სერიული მკვლელების მსვერპლები უმეტესად მათთვის უცნობი ან ნაკლებად ნაცნობი ადამიანები ხდებიან. დიდი ხნის განმავლობაში თვლიდნენ, რომ მკვლელი მსხვერპლს არჩევს შემთხვევითად (კონკრეტულ სიტუაციაში პირველად შემხვედრ ადამიანს). პრაქტიკა გვიჩვენებს, რომ ეს ასე არ არის. თითოეული მკვლელი მსხვერპლს ირჩევს გარკვეული კრიტერიუმების მიხედვით, რაც ერთი შეხედვით, აშკარა არ არის ხოლმე.

ზოგიერთი მკვლელისთვის მკვლელობა ერთგვარი ემოციური გათავისუფლებაა, რაშიც ღრმად ჩახშობილი, საკუთარი თავისგანაც კი დაფარული გამოცდილებისგან გათავისუფლება მოიაზრება. სერიული მკვლელის აზრით, მას მსხვერპლთან აქვს გარკვეული კავშირი, მაგრამ ეს კავშირი მხოლოდ ემოციურია-შუამავლობითი. მსხვერპლი მკვლელისთვის წარმოადგენს ტრიგერს, რომელიც მასში აღვიძებს მოგონებებს იმის შესახებ, რომ მას ბავშვობაში ამცირებდნენ, შეურაცხყოფას აყენებდნენ. ამის გამო ის განიცდის აღშფოთებას, შიშს, სიძულვილს და ამ გრძნობებს მიმართავს მსხვერპლისკენ. მისი მოკვლით, გარკვეული პერიოდის განმავლობაში იგი თავისუფლდება ოდესღაც გამოცდილი დამცირების ან უმწეობის მტკივნეული მოგონებებისგან. მკვლელის თვალში, ეს დანაუშაული მან წარსულისთვის სამაგიეროს გადახდის მიზნით ჩაიდინა, ამრიგად, ის ამართლებს თავის საქციელს და თავს აღწევს დანაშაულის გრძნობას.

„სამართლიანობის აღდგენის“ მიზნით, რატომ არ კლავს მკვლელი იმ ადამიანს, უშუალოდ რომელმაც დაამცირა, იძალადა მასზე ადრე? ამ კითხვაზე პასუხს პირველადი განზოგადების თეორია იძლევა. ამ თეორიის თანახმად, თავდაპირველი აგრესიული სურვილი შეიძლება დაიბლოკოს შიშის გამო. სუბიექტი იძულებულია ცოტა ხნით ჩაახშოს თავისი აგრესიულობა. როდესაც ემოციების პირდაპირი განმუხტვა დაბ

ლოკილია, აგრესიული იმპულსები შეიძლება შესუსტდეს და არაპირდაპირი გზით გამოვლინდეს ნაკლებად საშიშ ობიექტთან. ამ თეორიის დახმარებით სერიული მკვლელის ქცევა შემდეგნაირად აიხსნება: ერთ დროს (როგორც წესი, საუბარია ბავშვობაზე ან მოზარდობაზე), ის მთლიანად იყო დამოკიდებული იმ ადამიანზე, რომელმაც მისი ტანჯვა და დამცირება გამოიწვია. ამ ადამიანმა დაბლოკა ბუნებრივი აგრესიის პასუხი ასეთ სიტუაციაში. რადგან წამების მოსაგერიებლად უშუალო შესაძლებლობა არ არსებობდა, დამცირების გამოცდილება უფრო მწვავე და სტაბილური გახდა. მომავალი სერიული მკვლელის პერსონაჟის ფორმირებისას მასში ჩაბეჭდილი გამოცდილება და პრობლემები გადაეცემა იმ ადამიანებს, რომლებიც გარკვეულწილად ჰგავს მათ, ვინც ამ გამოცდილების ძირითადი მიზეზი იყო.

ერთ-ერთმა მკვლელმა დაკითხვის დროს ჩვენება მისცა, რომ მან მოკლა სრულიად უცნობი ქალი დედასთან მსგავსი მსგავსების გამო. ამასთან, მკვლელობით გამოწვეული „კომფორტი“ დროებითი მოვლენაა, რადგან ტანჯვის ძირითადი მიზეზი (ეს არის რეალური და არა შემცვლელი ობიექტი) არ არის აღმოფხვრილი. სწორედ ამიტომ, ამ თეორიის თანახმად, მკვლელობები განმეორდება და ისევ.