"ქრისტიანული სამყარო აღარ არსებობს, ” - თქვა რომის პაპმა ფრენსისმა კარდინალებთან ტრადიციულ შეხვედრაზე, კათოლიკური შობის წინა დღეს. მის სიტყვებს ციტირებს ინგლისურ-კათოლიკური გაზეთი The Tablet.

”ქრისტიანული სამყარო აღარ არსებობს. დღეს ჩვენ არ ვართ ერთადერთი, ვინც ხელს უწყობს კულტურის განვითარებას, ჩვენ არ ვართ პირველი ამ საკითხში და ჩვენ არ გვისმენენ ... ქრისტიანობა, განსაკუთრებით ევროპაში, უფრო დასავლეთ ნაწილის უმეტესობაში, აღარ არის ჩვენი საერთო ცხოვრების განმსაზღვრელი საფუძველი, არამედ, უფრო ხშირად უარყოფითია. მარგინალიზაცია და დაცინვაა. ”- თქვა პონტიფიკმა.

პაპმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ მეგოპოლისების მაცხოვრებლებს სჭირდებათ "ახალი სახარება", რაც თავის მხრივ მოითხოვს არასტანდარტულ მიდგომებს. მან მოუწოდა კარდინალებს შეიმუშაონ ეს ახალი მიდგომები და არ შეეშინდეთ სიახლისა და რელიგიური ცხოვრების ცვლილების.

პაპის გამოსვლის შემდეგ ისმება კითხვა: როგორ მოხდა, რომ დასავლეთში, სადაც არცერთ ქვეყანაში არ განხორციელებულა სახელმწიფო ათეიზმის პოლიტიკა, როგორც, მაგალითად, ყოფილ სსრკ-ში, რელიგია იქნა მიყვანილი სოციუმის საზღვრებამდე და დაკარგა პოპულარობა მასებს შორის?

დასავლეთის ყველა სახელმწიფო განვითარებულია, მაგრამ მათ არასოდეს უომიათ რელიგიისთვის, როგორც კომუნისტები იბრძოდნენ. პარადოქსია ის, რომ კომუნისტებმა ვერ დაანგრიეს ღვთისადმი რწმენა, ხოლო დასავლურმა სეკულარულმა ცივილიზაციამ გააკეთა ისე, რომ მის საშუალო წარმომადგენელს რელიგია არ სჭირდება.

სიტუაცია განსხვავებულია ისლამურ სამყაროში. აქ რწმენა და მათთან დაკავშირებული რელიგიური მსოფლმხედველობა გადამწყვეტია მილიონობით ადამიანისთვის. შეერთებული შტატების პრეზიდენტებმა, რომლებიც მაჰმადიანურ ქვეყანაში ახორცილებდნენ მორიგ სამხედრო ოპერაციას, კონკრეტულად ხაზს უსვამენ იმას, რომ ომი არის, არა ისლამის წინააღმდეგ, არამედ „ტერორის წინააღმდეგ“.

ისლამური სამყაროს ქვეყნებში არსებული მდგომარეობა, თუნდაც დასავლური და სეკულარული, მეტყველებს იმაზე, რომ ისლამურ ღირებულებებს შეუძლიათ შეცვალონ კლიმატი საზოგადოებაში და ასევე, პოლიტიკური დღის წესრიგი.

ისლამური რელიგიის მორალური ჩარჩო დიდწილად განსაზღვრავს ქცევას მუსულმანურ ქვეყნებში. ამ ქვეყნებში არცერთ პოლიტიკური ლიდერი არ საუბრობს დადებითად ერთსქესიან ქორწინებაზე, ან, მაგალითად, სოდომიის ლეგალიზაციისკენ არმოუწოდებენ მასებს. უფრო მეტიც, ისლამური იდეები ყოველწლიურად უფრო და უფრო პოპულარული ხდება.

ისლამური სამყარო, რომელიც "განმანათლებლურ" და "განვითარებულ" ქვეყნებში არის ბრენდირებული, როგორც "ჩამორჩენილი და ფანატიკური", კვლავ განაგრძობს წინა პლანზე წამოწიოს რელიგიური პრინციპები, რისთვისაც ადამიანმა ხშირად უნდა გადააბიჯოს საკუთარ "მე" -ს.

„უნივერსალური ფასეულობების“ შემოღების საქმე, როგორც დასავლელ ელიტებს ესმით, მუსულმანურ ქვეყნებში ხდება, როგორც სამხედრო ძალით, ისე სეკულარიზაციის პროცესით, განსაკუთრებით განათლების მიღების დაკისრებით. ამასთან, ეს საპირისპირო შედეგს იძლევა: ხალხის მასა უფრო მეტად უარყოფს მათთვის უცხო იდეებს და ეყრდნობა მათი წინაპრების მიერ გადმოცემულ მრავალსაუკუნოვან ღირებულებებს.