ბუასილის მკურნალობა გავარვარებული რკინით

ოდესღაც ითვლებოდა, რომ თუკი ადამიანი არ ლოცულობდა წმინდა ფიაკრასთვის ( ბუასილისგან დამცველი ღმერთი) მაშინ ის აუცილებლად დაიტანჯებოდა ბუასილით. გაუბედურებულებს აგზავნიდნენ ბერებთან, რომლებიც ანუსს უწვავდნენ გავარვარებული რკინით. ასევე ალტერნატიული მკურნალობის მეთოდი იყო წმინდა ფიაკრას ქვაზე ჯდომა. წლბის შემდეგ მკურნალობა გაამარტივეს. სამკურნალოდ უბრალოდ საუნაში უშვებდნენ დაავადებულებს.

შარდი ანტისეპტიკად

ვარაუდობენ, რომ შარდს შუა საუკუნეების ევროპაში ანტისეპტიკად გამოიყენებდნენ. ჰენრიხ VIII-ს პირადი ქირურგი ტომას ვაიკერი ყველას ურჩევდა, საბრძოლო ჭრილობები შარდით დაებანათ. 1666 წელს ქეიმი ჯორჯ ტომსონი შარდს შავი ჭირის საწინააღმდეგო წამლად იყენებდა. “შარდის ექსტრაქტი“ შეფუთული ბოთლებითაც კი იყიდებოდა.

თვალის ქირურგია ნემსის დახმარებით

შუა საუკუნეებში კატარაქტის ოპერაციას მსხვილი ნემსით ატარებდნენ. “ოპერაციის დროს“ რქოვანას ნემსით ჩხვლეტდნენ. მედიცინა მა შემდეგ შეიცვალა, რაც ისლამურმა სამედიცინო პროცედურებმა ევროპული ჩაანაცვლა.

სასიკვდილო ქირურგია

ოპერაციის დროს ანესთეზიას თუ არ ჩავთვლით, შუა საუკუნეებში არ ჰქონდათ ქიმიური ცოდნა. იმისდა მიუხედავად, რომ უკვე ჰქონდათ ანტიბიოტიკები, ანტისეპტიკები, სადეზინფეცქციო საშუალებები და ა. შ. ისინი ხარისხით დღევანდელს რა თქმა უნდა ვერ შეედრებოდა. ამიტომ, საოპერაციო მაგიდაზე პაციენტები ხშირად ჭრილობაში მოხვედრილი ინფექციის შედეგად იღუპებოდნენ.

შხამიანი ანესთეტიკები

ანესთეზიას დაახლოებით 150 წელია რაც აკეთებენ, შუა საუკუნეებში კი ისინი რა თქმა უნდა ძლიერ განსხვავდებოდნენ. ხსირად გამოიყენებდნენ მცენარეების ნახარშს, რომელსაც ღვინოში ურევდნენ. ყველაზე გავრცელებული მცენარე კი ბელადონა იყო, ინგრედიენტებში კი ოპიუმი ლიდერობდა.