თეიმურაზ I-ის ლექსები: "წამება ქეთევან დედოფლისა", "ვარდბულბულიანი", "შედარება გაზაფხულისა და შემოდგომისა ", "გრემის სასახლეზე" და სხვა.

თამარ მეფე - ლექსი - "ცასა ცათასა". ეს ლექსი თამარ მეფისა შეტანილია ცნობილ საისტორიო თხზულებაში "ისტორიანი და აზმანი შარავანდედთანი." ლექსის შეთხზვის მიზეზად ქრინიკის ავტორი ასახელებს შამქორის ბრძოლაში (1195 წ.) გამარჯვებული ქართველთა ლაშქრის მიერ ნაალაფარი დროშის შეწირვას ხახულის მონასტრისათვის.

მეფე დავით აღმაშენებელი - "გალობანი სინნულისანი".

მეფე ვახტანგ VI - ლექსები: "შეგონება", "ვაი, რა მწარედ იწოდა ნაწლევნი მარიამისა", "ნაცვლად ჩემთა სიკეთეთა ", "კაეშანი" და სხვა.

თეიმურაზ II - ე. წ. აღორძინების ხანის ქართული მწერლობის წარმომადგენელია. იგი იყო პოეტი და მთარგმნელი. ავტორის ლექსებში გადმოცემულია ძველი საქართველოს არაერთი ზნე-ჩვეულება და ტრადიცია. ლექსები: "ყუმარზედ ზმა ლექსად თქმული", "გაბაასება რუსთველთან", "ხილთა ქება" და სხვა.

დემეტრე მეფე - "შიო მღვიმელისა', "ღმრთისმშობლისა".

არჩილ მეფე - ჩვენამდე მოღწეულია მისი ლექსი "ლექსნი ასნი ორმუხლნი".