გისმენთ ფსიქოლოგი

1.ხშირად ჩვენ ბავშვობიდან ვითვისებთ ურთიერთობის ფორმულებს. პირველი ურთიერთობა, რომელშიც ბავშვი მონაწილეობს, მშობლებთან ურთიერთობაა. თუ დედა ან მამა ფსიქოლოგიურად მიუწვდომელი იყო ბავშვისთვის, უგულებელყოფდა მის მოთხოვნებს, მას არ შეეძლო მიეღო საკმარისი სიყვარული, ზრდასრულობისას სასიყვარულო ურთიერთობა შეიძლება ასე გამოიყურებოდეს: იზიდავს ის, ვისაც არ მოწონს, არ იზიდავს ის, ვისაც მოწონს. ასეთი ადამიანის ქვეცნობიერი შემდეგნაირად "აზროვნებს": მე უარყოფილი ვარ (როგორც მშობლებმა უარყვეს), მაშინ ეს სიყვარულია. ასეთს თუ ვინმე პირიქით სითბოთი უყურებს, ეუბნება კარგ სიტყვებს, ზრუნავს მასზე, მისთვის ეს რთული და გაუგებარია, და სურთ თავიდან მოიცილონ.

დიახ, ეს ტიპური შემთხვევაა, როდესაც რთული ურთიერთობა გქონდა დედასთან (ან მამასთან) და ადამიანი ეძებს მეწყვილეს იმავე "პრობლემით", უარყოფს სხვებს რათა დაუმტკიცოს მათ, რომ "ის კარგია!" მხოლოდ ამის შემდეგ ხვდება ის ჩვეულ "ოჯახურ სცენარში", სადაც იცი, ს რა უნდა გააკეთოს და როგორ გააკეთოს.
ჩვეულებრივი, მეგობრული, მშვიდი ხალხი მოსაწყენი და გაუგებარიც კი ჩანს, , რომლებმაც არ იციან "მსხვერპლი-აგრესორი-მაშველის" თამაში.

სტატიის სათაურში დასმული კითხვა ხშირად ისმება ჩემთან, როგორც ფსიქოლოგთან. გარწმუნებთ, თქვენ შეგიძლიათ იმუშაოთ ასეთი სირთულეების დაძლევაზე და შეგიძლიათ შეცვალოთ ბევრი რამე უკეთესობისკენ.

2. ეს ხდება მაშინაც, თუ პიროვნების ფორმირების რეჟიმში ხართ და ეძებთ საკუთარ თავს და სტაბილურობა ჯერ კიდევ არ არის ნაპოვნი თქვენს შიგნით. თქვენ არ ხართ დაკავშირებული რეალობასთან და მაინც გსურთ თქვენი ზოგიერთი ილუზიის რეალიზება. და ამ ილუზიების გასაგებად, თქვენ მუდმივად ცვლით საკუთარ თავს, ცდილობთ იპოვოთ წონასწორობა სამყაროს წარმოსახვით სურათს და საკუთარ თავსა და რეალობას შორის.
ეს ადამიანისთვის ნორმალური პერიოდია და ძალიან სასიამოვნოა. თქვენ მუდმივად ეძებთ ვინმეს, რომელიც დაგეხმარებათ გარკვეული თვისებების გამომუშავებაში. თქვენი კრიტერიუმი მიკერძოებულია გამოცდილების მისაღებად, ვიდრე კონკრეტულ ცოცხალ ადამიანთან კონკრეტული საცხოვრებელი ურთიერთობის დასამყარებლად. თქვენ, ფაქტობრივად, ვერ ხედავთ ცოცხალ ხალხს, ისინი მხოლოდ პერსონაჟები არიან თქვენს თამაშში. თქვენ კონცენტრირებული ხართ საკუთარ თავზე და თქვენს გამოცდილებაზე.

ამ რეჟიმში თქვენ ძლიერი მიზიდვა გექნებათ პერსონაჟების მიმართ, რომლებმაც გარკვეულ სფეროებში წარმატებას მიაღწიეს: მაგალითად, ისინი თქვენზე უფრო მომხიბვლელი, ლამაზი, წარმატებული არიან. როგორც კი ასეთ ადამიანს შეხვდებით, ძლიერი ემოციური რეაქცია გექნებათ, თაყვანისმცემლობის მსგავსი და მასთან შერწყმის სურვილი. თქვენ მას სიყვარულს დაარქმევთ.

თქვენ მოისურვებთ მის მითვისებსა, "შენახვას", მაგრამ ამ ადამიანთან მუდამ იდგებით ქვედა პოზიციაზე - მისი მოსწავლის ან თუნდაც გულშემატკივარი ვამპირის, რომელსაც სურს კერპისგან გემრიელი ნაჭრის მოჭრა. რა თქმა უნდა, ამ რეჟიმში თქვენ ვერ მოახდენთ საპასუხო ურთიერთობის გამოწვევას. ის ადამიანი, ვინც თქვენ მიგიპყროთ, გამოიყენებს თქვენს დათრგუნულობას საკუთარი მიზნებისთვის, ან თავიდან მოგიცილებთ. ორივე შემთხვევაში ისევ თქვენ დაზარალდებით.

ის ადამიანები, ვინც შემოგთავაზებენ ურთიერთობას, სითბოს, ყურადღებას, სიყვარულს, უსიამოვნოები მოგეჩვენებათ. თქვენ ხომ ქვეცნობიერად თავად იცით, რომ არ ხართ მზად რეალური ურთიერთობისთვის, ახლა უბრალოდ სწავლობთ. ეს ნიშნავს, რომ ადამიანი, ვინც ასეთ ლამაზ ურთიერთობას შემოგთავაზებთ, თქვენით მოტყუებულია, ან ისიც "ნედლი და ჩამოუყალიბებელია". ამ პერსონაჟებზე თქვენ ისწავლით უარყოფას, მათ გამოყენებას ან უგულებელყოფას.

როგორ მოაგვაროთ ეს?

თქვენ უნდა გამოხვიდეთ "სწავლის რეჟიმიდან" და იცხოვროთ იმ პიროვნულობაში, როგორიც ხართ, აღიაროთ საკუთარი თავი თქვენი ყველა უპირატესობითა და ნაკლოვანებით, როგორც ცოცხალი და მთელი არსებით.

სხვა ადამიანებიც ასევე უნდა აღიაროთ, როგორც ცოცხალი და მთლიანი არსებები და ასე მოექცეთ მათ. ხალხი შენთვის ავტონომიური და უცნობია, ისინი ცოცხალი პიროვნებები არიან, რომლებსაც სინამდვილეში არ იცნობ.

ეს ყველაფერი რთულია და მოითხოვს პრაქტიკას და ფსიქოანალიზსაც კი, ვინაიდან თუ მრავალი წლის განმავლობაში ხართ ამ რეჟიმში ჩარჩენილი, ამ დროს ნერვული სისტემა ეჩვევა გარკვეულ ემოციებს და ძნელი იქნება მოდელიდან გამოსვლა. ცხოვრების ყველა სხვა გზა მზაკვრული და არასასიამოვნო მოგეჩვენებათ

მაგრამ უნდა გააკეთოთ ეს, რადგან ამის გარეშე მთელი ცხოვრება განწირულია იმისთვის, რომ კერპებისთვის ილოცოთ და უარი თქვათ მათზე, ვისაც მოწონხართ.

მთავარია მიზნის დასახვა რეალობაში და თანასწორი, ჯანსაღი ურთიერთობების დამყარება. უნდა იყოთ მზად ამისათვის, რომ გაძლოთ და გარკვეული უხერხულობა მიიღოთ, რადგან რეალობა ზოგადად არც ისე მოსახერხებელია, რადგან ის არ აკმაყოფილებს ყველა ილუზიას. უნდა ენდოთ საკუთარ თავს, როგორც ადამიანს, რომელსაც შეუძლია შეასრულოს ცოცხალ ადამიანთან ჭეშმარიტად შესასრულებული, ჯანსაღი, ორმხრივი ურთიერთობები (ზოგჯერ ასეთი "სწავლის" მიზეზი შეიძლება იყოს საკუთარი თავისადმი უნდობლობაც). მაგრამ ამავე დროს, ნუ გადააფასებთ თქვენს ადგილს მსოფლიოში, გაიგეთ, თუ როგორ გხედავენ სხვა ადამიანები. ზოგადად, ეძებეთ პირადი ჰარმონია რეალურ სამყაროში, დააფასეთ და პატივი ეცით ჯანმრთელ, გრძელვადიანი ურთიერთობების რეჟიმს რეალურ ადამიანებთან, აარჩიეთ ისინი და გადააგდეთ ყველა მოჩვენებითი სურათი თქვენი თავიდან.

ჩვენი ფსიქიკა ყოველთვის ირჩევს იმ ადამიანებს, რომლებიც დააკმაყოფილებენ ჩვენს ამა თუ იმ საჭიროებებს. ვიღაცას სჭირდება სილამაზე, ვიღაცას სჭირდება პატიოსნება, ვიღაცას სჭირდება სიმდიდრე, კიდევ სხვას - რომანტიკა.

თუ თქვენ ირჩევთ სხვაზე შეყვარებულ ადამიანს ან გულგრილს თქვენ მიმართ, ეს ნიშნავს, რომ თქვენს ფსიქიკას სურს უპასუხო სიყვარული, ან იყოს "მესამე ზედმეტია" -ს როლში. ეს პროცესები ქვცნობიერად მიდის, ამიტომ მათზე სერიოზულად უნდა იმუშაოთ, თუ გსურთ თქვენი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეცვალოთ.