ამ ხელშეკრულების თანახმად, აზერბაიჯანს თურქეთთან, ხოლო სომხეთს კი რუსეთთან სახმელეთო გზა ექნება. როგორც ხედავთ, აქ აზერბაიჯანი უკვე არამარტო სატრანზიტო ქვეყნად იქცევა, არამედ თავის ინტერესებსაც იცავს და თურქეთთან დამაკავშირებელი გზით თავის ეკონომიკას გაზრდის.

წლებია რეგიონში საქართველო სატრანზიტო ქვეყანა იყო და მე რომ მკითხოთ ასე დარჩება, რადგან მასზე გადის აზერბაიჯანის ნავთობსადენები და გაზსადენები. თუმცა აქ რუსეთის პოზიცია ძალიან საინტერესოა. რუსეთმა ამ ნაბიჯით, ერთი ქვით ორი კი არა, სამი ჩიტი მოკლა. მას უკვე ექნება პირდაპირი სახმელეთო გზა სომხეთთან და ასევე დაბალი საბაჟო გადასახედებისგან ისარგებლებს. ამის გარდა, რუსეთს ირანთანაც ექნება პირდაპირი სახმელეთო გზა. ასევე, ნახიჩევანის კორიდორის გამოყენებით, თურქეთთანაც სავაჭრო ბრუნვას გაზრდის.

ამავე დროს, რუსეთი ამ ნაბიჯით საქართველოს თითქოსდა თამაშგარე მდგომარეობაში აყენებს. თითქოსა საქართველოს ეუბნება "შენ არ გვჭირდები".

დასკვნა: მოსკოვის ხელშეკრულებით რეგიონში ყველა ქვეყანა ისარგებლებს, გარდა საქართველოსა. ასევე, როგორც ხედავთ რუსეთმა კიდევ ნამცხვრის უდიდესი ნაჭერი აიღო.