"ჩემო ერთადერთო ჟოზეფინა, შენგან მოშორებულს მთელი სამყარო უდაბნოდ მეჩვენება, რომელშიც მე მარტო ვარ….შენ ჩემი სიყვარული დაიპყარი და უფრო მეტიც, შენ ჩემი ერთადერთი ფიქრი ხარ. როცა მომბეზრდებიან მოსაწყენი არსებანი, ადამიანები, რომ ჰქვიათ, როცა მზად ვარ სიცოცხლე დავწყევლო, - ხელს გულზე დავიდებ. იქ შენი ხატება მაქვს, ვუყურებ მას. სიყვარული ჩეთვის აბსოლიტური ბედნიერებაა. რა ჯადოთი შეძელი დაგემორჩილებინა მთელი ჩემი უნარი და მთელი ჩემი სულიერი ცხოვრება მხოლოდ შენზე შეგეჩერებინა???
სიცოცხლე ჟოზეფინასთვის!!!
აი მთელი ჩემი სიცოცხლის ისტორია! სიკვდილი ისე, რომ შენი სიყვარულით არ დავტკბე, ჯოჯოხეთური წამებაა, ესაა სრული განადგურების ნამდვილი სახე. ჩემო ერთადერთო მეგობარო, ბედისაგან რჩეულო, რათა ერთად გავიაროთ ცხოვრების მთელი გზა… იმ დღეს როცა ჩემი აღარ იქნები, სამყარო ჩემთვის მთელს თავის მშვენიერებას დაჰკარგავს!”

1796 წ 3 აპრილი