ვასილ მჟავანაძე იყო საქართველოს ავტონომიური საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკის კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი. ვასილი მჟავანაძის ხელმძღანელობის დროს რესპუბლიკა გადაიქცა ლამაზ ცხოვრებად ოაზისში. საქართველო იყო საბჭოთა კავშირის ყველაზე ტკბილი რეგიონი. აქ არ იყო საბჭოთა ჩვეულებები, აქ ხალხს ჰყავდა მანქანები, კარგი საზაფხულო რეზიდენციები, დეფიციტური ავეჯი. საქართველოს ჩვეულებრივ მოქალაქეს ანგარიშზე მინიმუმ 1000 მანეთი ჰქონდა, ბევრს კი თხუთმეტიდან ოცი ათასამდე. მოსკოვის რესტორნების და საკავშირო კურორტების მომხმარებლები ძირითადად იყვნენ მზიანი საქართველოდან. ფული არ ენანებოდათ და დროს ატარებდნენ.

საბჭოთა მოქალაქეები თვლიდნენ, რომ ქართველებმა თავიანთი ქონება იშოვეს ხილისა და ყვავილების გაყიდვით. ქვეყნის ყველა ბაზარზე ნამდვილად იყო უამრავი კოლორიტული ხილი მზიანი საქართველოდან, ზოგი ვარდებისა და მიხაკების გაყიდვით შოულობდა ქონებას. ქართველისთვის ოქროს საბადო იყო ციტრუსების, ლიმონის და მანდარინით ვაჭრობა საბჭოთა კავშირში, ეს კეთილდღეობის სიმბოლოდ ითვლებოდა. ისინი, ვისაც ციტრუსი გაქონდა საბჭოთა კავშირში, მილიონერები გახდნენ რამდენიმე წელიწადში.

სინამდვილეში, საქართველოში უამრავი ფულის გამომუშავების გზა არსებობდა. ყველა მათგანი გამოჩნდა რბილი და მოკრძალებული კაცის, ვასილ მჟავანაძის მმართველობის ხანაში. ხრუშჩოვი, რომელიც სტალინის გარდაცვალების შემდეგ გახდა ხელმძღვანელი, ეძებდა მაღალი დონის პოსტებზე თავის ხალხს მთელ ქვეყანაში, უკონფლიქტოს, აღმასრულებელს და მართულს. ასეთები კატასტროფულად ცოტა იყო . ნიკიტა სერგეის ძის ყურადღების ქვეშ რაღაც მომენტში მოხვდა სამხედრო მოსამსახურე ვასილ მჟავანაძე, რომელიც ხარკოვში მსახურობდა და მჟავანაძე ტახტზე დაჯდა თბილისში.

თავიდან მჟავანაძე ძალიან მოკრძალებულად ცხოვრობდა, ისევე როგორც მილიონობით უბრალო თანამემამულე. მაგრამ, მას ჰყავდა ახალგაზრდა ცოლი. ვიქტორია, რომელიც მასზე 20 წლით უმცროსი იყო. მას ბევრად მეტი სურდა. მისი პერსონა ბევრად უფრო გადამწყვეტი იყო, ვიდრე მისი მეუღლის. ვიქტორიას სჯეროდა, რომ დიდ ძალას შეეძლო დიდი ფულის მოტანა. რამდენიმე წლის განმავლობაში, სანამ მისი ქმარი მაღალ თანამდებობაზე იყო, მან სამი აგარაკი იყიდა, დაიქირავა მსახური, რაც მთავარია, თავად იყიდა ყველაზე ძვირადღირებული კოსტიუმები და დაიწყო, როგორც მისი სტატუსის მქონე ქალმა, ძვირადღირებული ბრილიანტების კოლექცის შეგროვება.

საუკეთესო ბრილიანტები მოსკოვში იყიდებოდა და იქ ნამდვილი ნადირობა იყო გამართული. ბრილიანტები ითვლებოდა მყარ ვალუტად და მაღალი თანამდებობის პირების ცოლები, ბოჰემას და ყველა ჩინოვნიკს ძვირფასეულობებში ინვესტირება ერჩივნათ. მაღაზიებში, ბრილიანტები არ იშოვებოდა, ისინი იყიდებოდა ცხელი ფუნთუშასავით. იშვიათი ნივთები, განსაკუთრებით ღირებული, მხოლოდ საიდუმლო აუქციონებზე იყიდებოდა. სადაც ყველა ჯურის ბურჟუა გარბოდა. საქართველოს სსრ პირველი მდივნის ცოლი არ დაესწრო ასეთ შეკრებას და გაიქცა მოსკოვის საიუველირო მაღაზიებში. რაც მთავარია, მას არ სურდა, რომ ფული გადაეხადა.

ვიქტორიამ ჩამოაყალიბა სავაჭრო პუნქტები. კომუნისტურ პარტიაში გაწევრიანება 5000 მანეთი ღირდა. მოსამართლის ადგილი შეფასდა 50 000 მანეთად, ხოლო საოლქო კომიტეტის მდივნის თანამდებობა ზღაპრულ 150 000 მანეთად.

იცოდა თუ არა, ვასილ მჟავანაძემ მეუღლის ბიზნესის შესახებ? რა თქმა უნდა იცოდა, მაგრამ ჩუმად იყო, რადგან მას ძალიან უყვარდა ცოლი. ამ ქალმა მისი ნების პარალიზება მოახდინა და ისე მართავდა, როგორც სურდა.

თავიდან ვასილ მჟავანაძე იყო ძალიან თავდადებული ხრუშჩოვის, თავის "მამის" და ქველმოქმედის მიმართ . ურთიერთობები გაუარესდა 1956 წელს, როდესაც მოხდა მასობრივი, სპონტანური აქციები იოსებ სტალინის სახელის დასაცავად. 20 000 აღშფოთებული მოქალაქე ქუჩაში გავიდა. სტუდენტები და რიგითი მოქალაქეები ყვიროდნენ: ”დიდება ლენინს”, ”დიდება სტალინს.” მათ მოსკოვს წერილი მისწერეს, რომ ხრუშჩოვი თანამდებობიდან გაეთავისუფლებინათ და მოლოტოვი დაენიშნათ მის ადგილზე.

აჯანყება, ბუნებრივია, ჩაახშეს, დაიღუპა დაახლოებით 200 ადამიანი. ხრუშჩოვი თვლიდა, რომ აჯანყება ჩაახშო სამართლიანად. მჟავანაძისთვის კი ახალგაზრდების გარდაცვალება ხრუშჩოვთან კარგი ურთიერთობის დასასრული იყო.

წლები გავიდა და მჟავანაძემ მხარი დაუჭირა შეთქმულებს, რომლებმაც ხრუშჩოვი ჩამოაგდეს და მის ადგილზე ლეონიდ ბრეჟნევი დააყენეს. "ძვირფას" ლეონიდ ბრეჟნევთან ერთად, საქართველომ საბოლოოდ აიღო ლიდერის პალმა მილიონერების, კორუფციისა და ჩრდილოვანი ინდუსტრიების რაოდენობით.

რესპუბლიკაში პირველი პირის ცოლმა, ფულის და ბრილიანტების ბევრი წყარო შექმნ. ყველაზე მეტად მას უყვარდა ოთარ ლაზიშვილი. მას თვეში რამდენჯერმე მიქონდა მასთან უფასოდ საიუველირო ნაწარმის ახალი კოლექციები, რომლებიც სიამოვნებას ანიჭებდნენ ხარბ პირველ ქალბატონს. ყველაფერი გენიალურად მარტივად მოხდა, ოთარი ლაზიშვილი წარმოებაში მილიონერი გახდა. მას ქონდა სამი საიდუმლო იატაკქვეშა საწარმო.

ოთარმა ვიქტორია ბრილიანტებით იყიდა, ხოლო რესპუბლიკის ხელმძღვანელს საჩუქარი გაუკეთა, როგორც თავად თქვა: "საჩუქარი მთელი ქართველი ხალხისთვის". 1964 წელს ოთარ ლაზიშვილმა თბილისის "დინამო" საბჭოთა კავშირის ტიტულამდე მიიყვანა. უზარმაზარი პირადი სახსრებით გუნდი შეინარჩუნა.

ოთარ ლაზიშვილის პირად ქონებაში შედიოდა ორი უზარმაზარი სახლი აუზებით, მანქანების კოლექციით, ოქროსა და ვალუტის უზარმაზარი რეზერვებით. მთელი თბილისელი ცნობილები მასთან მწვადზე იკრიბებოდნენ, ის იყო ჩრდილოვანი ბიზნესის მეფე.

ოთარ ლაზიშვილისა და ასობით სხვა "ცეხავიკის"( ფარული ბიზნესმენი) აყვავების დრო დადგა იმ დროს, როდესაც ედუარდ შევარდნაძე იყო შინაგან საქმეთა მინისტრი. მას "თეთრ მელას" უწოდებდნენ, რადგან არ იღებდა ქრთამს ... ის უბრალოდ ხელა არ ისვრიდა, პოლიტიკური დიდებისკენ მიმავალ გზაზე ქმნიდა იდეოლოგიური კომუნისტის სახეს. მოგვიანებით, იგი ცნობილი გახდება საქართველოში გახმაურებული ბრძოლებით კორუფციის წინააღმდეგ, შემდეგ კი გახდება საქართველოს პრეზიდენტი და მთელი საქართველოს მთავარი კორუმპირებული თანამდებობის პირი. მაგრამ ეს შემდეგ, მანამდე "ცეხავიკები" თავს მშვიდად და თავდაჯერებულად გრძნობდნენ.

ვიქტორიას ეგონა, რომ მისი მეუღლე ყოვლისშემძლე იყო, მაგრამ ის შეცდა. მისი მეუღლის გვერდით იყო ადამიანი, რომელსაც ის სძულდა და მისი ადგილის დაკავება სურდა . ეს იყო შინაგან საქმეთა მინისტრი ედუარდ შევარდნაძე.

შევარდნაძე იწყებს მტკიცებულებების შეგროვებას. დღედაღამ ის თვალყურს ადევნებს და აგროვებს ინფორმაციას მჟავანაძის მეუღლის ცხოვრებაზე. მისი ყურადღბის არეალში მოხვდა საქართველოს სსრ ყველაზე ოდიოზური და მდიდარი "ცეხავიკი"9იატაკქვეშა ბიზნესმენი) ოთარ ლაზიშვილი.

"თეთრ მელას" (შევარდნაძე) დიდი მხარდაჭერა ჰქონდა შჩელოკოვის ( სსრკ შინაგან საქმეთა მინისტრი). ამავე დროს, მან მოახერხა შესანიშნავი ურთიერთობების შენარჩუნება თავის მტერთან, ანდროპოვთან.

შევარდნაძე დიდი ხნის განმავლობაში აგროვებდა მტკიცებულებებს და ერთხელაც ერთობლივი სადილის დროს მან შენიშნა რესპუბლიკის პირველი პირის ცოლის ხელზე მდიდრული ბეჭედი, რომელსაც აბსოლუტურად დანაშაულებრივი ისტორია ქონდა. ბრილიანტი, რომელიც საქართველოს პირველი ქალბატონის თითზე იყო, საზღვარგარეთ იყო გატანილი, შემდეგ დააბრუნეს სსრკ-ში და გაყიდეს საიდუმლო აუქციონზე. როგორც ჩანს, ერთ-ერთმა "ცეხავიკმა" იყიდა იგი და გადასცა ვიქტორიას.

ანდროპოვი დიდად დაზარალდა უმაღლესი პარტიის წარმომადგენლების კავშირით "ცეხავიკებთან" და ბანდიტებთან. მან ბრეჟნეევს მიმართა წინადადებით, რომ მოეხსნა ამხანაგი მჟავანაძე, საქართველოს სსრ კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივნის თანამდებობიდან.

ბრეჟნევს ერთის მხრივ კარგი დამოკიდებულება ქონდა მჟავანაძესთან. მისი მეუღლე და ქალიშვილი მეგობრობდნენ ვასილ მჟავანაძის მეუღლესთან, რამდენჯერმე მათგან ძვირადღირებული საჩუქრები მიიღეს. მეორეს მხრივ, მჟავანაძე დიდხანს იჯდა იმ პოსტზე, მისი შეცვლის დრო იყო. საქართველოს სსრ ხელმძღვანელი მშვიდად გაუშვეს პენსიაში.

ძალაუფლება ხელში რომ აიღო, შევარდნაძემ მიიღო გადაწყვეტილება რესპუბლიკა გაეწმინდა მჟავანაძის ხალხისგან. პირველ რიგში, ის პირადად დაკითხავს რესპუბლიკის მთავარ "ცეხავიკს", ოთარ ლაზიშვილს. მან დაკითხვა დაიწყო იმ კითხვით, თუ რა ძვირფასი ბეჭედი მისცა ყოფილ პირველი მდივნის მეუღლეს, განაგრძო კითხვები მის ბიზნესთან დაკავშირებით და დასრულა იმით, რომ ხელისუფლებამ იცოდა, რომ ლაზიშვილი კვლავ ყიდიდა იარაღს.

შევარდნაძესთან საუბრის შემდეგ ლაზიშვილი სახლში დაბრუნდა, ოთარი უპირველეს ყოვლისა მოსკოვში წასვლას გადაწყვეტს. იგი პირადად იცნობდა სსრკ-ს გენერალურ პროკურორს და იმედი ჰქონდა, რომ მისი დახმარებით შევარდნაძესთან მისი კითხვების მოგვარებას შეძლებდა. ყუთში ჩადებული 10 მილიონი მანეთით, ლაზიშვილი აეროპორტში მიდის. მაგრამ ოთარს არ დასცალდა, რომ ესაუბრა გენერალურ პროკურორთან და შეეთავაზებინა მისთვის ყველაზე დიდი ქრთამი სსრკ-ს ისტორიაში, იგი დააპატიმრეს. დაკითხვის მეორე დღეს მან კალამი მოითხოვა და აღიარება დაწერა. სწორედ ამ აღიარებამ იხსნა იგი სიკვდილით დასჯისგან. მას 15 წლიანი პატიმრობა მიუსაჯეს. უკვე სასჯელაღსრულების კოლონიაში, ის გაგიჟდა. მოგვიანებით თბილისში მას უკვე იცნობდნენ, როგორც ადგილობრივ გიჟს და არა, როგორც ოდესმე ყოვლისშემძლე და ყოვლისმომცველ ბიზნესმენს.

შევარდნაძემ დაიწყო მასობრივი გაწმენდა, მან 20 მინისტრი მოხსნა, მოხსნა (60-დან) საოლქო კომიტეტის მდივანები. თვითმკვლელობის არაერთი შემთხვევა მოხდა ამ დროს. მჟავანაძემ გააცნობიერა რომ ის არის ამ წმენდის მთავარი სამიზნე. მოაგროვებს ნივთებს და მეუღლესთან ერთად მიდის ბრეჟნევთან. ლეონიდ ბრეჟნევმა და მისმა მეუღლემ მჟავანაძე მეუღლესთან ერთად მოსკოვის მახლობლად მდებარე აგარაკზე მიიღეს. თბილისში კი, ამ დროისთვის, ჩხრეკა მიმდინარეობდა მჟავანაძის სახლში. ნაპოვნი იყო უზარმაზარი ანტიკვარიატი, ბეწვის მთელი საწყობი. ფულის პაკეტები იპოვნეს სხვადასხვა სამალავებში, მაგრამ მთავარი არ იყო- ვიქტორიას ბრილიანტების კოლექცია. ისინი, მჟავანაძეებმა მოსკოვში წაიღეს.

ბრეჟნევის მონახულებისას მჟავანაძემ პრეტენზია გამოთქვა შევარდნაძის მიმართ. უთხრა, რომ ეს იყო შურისძიების წყურვილი და არა კორუფციის წინააღმდეგ ბრძოლა. გარკვეული პერიოდის შემდეგ, სუსლოვმა (პოლიტბიუროს წევრი და საბჭოთა კავშირის ცენტრალური კომიტეტის მდივანი) შევარდნაძეს განუცხადა, რომ "მჟავანაძე ღირსეული კომუნისტი იყო დ დარჩება. ეს ერთგვარი სიგნალი იყო რესპუბლიკის ახალი ხელმძღვანელისთვის.

შევარდნაძე ჩამორჩებოდა მჟავანაძეს, მაგრამ მან მჭიდროდ აიღო საქართველო ხელში. ეს იყო რეალური რესტრუქტურიზაცია, ყველა ბიზნესის და თანხების გადანაწილება. "კანონიერი ქურდების" ეპოქის დასაწყისი და რეკეტი.

გასაკვირია, რომ სწორედ მჟავანაძე იყო შევარდნაძის მასწავლებელი, სწორედ ის იყო, ვინც შენიშნა ახალგაზრდა და ნიჭიერი პოლიტიკოსი. ეს იყო ის, ვინც შევარდნაძე მიიყვანა საქართველოს სსრ შინაგან საქმეთა მინისტრის კათედრაზე. შევარდნაძემ უბრალოდ ჩამოიშორა მეტოქე საქართველოს მთავარი ადგილისთვის ბრძოლაში. სასაცილო ის არის, რომ ისტორია გამეორდა და უკვე შევარდნაძის სტუდენტი მას საქართველოს პრეზიდენტის სავარძლიდან მოიშორებს. ამ სტუდენტის სახელია მიხეილ სააკაშვილი.