფრინავების ძრავებიც კი გამორთოს.

ამ თეორიას შეუძლია აიხსნას მრავალი იდუმალი შემთხვევა ბერმუდის სამკუთხედში, მაგრამ არა თვითმფრინავების გაუჩინარება. გასული საუკუნის 70-იან წლებში ფლორიდიდან მფრინავი ბრიუს გერნონი, რომელიც ბერმუდის სამკუთხედზე გადაფრინდა, უცნაურად სწრაფად მზარდ ღრუბელში ჩავარდა, რომელიც თანდათან გვირაბად გადაკეთდა. პილოტის თქმით, მას მოუწია ფრენა გვირაბში, რომელიც ბრუნავდა საათის ისრის საწინააღმდეგოდ. რამდენიმე წუთის შემდეგ, ღრუბლიდან "გამოჩენილი" თვითმფრინავი მაიამის რაიონში აღმოჩნდა. აღსანიშნავია, რომ ფრენას ჩვეულებრივზე 28 წუთით ნაკლები დრო დასჭირდა.

საინტერესო და უჩვეულოა ისიც, რომ ბერმუდის სამკუთხედის მიდამოში კომპასის ისარი მიუთითებს არა პლანეტის მაგნიტურ ჩრდილოეთზე, არამედ ჭეშმარიტ (გეოგრაფიულ) ჩრდილოეთზე, ასე რომ გემებს შეუძლიათ ამის ცოდნის გარეშეც დაიწყონ მოძრაობა არასწორი მიმართულებით. მაგრამ, როგორც წესი, კომპასის შესრულების სხვაობას ითვალისწინებენ მეზღვაურები ამ კურსების დაგეგმვისას.

ამ მიდამოებში ერთმანეთს ეჯახება თბილი და ცივი ჰაერის მასები, ზაფხულში ტროპიკული ციკლონები და ზამთარში მოულოდნელი შტორმები - ეს ყველაფერი რთულ პირობებს ქმნის თვითმფრინავებისა და გემების გადაადგილებისთვის.