ასურელ მამათა საქართველოში მოსვლა VI ს. შუაწლებში ისტორიული ფაქტია და დასტურდება როგორც ისტორიულ-ლიტერატურული წყაროებით, ასევე მატერიალური კულტურის ძეგლებით, რომელთაც სრულად ან ფრაგმენტულად მოაღწიესჩვენამდე. „ასურელ მამათა“ ანუ „სირიელ მამათა“ ღვაწლი საქართველოს ეკლესიისისტორიაში ეპოქალური მნიშვნელობისაა: მათ საფუძველი ჩაუყარეს აღმოსავლეთსაქართველოში ქრისტიანული ცხოვრების ახალ წესს – მონაზვნობას (მონაზვნობა, საერთოდჩაისახა, ბუდიზმში და ახალი წელთაღრიცხვის I საუკუნეში ფართოდ გავრცელდა ინდოეთში, ხოლო მოგვიანებით აზიის სხვა ქვეყნებშიც). ქრისტიანულ მონაზვნობას საფუძველიჩაეყარა III ს. განდეგილობის სახით, ხოლო IV ს-დან კი ორგანიზებული სამონასტროფორმით. მონაზვნური ცხოვრების მსურველი იღებდა ვალდებულებას, განდგომოდაამქვეყნიურ ცხოვრებას, უარი ეთქვა ქორწინებაზე, ყოველგვარ ნათესაურ კავშირებზე, ქონებაზე, დამორჩილებოდა უმკაცრეს სამონასტრო დისციპლინას და თავისი ცხოვრებისძირითად საქმედ ღმრთისადმი ლოცვა-ვედრება და ღმერთზე ფიქრი გაეხადა.