იყო და არა იყო არა, ერთი ღარიბი ებრაული ოჯახი ცხოვრობდა. მათ ბევრი ბავშვი ჰყავდათ, მაგრამ ფული ძალიან ცოტა ჰქონდათ. ღარიბი დედა ენერგიის ამოწურვამდე მუშაობდა - საჭმელს ამზადებდა, რეცხავდა, ყვიროდა და ცხოვრება უჩიოდა. ერთხელ, ენერგია გამოცლილმა რჩევისთვის რაბის მიმართა: როგორ გავხდე კარგი დედა?

რაბინისგან დაფიქრებული გამოვიდა. მას შემდეგ თითქოსდა შეცვალეს. არა, ოჯახში ფული არ მომატებულა და ბავშვებიც უფრო დამჯერები არ გამხდარან. თუმცა ახლა დედა მათ აღარ ეჩხუბებოდა და მისი სახიდან ღიმილი არ ქრებოდა. კვირაში ერთხელ ბაზარში დადიოდა, სახლში დაბრუნებული კი, მთელი საღამო ოთახში იკეტებოდა.

ბავშვებს ცნობისმოყვარეობა აწუხებდათ. ერთხელ აკრძალვა დაარღვიეს და დედას ოთახში შეუხედეს. ის მაგიდასთან იჯდა და... ტკბილ ფუნთუშებთან ერთად ჩაის სვამდა.

„დედა, რას აკეთებ? და ჩვენ?“ - აღშფოთებულნი აყვირდნენ ბავშვები.

„ჩუმად, ბავშვებო! მე თქვენ ბედნიერ დედას გიმზადებთ!“ - უპასუხა მან.

ძალიან სწორი იყავი: სხვებს რომ თავი მიუძღვნათ, პირველ რიგში გასაცემი უნდა გაამზადოთ!

ასევე დაგაინტერესებთ:

1. მშობლების დაკარგვა ყოველთვის შეგცვლით: მნიშვნელობა არ აქვს რამდენი წლის ხართ

2. რას ნიშნავს სინამდვილეში „პატივისცემა“ - უფრო მეტია, ვიდრე უბრალოდ ქალისთვის კარის გაღება

3. სიბერეში ვინანებთ არა იმას, რომ ცოტა ვიმოგზაურეთ ან ბავშვები ცუდად აღვზარდეთ

4. რატომ უყვართ ძლიერ ქალებს უმაკიაჟოდ სიარული

5. ოდრი ჰეპბერნის სიტყვები, რომლებიც ყველა ქალმა უნდა მოისმინოს