ეს ის არაოფიციალური ტრადიციაა, რომელსაც არავინ აპროტესტებს, არავინ განიხილავს მის არსებობას ან არარსებობას, ეს ერთადერთი რამ არის კომუნისტების დროინდელი რაც უდაოდ უპირობოდ დადგება “ ბოლო ზარი "და ამ დღეს თავისი განსაკუთრებული რიტუალი აქვს, რაც ყველა მოსწავლისთვის განსაკუთრებულ წუთებად აქცევს ცხოვრებაში.
ბოლო ზარის პირველი აუცილებლად შესასრულებელი რაც არის ყველამ თეთრი ზედა უნდა ჩაიცვას, სახალისო რამე დაიხატოს და, ესაა სამახსოვროდ მინაწერი პერანგზე მისალოცი, სურვილის მიხედვით.

პოზიტიური მომენტია მთელი წლების განმავლობაში დაგროვილი ხუმრობები გახსენება, ბავშვების პირველკლასელობიდან დაწყებული ბოლომდე. ზოგჯერ მასწავლებელს ჩანიშნული აქვს სასაცილო მომენტები, და ბოლოს მისი გახსენება უსაზღვროდ ემოციურია. ასევე მოსწავლეების მიერ ჩატარებული “ კავეენი", სადაც ძირითადად მასწავლებლების პაროდიებს აკეთებენ. მოწყობილი ფლეშმობები ბოლო ზარის ლამაზი მომენტი, ამისთვის ბავშვები საკმაოდ იხარჯებიან, რომ დახვეწონ და კარგად წარმოაჩინონ კლასი.

მორთული მანქანების “ რალი" ბიჭების საყვარელი მომენტი. თუმცა ბევრჯერ სახიფათოდ მოძრაობენ.

ყველა დამამთავრებელ კლასს გილოცავთ “ ბოლო ზარს"

ამის შემდეგ დაგეგმილია ბანკეტი და ექსკურსია, ამ დროს მოსწავლეები ხვდებიან რომ ისინი ბავშვები აღარ არიან. ულამაზეს საღამოს კაბებსა და პიჯაკებში გამოწყობილი ახალგაზრდები საოცარი სანახავები არიან და ემოციებს ნამდვილად გვერდს ვერ აუვლიან, როგორც მასწავლებლები მით უფრო მშობლები. წარმატებული მომავალი ყველა დამამთავრებელ კლასს.

ბოლო ზარი ყველას ცხოვრებაში ყველაზე დასამახსოვრებელი წუთებია.