საქვეყნოდ ცნობილია იაპონელების მოკრძალება, ტრადიციების ერთგულება და ზრდილობა. საკვირველია, მაგრამ იაპონელებს სალანძღავი ლექსიკა არ აქვთ. იაპონელები ყველგან და ყოველთვის თავაზიანად საუბრობენ და ხშირად იყენებენ სიტყვებს: ონეგაი- შიმა, კუდასაი, - გეთაყვა. სუმიმასენ, - ბოდიში. ან გონეი - ნესაი - უკაცრავად.

სასტუმროში, მაღაზიასა თუ სამედიცინო დაწესებულებაში სტუმარს ყოველთვის თავაზიანად და სტუმართმოყვარულად იღებენ. იაპონელების მისალმება და დამშვიდობებაც ერთი დიდი რიტუალია.

ყველაზე მნიშვნელოვანი კი ცერემონია კი იაპონური ჩაის სმაა.

იაპონელების რელიგიურ წარმოდგენებში მთავარია მორალურობა, ადამიანებს შორის კრთიერთპატივისცემა, მშობლისა და უფროსისადმი მორჩილება, ბუნების მიმართ მოწიწება.

ეტიკეტი

ფრანგული ენის მეშვეობით მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში და მათ შორის საქართველოშიც გავრცელებული სიტყვაა.

ქართულ ცნებებში ეტიკეტს - ზნეობა, წესი და რჯული შეესაბამებოდა. უწინ სამეფო კარის წეს- ჩვეულებებს, ცერემონიალური მიმართვის დაცვას, დიპლომატიურ ოქმს, წესს, უწოდებენ. ეტიკეტი ესაა ნორმები, წესები, რომლებიც მოითხოვს კარგი აღზრდის პირად და ოფიციალურ ცხოვრებაში . ეტიკეტი ქცევის წესთა ერთობლიობაა. რომელიც არეგულირებს ადამიანურ ურთიერთობებს, ეტიკეტი განასახიერებს იმ ფასეულობებს, რომელთა იგნორირება ყოველთვის მწვავედ აღიქმებოდა.

ოდრი ჰეფბერნი ფილმში “ ჩემი მშვენიერი ლედი ", რომელიც ბერნარდ შოუს პიესის, “ პიგმალიონის" მიხედვით არის გადაღებული. პიესაში პროფესორი ჰიგინსი ყვეთილების გამყიდველ ღარიბ გოგონას ეტიკეტსა და გამართულ მეტყველებას შეასწავლის . რის შედეგადაც არისტოკრატების ის ნამდვილი ლედი ეგონებათ.